Ο Νίκος ήταν ένας άνθρωπος που εδώ και χρόνια ασχολούνταν με τον τουρισμό στη Σταλίδα. Όλα αυτά τα χρόνια δίπλα στην παραλία είχε αναπτύξει σχέσεις ουσίας με πολλούς τουρίστες που κάθε χρόνο επιλέγουν την περιοχή για τις διακοπές τους.
Του Μάνου Δασκαλάκη
Ο Νίκος, όμως, το Μεγάλο Σάββατο τα ξημερώματα έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από την ασθένεια που δεν κάνει διακρίσεις. Αυτός ο θάνατος δε βύθισε στο πένθος μόνο την οικογένεια και τους φίλους στην Ελλάδα, αλλά και φίλους σε ολόκληρη την Ευρώπη. Άνθρωποι που κάθε χρόνο βρίσκονται στη Σταλίδα για διακοπές γέμισαν με μηνύματα τα social media για το τελευταίο ταξίδι του κυρ Νίκου. Γερμανοί, Βρετανοί, Ολλανδοί, Γάλλου και ένα σωρό ακόμα επαναλαμβανόμενοι τουρίστες μας με μηνύματα προσπαθούσαν να στηρίξουν την οικογένεια γι' αυτή την απώλεια.
Ο άνθρωπος με το ψάθινο καπέλο δε θα είναι φέτος στο φοίνικα της Σταλίδας, όμως η παρουσία του, το χαμόγελο και το καλαμπούρι του θα είναι πάντα εκεί. Αυτός ήταν ο Νίκος, ένας άνθρωπος που χάριζε ζωή ακόμα και όταν ήταν άρρωστος, ένας άνθρωπος που χαμογελούσε σε κάθε πελάτη από την Ευρώπη, που ήταν όμως πάνω από όλα φίλος.
Αυτή η απώλεια με έκανε να καταλάβω πως αυτοί οι άνθρωποι είναι τα δυνατά χαρτιά της τουριστικής μας βιομηχανίας. Άνθρωποι ατόφιοι, ειλικρινείς, γεμάτη αγάπη. Τα μηνύματα που διάβασα από τους τουρίστες μας στα social media για τον Νίκο εμένα με συγκλόνισαν και με έκαναν να καταλάβω ότι οι επισκέπτες μας στο νησί δεν έρχονται στην Κρήτη για τις παραλίες, τον ήλιο και τις ομορφιές, αλλά έρχονται κυρίως για τους ανθρώπους, και αυτό είναι και η βασική μας διαφορά από τις άλλες απρόσωπες τουριστικές βιομηχανίες της Μεσογείου.
Ναι, η απώλεια του Νίκου με έκανε να καταλάβω ότι στην Ευρώπη ο κυρ Νίκος ήταν ένας πρεσβευτής του κρητικού τουρισμού, χωρίς καν ο ίδιος να το ξέρει. Ευτυχώς άνθρωποι σαν τον Νίκο υπάρχουν σε πολλά σημεία της Κρήτης και διαφημίζουν με τον καλύτερο τρόπο τη λεβεντιά αυτού του τόπου.
Ο Νίκος έφυγε, άφησε όμως πίσω του μια παρακαταθήκη πολύ μεγάλη, που δεν είναι άλλη από το σεβασμό και την αξιοπρέπεια, γιατί τελικά αυτός ο τόπος γεννά μεγάλους ανθρώπους, ανθρώπους του μόχθου και της καθημερινότητας, που ένα χαμόγελο και μια καλή κουβέντα δεσμεύουν τους τουρίστες μας να επιστρέψουν ξανά και ξανά στον τόπο που τους γνώρισαν. Καλό ταξίδι, Νίκο, και να ξέρεις ότι η ζωή σου δίδαξε σε όλους μας το μεγαλείο της λεβέντικης καρδιάς που αποτελεί τη "βιτρίνα" του κρητικού τουρισμού.
