Όλα ήσαν όμορφα και συμπαθητικά. Κανένας δημόσιος διαπληκτισμός. Κάποια στιγμή και οι δύο έκαναν αναφορά σε διαφορές. Δεν μπορούμε να ξέρουμε, όμως, αν πραγματικά το εννοούσαν. Χαμηλές ήσαν οι προσδοκίες. Χαμηλόφωνα ήταν και τα λόγια. Τι να κρατήσω;
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Από την Άγκελα Μέρκελ: «Μια δυνατότητα και προϋπόθεση για παραπέρα βήματα: Η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου. Προσωπικά θα ήθελα η Ελλάδα να αναπτυχθεί. Να μπορέσει να βγει από το τέλμα μεγάλης ανεργίας, ιδίως των νέων. Αυτό σημαίνει μεταρρυθμίσεις. Σημαίνει ισοσκελισμένος προϋπολογισμός».
Από τον Αλέξη Τσίπρα: «Είναι λάθος να λέμε ότι για όλα τα δεινά φταίνε οι ξένοι κι εμείς καθόλου. Η διαφθορά παραμένει. Να μην γκρεμίσουμε ό,τι θετικό έγινε τα τελευταία χρόνια. Ούτε οι Έλληνες είναι τεμπέληδες. Ούτε οι Γερμανοί φταίνε για όλα τα δεινά της Ελλάδας. Το θέμα κατοχικού δανείου και επανορθώσεων είναι ηθικό θέμα και όχι υλικό. Κανένα μέλος της Κυβέρνησης δεν εξέφρασε πρόθεση να καταλάβει κτήρια του γερμανικού Δημοσίου. Ακούστηκε ακόμα και η ιδέα να σταματήσουμε τη δραστηριότητα του Ινστιτούτου Γκαίτε. Δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά. Η Άγκελα Μέρκελ είναι ένας άνθρωπος που ακούει και θέλει να προωθήσει την ανταλλαγή απόψεων. Είναι εξαιρετικά άδικο για την Καγκελάριο, τη Γερμανία και το γερμανικό λαό να υφίστανται μια προκλητική επίθεση ή υπόνοιες οποιασδήποτε σχέσης της σημερινής Γερμανίας με το Τρίτο Ράιχ. Όταν είδα τέτοια γελοιογραφία στην εφημερίδα του κόμματός μου έβαλα τις φωνές στην Κοινοβουλευτική μου Ομάδα».
Με αυτά και άλλα, ο Αλέξης Τσίπρας κατέστη συνομιλητής στην Ευρώπη. Αυτό είναι το αληθινό κέρδος από τη χθεσινή συνάντησή τους.
