Το πρόβλημα με τους γείτονές μας, τους Τούρκους, είναι ότι μάλλον παίρνουν τοις μετρητοίς την έκφραση "γέφυρα εμπιστοσύνης" κι έτσι εδώ και πολλές δεκαετίες τη γέφυρα την έχουν έτοιμη... Τώρα "πετάνε το μπαλάκι" σε μας και μένει η εμπιστοσύνη.
Του Μιχάλη Παραβολιάση
Πέραν όμως αυτού, που είναι αδύνατο να μη σημειωθεί ως "εξαιρετική" προσπάθεια καλής γειτνίασης, οι γείτονες προσπαθούν βάσει της ηχηρής μας σύμπραξης στο ΝΑΤΟ και της "αδελφικής" συμμαχίας που έχουμε μαζί τους να μάθουν και τα νερά μας, μιας και οι γέφυρες είναι η αρχή.
Έθεσαν ένα επιχειρησιακό οικόπεδο και θέλησαν να κάνουν ασκήσεις στο Αιγαίο με σκοπό, τι άλλο, από το να εκπαιδευτούν οι ένοπλες δυνάμεις τους σε εναλλακτικά πεδία, μιας και πρέπει να είναι έτοιμοι σε οποιαδήποτε απειλή. Πόσω μάλλον θαλάσσια.
Τα σύνορα βέβαια μεταξύ Τουρκίας και κρατών εκτός της "οικογένειάς μας", όπως εξ ανατολής (που δημιουργούν ουκ ολίγα προβλήματα στους γείτονές μας), είναι κατά κόρον χερσαία, κι εμείς οι "δυτικοί" οφείλουμε να έχουμε δέκτη για τη γέφυρα που είπαμε ότι χτίζουν για να κερδίσουν την "πολυπόθητη" εμπιστοσύνη μας...
Οπότε τώρα, έπειτα από ήδη επτά δηλωμένες περιοχές, είπαν πως οι συντεταγμένες αυτής της Νόταμ είναι λάθος. Τόσες συντεταγμένες δηλωμένες για πεδία βολής, έκαναν κι αυτοί ένα λάθος με την τελευταία νόταμ, συμβαίνουν αυτά...
Θα μου πείτε, υπάρχει και ο μη ΝΑΤΟϊκός Βοράς, υπάρχουν και τα "περίφημα" Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης... Ας δεχτώ ότι είναι ένα βήμα κι αυτό... Βήμα που μας φέρνει πιο κοντά μεν, ασφυκτικά κοντά δε.
Και αν εξαιρέσουμε τη συνθήκη της Λοζάνης, που "μάλλον" παραβιάζεται στην αρχική "γέφυρα" εμπιστοσύνης (με το πρώτο παράδειγμα), αν εξαιρέσουμε ότι η τελευταία νόταμ είχε λάθος συντεταγμένες, αν εξαιρέσουμε ότι οι γείτονες ανήκουν στην ίδια συμμαχία και πιθανότατα στην ίδια οικογένεια με εμάς και τις εναέριες και θαλάσσιες προκλήσεις, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι μάλλον παραείμαστε καχύποπτοι τελευταία...
Γέφυρα εμπιστοσύνης το είπανε...
Μια φάλτσα νότα(μ) ήταν τελικά!
