Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το τρίτο μεγάλο κόμμα που ξεπουλάει την ελευθερία αυτού του λαού για ένα πιάτο φακή. Στην αρχή το ΠΑΣΟΚ, μετά η Νέα Δημοκρατία (των Ζαππείων βεβαίως-βεβαίως) και τώρα η "ριζοσπαστική" "Αριστερά", που ούτε ριζοσπαστική είναι και φυσικά ούτε Αριστερά. Ευφημισμοί, που θα έλεγε και ο μέγας εκείνος διαπραγματευτής. Ευφημισμοί και ψευδαισθήσεις. Άλλη μια ομάδα διαχειριστών. Απλώς να κερδίσει το σύστημα κι άλλο χρόνο. Μερικούς μήνες, ένα, δύο χρόνια ακόμα; Θα δούμε. Όσο μπορέσει. Και στο μεταξύ ο λαός να υποδουλωθεί πιο πολύ. Τα δεσμά να γίνουν βαρύτερα. Να γονατίσει ολοκληρωτικά η ψυχή, χωρίς ελπίδα. Να παραδοθεί.
Του Γιάννη Κ. Νεονάκη MD, MSc, PhD.
Πέντε χρόνια μνημονίου είναι πλέον πολλά. Πέντε χρόνια συνεχούς, βίαιης, ολοφάνερης, νομικής υποδούλωσης. Μια μόνιμη σκλαβιά. Οι μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι βλέπουν τη ζωή τους πλέον να φεύγει χωρίς να αλλάζει τίποτα, οι μέσης ηλικίας προσπαθούν απλά όπως-όπως να επιβιώσουν εδώ ή να φύγουν στο εξωτερικό, και οι μικροί δεν έχουν δει τίποτα άλλο στη ζωή τους παρά μόνο υποταγή και ραγιαδισμό. Αυτό καταλαβαίνουν ότι είναι η ζωή. Εξουσία και υποταγή. Σκληρότητα και κυνισμός. Και η ελευθερία; Άγνωστη λέξη και ανύπαρκτο βίωμα.
Και όμως η ελευθερία για τούτον το λαό είναι το παν. Για τον ελληνικό λαό και δη τους ορθοδόξους η ελευθερία είναι στο γενετικό τους υλικό, είναι στη μνήμη και στη σάρκα τους. Στο χώρο της Ορθοδοξίας η ελευθερία είναι απόλυτη. Ο Θεός είναι κατά φύσιν τελείως ελεύθερος. Και μάς χάρισε απλόχερα την πλήρη ελευθερία. Είναι δώρο του Θεού. Και γι' αυτό οι Πατέρες της Εκκλησίας μας είναι εξαιρετικά καυστικοί και ορθώς τονίζουν ότι οποιαδήποτε καταπίεση σε κοινωνικά ή διανθρώπινα πλαίσια είναι δαιμονιώδης. Και ακόμα περαιτέρω ότι η οποιασδήποτε μορφής πολιτική δικτατορία, θεολογικώς, είναι αίρεση. Η καταπίεση του λαού αποτελεί αίρεση. Διαστρεβλώνεται η δωρεά του Θεού να φτιάχνει ελεύθερους ανθρώπους. Και αυτή η, με θηλιά τα δάνεια, εξοντωτική καταπίεση που υφιστάμεθα ως λαός εκ μέρους της Γερμανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ξένη προς κάθε έννοια Ορθοδόξου πρόσληψης του κόσμου.
Και όλα αυτά γιατί; Για ένα πιάτο φακή. Το ξεπούλημα της ελευθερίας μας για το τίποτα. Στην προκειμένη περίπτωση για την παραμονή μας στο ευρώ. Υποδουλωνόμαστε και εμείς και οι επόμενες γενιές για μια ρυθμισμένη "ευζωία" λίγων μηνών ακόμα. Γιατί είναι σίγουρο πλέον και αποδεδειγμένο την τελευταία πενταετία ότι η "ευταξία" εντός του ευρώ θα μας οδηγήσει ούτως ή άλλως στην πλήρη εξαθλίωσή μας. Δυστυχώς, εκόντες άκοντες οι διαχειριστές που "εκλέγει" το σύστημα μάς οδηγούν σταθερά στον πλήρη εξανδραποδισμό μας.
Φυσικά ως λαός αυτά όλα θα έπρεπε να τα ξέρουμε και να μην πέσουμε στην παγίδα. Εδώ και δύο αιώνες το νεοσύστατο ελληνικό προτεκτοράτο ελέγχεται συνεχώς και πλήρως μέσω των δανείων. Πώς επιτρέψαμε στις εξωνημένες πολιτικές ηγεσίες δολίως να μας φορτώσουν τόσο βάρος; Πώς αγνοήσαμε τόσο μεγάλη ιστορική εμπειρία;
Ο δικός μας ο πολιτισμός, ο ελληνικός, ο ρωμαίικος, δεν έχει απολύτως καμιά σχέση ούτε με τη Δύση, ούτε με την Ανατολή. Επικρατεί η άποψη ότι διαφοροποιούμαστε μόνο με την Ανατολή και ότι «ανήκομεν εις τη Δύση». Αν μελετήσει όμως κανείς διαχρονικά την ιστορία θα διαπιστώσει εύκολα ότι το πολιτισμικό μας χάσμα με τη Δύση είναι αβυσσαλέο. Ένας δυτικός πολιτισμός, ο οποίος έχει μείνει ακόμα στη βαρβαρότητα των ενστίκτων, του εγωισμού, της δύναμης και του ατομικού συμφέροντος. Ποτέ δεν μπόρεσαν τα φράγκικα και γερμανικά φύλα να καταλάβουν τον από την αρχαιότητα κοινωνιοκεντρικό πολιτισμό μας, τον πολιτισμό του προσώπου και της σχέσης, της ετερότητας και ελευθερίας, της ζύμωσης και συσάρκωσης με το Θεό. Όπως ειπώθηκε εύστοχα, για τους Δυτικούς τα πάντα είναι ιδιωτικά, ενώ για εμάς τα πάντα είναι προσωπικά. Και ως προσωπικά είναι πρωτίστως αναφορικά και αναγωγικά.
Ιστορικά έχομε υποφέρει πικρά από τους Δυτικούς. Και όσο δε συνειδητοποιούμε την ετερότητά μας θα συνεχίσουμε να υποφέρουμε συνθλιβόμενοι από την εκμετάλλευσής τους και τον εσωτερικό μας οντολογικό διχασμό. Και θα συνεχίσομε να ξεπουλιόμαστε φτηνά για ένα πιάτο φακή, για μια παραμονή στο ευρώ, για λίγο χρόνο "ευταξίας" και "ευζωίας". Τόση ιστορία, τόσες θυσίες και αίμα, τόσοι Λεωνίδες, τόσοι Παλαιολόγοι, τόσοι Μακρυγιάννηδες για να καταντήσουμε "ζήτουλες της δόσης" και σκλάβοι.
