Πολύ πρόσφατα έγραψα ότι ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος δεν ήταν η καλύτερη επιλογή για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Είχα αναφέρει μερικά από τα βάρη και τα βαρίδιά του. Δεν ήταν τα μόνα. Επιμένω στους δύο βασικούς χαρακτηρισμούς μου. Και πολύ έξυπνος είναι. Και πολύ συμπαθής.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Προσωπικά δε μου αρέσουν οι υποκριτικές συμπεριφορές. Έτσι δε συμπαθώ τις όποιες αγιογραφίες. Και ειδικά εκείνη που του επιφύλαξε η πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Που, φυσικά, συνόδευσε με "ειδικές παραγγελίες". Να πράττει και να δρα σύμφωνα με τις δικές της απόψεις. Ό,τι του είπε ανταποκρινόταν στις δικές της "δεσμεύσεις" μετά την εκλογή της στο αξίωμα του προέδρου της Βουλής. Που ήταν ένα όλο δικό της κυβερνητικό πρόγραμμα, που δεν ανήκει στις αρμοδιότητες του προέδρου της Βουλής.
Δεν πειράζει όμως. Ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος έχει θητεύσει σε έναν αληθινά σοφό άνθρωπο. Ως νομικός σύμβουλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως προέδρου της Δημοκρατίας. Άρα έχει έναν τυφλοσούρτη στο ρόλο του ως θεσμού που ενώνει το έθνος. Και δεν εκτελεί κυβερνητικές εντολές.
Δεν αποκλείεται, παρ' όλα αυτά, να αναδειχθεί ως ένας από τους πιο πετυχημένους προέδρους της Ελληνικής Δημοκρατίας. Του το ευχόμαστε ολόψυχα και ειλικρινά. Μπορεί να αποφύγει τις παγίδες από φίλους και μη. Μπορεί να εκπροσωπήσει επάξια τη χώρα στις περισσότερες πρωτεύουσες της Ευρώπης. Έχει γνώσεις. Και πέρα από εκείνες που έχουν συνήθως οι αρχηγοί των κρατών ως σύμβολα ενότητάς των.
Λοιπόν, καλή τύχη, κύριε Πρόεδρε, και καλή επιτυχία. Όχι μόνο για τη δική σου υστεροφημία, κυρίως όμως για την πατρίδα. Δεν αποκλείεται να βοηθήσεις κι εσύ στη διαμόρφωση συνθηκών ομοψυχίας του έθνους μας. Και αυτό το χρειαζόμαστε πάρα πολύ.
