default-image

Ένα γράμμα από τον τόπο που γεννήθηκε η Ευρώπη

Απόψεις
Ένα γράμμα από τον τόπο που γεννήθηκε η Ευρώπη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Ο φόβος έφυγε, η ελπίδα ήρθε… Όμως με ποιους όρους;», αναρωτιέται στο άρθρο του το οποίο τιτλοφορεί "Ένα γράμμα από τον τόπο που γεννήθηκε η Ευρώπη..." το μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Ηρακλείου Ανδρέας Τσιλογιάννης.

Στο ενδιαφέρον άρθρο του ο δημοσιογράφος-αρθρογράφος και μέλος της Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ καταλήγει πως η Ελλάδα και μετά την 1η του Μάρτη οφείλει και πρέπει να είναι Ευρώπη.  

Ολόκληρο το άρθρο του Ανδρέα Τσιλογιάννη:

«Είμαι Έλληνας. Γεννήθηκα στον τόπο που χάρισε τον Ξένιο Δία, αλλά και στον τόπο που ο Δίας μας χάρισε την Ευρώπη. Την Κρήτη.

Οπότε δεν ανέχομαι να θεωρούμαι λιγότερο Ευρωπαίος από το Γερμανό συμπολίτη μου, ή να κινδυνεύσω να θεωρηθώ μη Ευρωπαίος ή ακόμα σε λίγες μέρες, εγώ που ο τόπος μου, η Κρήτη, έχει χαρίσει στην Ευρώπη την ίδια την Ευρώπη, να μην έχω το ίδιο νόμισμα με τους Ευρωπαίους εταίρους μου, τους φίλους μου, που μαζί μ` αυτούς κατοικώ στην ίδια ήπειρο με κοινό όραμα…

Πριν από Ευρωπαίος όμως, είμαι πρωτίστως Έλληνας, οπότε σέβομαι τιμώ την πατρίδα μου και θα αγωνίζομαι για τα δίκαιά της μέχρι τη τελευταία ρανίδα του αίματός μου.

Όμως αυτά σε περίοδο πολέμου.

Γιατί τώρα έχουμε ειρήνη. Έχουμε ;

Ασχέτως αν τεχνικά βρισκόμαστε σε μια λογική ψυχρής οικονομικής διαπραγμάτευσης, με στοιχεία οικονομικού πολέμου.

Θέλω να έχω αύριο, σ` αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Θέλω να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, ώστε οι νέοι άνεργοι να βρουν δουλειά, αλλά και οι έχοντες φύγει στο εξωτερικό, άνεργοι για την πατρίδα μας, να επιστρέψουν στη χώρα μας.

Θέλω να έρθει η ανάπτυξη, πράσινη ή με κόκκινη δε με νοιάζει, ανάπτυξη η οποία έρχεται με τύπωμα και κυκλοφορία χρήματος, με εργασία, με αγορά, με παραγωγική  διαδικασία, με το επιχειρείν.

Αλήθεια, ποιος θα απολογηθεί και ποιος θα ζητήσει συγνώμη για την κατεστραμμένη γενιά των νεοελλήνων ;

Πώς η κυβέρνηση των σαραντάρηδων στη χώρα μου θα απολογηθεί στις επόμενες γενιές, αν τυχόν δεν επιδιώξει ή δε διαπραγματευτεί, τώρα, το μέλλον της χώρας μέσα στο ευρώ και στην ευρωζώνη;

Αναρωτιέμαι, αν όντως το μέλλον μας βρίσκεται στο ευρώ, στα πλαίσια τα αυστηρά της ευρωζώνης ή αν μας έχουμε σκεφτεί έναν διαφορετικό δρόμο;

Ποιος όμως είναι ο δρόμος αυτός;

Το άγνωστο, ο δρόμος της μη ελπίδας αν και η ελπίδα για την πλειοψηφία ήρθε, ή ένας δρόμος γεμάτος ερωτηματικά με το αύριο αβέβαιο  μέσα σε μια χώρα κατεστραμμένη οικονομικά χωρίς παραγωγική διαδικασία, χωρίς πρωτογενή ή δευτερογενή τομέα, χωρίς νέους, αλλά κατά τ` άλλα με ελπίδα;

Προεκλογικά, επικράτησαν δύο τάσεις. Η πρώτη το φοβικό σύνδρομο και η δεύτερη αυτή που οδηγούσε στο δρόμο της ελπίδας. Ελπίδα έστω και κλεμμένη με όρους περασμένων δεκαετιών, όμως για το λαό ελπίδα. Ο λαός ψήφισε την ελπίδα…

Δε με ενδιαφέρει, αν η ελπίδα παρουσιάζεται στους χώρους των διαπραγματεύσεων, με ή χωρίς γραβάτα, με τζιν, με ξέζωστα πουκάμισα, με σακίδιο ή αντί να με βουλευτικά αμάξια να χρησιμοποιώ ακριβές ιδιωτικές μηχανές.

Με ενδιαφέρει να διαπραγματεύομαι σωστά το μέλλον, το αύριο με επιχειρήματα, με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον της χώρας, χωρίς καμιά συνθήκη ρίσκου.

Στο Grexit ή στο Greekin, απαντάω Ελλάδα…

Ευθύνη στον τόπο μου, στην πατρίδα μου, στους εργαζόμενους αυτής ακόμα και στους νεκρούς της.

Ναι, είμαι κι εγώ Έλληνας, Δανός, Ιταλός, Γερμανός, Γάλλος, αν χρειαστεί γίνομαι και Βορειοαφρικανός. Όμως είμαι πάνω από όλα Έλληνας.

Διαπραγματεύομαι αν και κάποιοι δε μου δίνουν την αίσθηση της διαπραγμάτευσης ακόμα και αν η ίδια η διαπραγμάτευση χάθηκε στο βωμό του φόβου.

Ο φόβος έφυγε, η ελπίδα ήρθε, όμως με ποιους όρους;

Μ` αυτούς που απλά άλλαξαν πουκάμισο, μ `αυτούς που νομίζουν πως η διαπραγμάτευση είναι έκθεση ιδεών, ή με την Αριστερά που ετοιμάζεται να ψηφίσει Πρόεδρο και δεξιό και μνημονιακό ;

Θέλω, επιζητώ, επιδιώκω το μέλλον να είναι λαμπρό, για τον νέο-νέα, την εργαζόμενη-εργαζόμενο, για τη γενιά μου.  

Οι ταμπέλες και οι χαρακτηρισμοί αλλά και η ιδεολογία στις 25 του Γενάρη πέθαναν.

Το ερώτημα μέχρι την 1η του Μάρτη ένα. Χωρίς δίπολα, χωρίς στοιχεία εθνικού διχασμού.

Ναι ή όχι στην ευρωζώνη ; Άλλο Ευρώπη άλλο Ευρωζώνη. Θέλουμε και την Ευρώπη και την Ευρωζώνη.

Να μιλήσουμε καθαρά. Υπεύθυνα, να κρατήσουμε ξανά ψηλά την ευθύνη.

Με κόστος. Κάθε απόφαση έχει κόστος και ο σοσιαλισμός στην Ελλάδα το πλήρωσε. Η δεξιά όχι, η αριστερά αντικατέστησε- αντικαθιστά τον σοσιαλισμό.

Λέμε ακόμα ναι στη διαπραγμάτευση. Είτε είναι νέο σύμφωνο, είτε μετά από το νέο σύμφωνο ακολουθήσει μεσοσύμφωνο, είτε ο αντιμνημονιακός ψηφίσει μνημονιακό με ή χωρίς εκ νέου τούμπα.

Σίγουρα, όμως, λέμε ναι, στη με κάθε τρόπο προοπτική του αύριο, στην εντός των ορίων του ευρωπαϊκού πλαισίου συνέχιση της χώρας, στη λογική της μη ζαριάς, αλλά και στη λευκή ζώνη της πολιτικής ανάλυσης και της παραμονής.

"Athenae delanda est", η Αθήνα πρέπει να καταστραφεί, έγραψε ο νομπελίστας οικονομολόγος Κρούγκμαν, ειρωνικά μιλώντας για τους ΥΠΟΙΚ της ζώνης, στους Τimes της Νέας Υόρκης, σε άρθρο υπέρ της Ελλάδας.

"Licet Athenae deleatur, numquan tamem Graeci delebuntur", ακόμα και αν καταστραφεί η Αθήνα εντούτοις οι Έλληνες ποτέ δε θα καταστραφούν, απαντάμε εμείς.

Η Ελλάδα δεν καταστρέφεται, γιατί η Ελλάδα έχει ήλιο και θάλασσα, γεννάει πολιτισμό, γιατί η Ελλάδα και επιζεί και ζει.

"Στα χείλη του γκρεμού που άνοιξε ο Οδυσσέας, ολομόναχος πια, χωρίς συντρόφους, χωρίς ελπίδα, συγκεντρώνεται σαν ασκητής και μάχεται για να νικήσει τη μοίρα. Αργά, ύστερα από φοβερό εσωτερικό αγώνα, το μυαλό του φωτίζεται, η ψυχή του νικάει, σηκώνεται όρθιος και ξαναρχίζει την πορεία"… Νικόλαος Καζαντζάκης , συγγραφέας, τέκνο της Κρήτης, της πατρίδας της Ευρώπης.

Η Ελλάδα και μετά την 1η του Μάρτη, οφείλει και πρέπει να είναι Ευρώπη».

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News