default-image

Ψηφίζουμε φόβο ή ελπίδα;

Απόψεις
Ψηφίζουμε φόβο ή ελπίδα;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Ανδρέα, δεν αρέσουμε πια!». Θυμάστε τη δήλωση της Μελίνας Μερκούρη προς τον πανίσχυρο Ανδρέα Παπανδρέου; Πόσοι πολιτικοί άραγε μπορούν να την πουν σήμερα κοιτάζοντας τον εαυτό τους στον καθρέφτη; Πόσοι πολιτικοί έχουν τη δύναμη και την αυτογνωσία να το καταλάβουν και επιτέλους να πάνε σπίτι τους. Αντιθέτως!

Της Ιωάννας Καϊσερλή

Κάποιοι πεισματικά επιμένουν... Βλέπω πολιτικούς που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να συνεχίσουν το μοναδικό επάγγελμα της ζωής τους: να είναι πολιτικοί! Τι κι αν έχουν απαξιωθεί στη συνείδηση του κόσμου. Με κάθε τρόπο και κάθε στιγμή εμφανίζονται ως σωτήρες της χώρας, ως εγγυητές της ομαλότητας, ως πρεσβευτές διαχρονικών αξιών.

Σ' ένα μήνα έχουμε εκλογές. Θα πρέπει να ασκήσουμε το μοναδικό ουσιαστικά αναφαίρετο δικαίωμά μας. Ακούω πολύ συχνά την άποψη: «Κανένας δε με εκφράζει, όλοι είναι το ίδιο, δεν ψηφίζω». Κατανοώ την οργή και την αγανάκτηση. Είναι γνωστή και η άποψη ότι όλοι θα θέλαμε να ψηφίσουμε τον καλύτερο, αλλά δεν είναι ποτέ υποψήφιος.

Όμως η στάση αυτή δεν οδηγεί πουθενά ή μάλλον οδηγεί στο να ψηφίζουν και να αποφασίζουν οι άλλοι για μας. Δεν έχει νόημα η αποχή. Απόφαση με αίσθημα ευθύνης χρειάζεται. Ακόμη ηχούν στ' αφτιά μου οι προεκλογικές εξαγγελίες των προηγούμενων εκλογών. Βλέπω μπροστά μου τις κυβιστήσεις! Με ένα κριτήριο θα ψηφίσω. Ψηφίζω αυτούς που δεν τρομοκρατούν. Ψηφίζω αυτούς που δε φοβίζουν. Αυτούς που μου δίνουν μια ελπίδα!

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News