Ομολογουμένως με εντυπωσιάζει ο τρόπος που η κυβέρνηση χειρίζεται τη διαδικασία της προεδρικής εκλογής. Επιδίδεται σε διαγγέλματα. Έτσι δεν απευθύνεται στους βουλευτές αλλά στους εκλογείς. Ή παράγει καταστροφικό λόγο. Πως αν δεν εκλεγεί πρόεδρος Δημοκρατίας θα υποστούμε την απόλυτη καταστροφή. Έτσι μπερδεύει το μήνυμα. Σαν να βάζει στο ίδιο τσουβάλι την προεδρική εκλογή με την έγκριση της κυβερνητικής πολιτικής. Αυτά τα λάθη είναι ασυγχώρητα για έμπειρους πολιτικούς. Και φαίνεται.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Επιτρέπει στον αντίπαλο να παίζει όπως θέλει. Και κυρίως επιτρέπει στον αντίπαλο να επιβάλλει το στρατηγικό του στόχο. Δε συζητάει η αντιπολίτευση τις ενδεχόμενες αρετές του όποιου υποψηφίου προέδρου της Δημοκρατίας. Το μετατρέπει σε ζήτημα εμπιστοσύνης της κυβέρνησης από τη Βουλή. Ενώ δεν πρέπει. Άλλες είναι οι διαδικασίες άρσης της εμπιστοσύνης της κυβέρνησης από τη Βουλή και άλλοι στόχοι επιδιώκονται με την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας.
Αυτό όμως που πρέπει να γίνει κατανοητό από το μέσο πολίτη της χώρας είναι κάτι πολύ πιο απλό. Η πρόταση για τον υποψήφιο πρόεδρο Δημοκρατίας υποβάλλεται από τις κοινοβουλευτικές ομάδες. Και μόνο από αυτές. Ποτέ από μεμονωμένους βουλευτές. Εκτός αν οι ανεξάρτητοι έχουν σχηματίσει κοινοβουλευτική ομάδα. Από την άλλη ο βουλευτής αντιπροσωπεύει το έθνος. Και αυτό προσδίδει στην ψήφο κάθε βουλευτή μια ιστορική διάσταση. Ο βουλευτής την ώρα της ψηφοφορίας βρίσκεται ενώπιον του διαχρονικού έθνους. Και όχι ενώπιον των περιστασιακών ψηφοφόρων του.
Με απλά λόγια η ψήφος του βουλευτή έχει μια ιστορική διάσταση. Αυτό ας το κατανοήσουμε όλοι μας. Και εκείνοι. Και εμείς.
