Δε με εντυπωσιάζει η κατρακύλα στο Χρηματιστήριο της Αθήνας. Ούτε με ενδιαφέρει να μετρήσω επακριβώς το τερατώδες ποσοστό πτώσης των μετοχών. Από τη μια δεν έχω και μεγάλη εμπιστοσύνη στο Χρηματιστήριο ως παράγοντα ανάπτυξης ή έστω ισορροπίας. Κερδοσκοπική είναι η φύση του. Από την άλλη, σχεδόν πάντοτε το Χρηματιστήριο αντιδρά νευρικά και σπασμωδικά. Και με χαμηλό χρονικό ορίζοντα.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Αντίθετα παρακολουθώ με εξαιρετική προσοχή τις αποδόσεις στην αγορά των ομολόγων. Το δεκαετές ομόλογο χτύπησε πάλι τα επίπεδα του 9%. Το τριετές ομόλογο βρίσκεται μισή περίπου μονάδα πιο ψηλά. Αυτές οι αποδόσεις αποτυπώνουν την ανησυχία των αγορών για τις βραχυπρόθεσμες εξελίξεις. Και να το πω πιο απλά, οι αποδόσεις των ομολόγων με ενδιαφέρει γιατί πρέπει να κατανοήσουμε ότι όσο πιο ψηλά είναι οι αποδόσεις, τόσο πιο ακριβά θα δανειζόμαστε στο άμεσο μέλλον.
Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε καλούμαστε να είμαστε πιο στοχαστικοί και πιο σοβαροί. Όποιοι κι αν κρατούν τα ηνία της εξουσίας. Είναι βέβαιο ότι δεν έχουμε ρευστότητα. Είναι περισσότερο από βέβαιο ότι η ανοιχτή αγορά θα μας προσφέρει ολοένα και περισσότερο πιο ακριβό χρήμα.
Γι' αυτό και μελαγχολώ ακούγοντας πελώρια ψέματα και παρακολουθώντας στενά τη δημόσια «παπαρολογία», στην οποία, όχι λίγοι, επιδίδονται.
Κάποιοι βεβαίως αρχίζουν να ωριμάζουν. Ενώ δημόσια διατυπώνουν έξαλλες θέσεις, κατ' ιδίαν και στα σκοτεινά ομνύουν στη λογική και στην αλήθεια. Το πρόβλημα δεν είναι οι μυστικιστικές συνομιλίες τους. Το ζήτημα είναι αν βάζουν πλάτη σε θαρραλέες και δημιουργικές θέσεις.
