Είναι δικό μας πρόβλημα ή διεθνές; Είναι δικό μας πρόβλημα μόνο ή και ευρωπαϊκό; Θα κηρυχθεί, όπου να 'ναι, το τέλος του μνημονίου (και η αντικατάστασή του με κάτι που θα μοιάζει με μνημόνιο αλλά δε θα είναι) ή θα παραταθεί η διάρκειά του; Θα μείνει το ΔΝΤ στην Ευρώπη ή θα τα μαζέψει για άλλες χώρες. Ποια γεγονότα είναι βέβαια ή περίπου;
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Το πρώτο: Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται στην αφετηρία μιας κάποιας ανάκαμψης. Σαν να έχουμε φτάσει στον πάτο της καθοδικής πορείας. Οι ελπίδες δεν είναι χορταστικές. Απαιτούνται και άλλες πρόσθετες θετικές ενδείξεις. Φυσικά, είμαστε μακριά από την ανάπτυξη που χρειαζόμαστε.
Το δεύτερο: Είναι βέβαιο ότι δεν έχουμε τηρήσει όλες τις υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει με την υπογραφή μας. Μερικές από τις υποχρεώσεις είναι υπερβολικές. Μερικές δεν έχουνε κανένα πρακτικό νόημα. Απλώς δε μας εμπιστεύονται. Παραείμαστε φλύαροι. Λέμε πολλά.
Το τρίτο: Το ΔΝΤ, κυρίως, αλλά και τα άλλα δύο μέλη της τρόικα έχουν σκληρύνει τη στάση τους στην τελευταία αξιολόγηση. Το κάνουν μόνο γιατί δε μας εμπιστεύονται; Το κάνουν μόνο γιατί δεν έχουν σταθερό συνομιλητή και δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει αύριο; Ή είναι παιχνίδι του ΔΝΤ σε συνεργασία με τους Γερμανούς για να βάλουν οι Αμερικάνοι οριστικά "πόδι" στην ευρωζώνη;
Το τέταρτο και τελευταίο: Αν η τρόικα συνεχίζει και επιμένει στη σκληρή στάση της, τότε είναι, περίπου, βέβαιο, ότι περιμένουν την προεδρική εκλογή του επόμενου Φλεβάρη. Για να ξέρουν με ποιον συνομιλούν. Τουλάχιστον. Ή, μήπως, υπάρχει ένα χειρότερο και πιο οδυνηρό σενάριο;
