Αν με ρωτούσαν στο δρόμο για το σχολικό εκφοβισμό, τι ξέρω, πού πιστεύω ότι συμβαίνει κ.τ.λ., το μυαλό μου θα «φωτογράφιζε» τους μαθητές - καλώς ή κακώς - της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Της Αγγέλας Δουλγεράκη
Λάθος! Η ενδοσχολική βία αφορά όλες τις βαθμίδες, ξεκινά από τις τρεις τελευταίες τάξεις του δημοτικού, για να επεκταθεί και στις τρεις επόμενες, δηλαδή αυτές του Γυμνασίου. Αφορά στο σύνολό τους όλα τα παιδιά, χωρίς τις διακρίσεις των φύλων και στις δύο πλευρές του νομίσματος. Θύματα και θύτες.
Βία λεκτική, ψυχολογική και σωματική.
«Γιατί;», αναρωτιέμαι; Γιατί τα παιδιά είναι νευρικά, γιατί τα ερεθίσματα είναι διαφορετικά, γιατί η οικονομική κρίση, η οικογενειακή βία, η νευρικότητα κ.λπ., τα πρότυπα θολώνουν το μυαλό και προκαλούν τις παραπάνω πράξεις.
Κι όπως έλεγε η γιαγιά μου, «σαν το παράδειγμα», παιδί μου, «δεν υπάρχει καλύτερη εικόνα», σας παραθέτω δύο παραδείγματα:
Μόλις τις προηγούμενες ημέρες σε δημοτικό σχολείο της περιφερειακής ενότητας του Ηρακλείου παιδιά της έκτης τάξης χτύπησαν συμμαθητή τους προκαλώντας του εκτεταμένα τραύματα στην κοιλιά και στα γεννητικά όργανα.
Σε σχολείο όμορου Δήμου μαθητής της έκτης τάξης Δημοτικού, που με απειλές δεν άφηνε τους μικρότερους συμμαθητές του να καθίσουν στα καθίσματα του λεωφορείου που τους μετέφερε προς το σπίτι και τους υποχρέωνε να στέκονται όρθιοι ή να κάθονται στα σκαλοπάτια της πόρτας του λεωφορείου, μίλησε «λιμανιώτικα» σε μητέρα που περίμενε στη στάση, είδε τι συνέβαινε και τόλμησε να του κάνει παρατήρηση.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πατέρας του, που απλά είπε: «Ε, και τι έγινε;».
Είχαν προηγηθεί περιστατικά με μαθήτριες της πέμπτης τάξης του δημοτικού να κοροϊδεύουν συμμαθητή τους, μικρότερης τάξης, με χαρακτηρισμούς όπως "γυαλάκια", καθώς το παιδί φοράει γυαλιά, ενώ προχωρώντας ένα βήμα παρακάτω ψιλόκοψαν το όνομά του προκειμένου να του προσάψουν ένα γυναικείο.
Γιατί; Γιατί τόλμησε ο μικρός να "γλυκοκοιτάξει" μία όμορφη της έκτης.
«Το κακό ξεκινάει μέσα από το σπίτι μας. Πάει στο σχολείο και επεκτείνεται... επεκτείνεται...», επισημαίνει ο συντονιστής δράσης κατά του σχολικού εκφοβισμού στην περιφέρεια της Κρήτης Νίκος Μετζίνης.
«Όλοι μαζί», σύμφωνα με τον ίδιο, πρέπει να αποτρέψουμε το φαινόμενο που τρώει την ψυχή των παιδιών μας, αλλά προληπτικά κι όχι κατασταλτικά, τιμωρητέα, καθώς η πληγή δεν επουλώνεται με ένα χάδι, έτσι απλά.
Πρέπει όμως να νοιαστούμε εμείς οι ίδιοι και όχι μόνο οι άλλοι, οι γονείς των άλλων παιδιών, οι γείτονες.
Μπορούμε να μάθουμε μέσα από τις δομές του σχολείου πού πρέπει να απευθυνθούμε. Μπορούμε να εμπιστευτούμε ανθρώπους που ξέρουν πώς να χειριστούμε τα θέματα αυτά.
Συνεπικουρικά, ας προσθέσουμε πως στο νέο χώρο της παλιάς λαχαναγοράς στις 31 Οκτωβρίου και μέσα από τα πλαίσια ημερίδας για την ενδοσχολική βία θα έχουμε να πάρουμε γνώσεις και προτάσεις για την αντιμετώπιση του φαινομένου.
