default-image

Για τον μπαρμπα-Γιάννη

Απόψεις
Για τον μπαρμπα-Γιάννη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ήμαστε πολλοί αυτοί που τον συνοδεύσαμε στο τελευταίο του ταξίδι. Δεν είδαμε το πρόσωπό του. Τον σκέπαζε η ελληνική σημαία. Ήτανε δύσκολες οι τελευταίες μέρες της ζωής του. Είχαν δυσκολέψει πολύ, από τότε που έχασε τη σύντροφό του. Και από τότε που δεν μπορούσε να μετακινηθεί εύκολα. Ήταν λιτός σ' όλη του τη ζωή. Απ' την υπηρεσία του στο στράτευμα και από τη θητεία του στην πολιτική δεν αποκόμισε κανένα παράνομο όφελος. Συντηρούταν με τη σύνταξή του. Δεν τα 'βγαζε εύκολα πέρα. Έπρεπε να πληρώνει και την αμοιβή της γυναίκας, που τον βοηθούσε στην κίνησή του. Δεν του έφταναν. Δε βγήκε στη γύρα. Δεν παραπονιόταν πιο έξω. Κάνα δυο φίλοι του ήξεραν το πρόβλημα.

Του Αντώνη Ν. Βγόντζα

Ήταν σπουδαίος άνθρωπος ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος. Γενναίος και αξιοπρεπής. Παρών σ' όλες τις μάχες. Τις στρατιωτικές και τις πολιτικές. Δεν έλλειψε από καμιά. Δεν απέφυγε καμιά. Σταθερός σαν γρανίτης. Ανήκει σ' εκείνη την κατηγορία των πολιτικών με τη μακρά διαδρομή σε όλες τις ιστορικές φάσεις του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα. Και πριν από τη δικτατορία. Σταθερός δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου. Και κατά τη διάρκειά της. Ήταν ο τελευταίος εξόριστος της διαβόητης Γυάρου. Και μετά. Σ' όλα τα μετερίζια. Της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των κυβερνήσεων της πρώτης οκταετίας του ΠΑΣΟΚ.

Θέλω να διηγηθώ μια μικρή ιστορία που αποδεικνύει το βαθύ και ανυπόκριτο ήθος του. Ήμουν μπροστά όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 1993 του ανακοίνωσε ότι δε θα συμμετάσχει στην κυβέρνηση. Συγκινήθηκε και μετέδωσε τη συγκίνησή του και στον Ανδρέα. Ήταν δικαιολογημένη η πικρία του. Δεν την εξωτερίκευσε ποτέ. Ούτε μετατράπηκε σε «αντάρτη».

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News