Τελικά πιο υπερεκτιμημένο πράγμα από την υγεία και την εκπαίδευση στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Νοσοκομεία χωρίς γιατρούς αλλά με ασθενείς που δε χωρούν στους θαλάμους, στα ράντζα, στα πατώματα. Σχολεία χωρίς εκπαιδευτικούς αλλά με μαθητές, πολλούς μαθητές. Τμήματα-«τσίρκο» με 30 παιδιά και έναν έρμο εκπαιδευτικό που εκτελεί χρέη θηριοδαμαστή (αλλά δεν πληρώνεται γι' αυτό). Οι προτεραιότητες της κυβέρνησης είναι σαφείς. «Ψοφήστε στην ψάθα». Το πιο εξοργιστικό όμως δεν είναι αυτά καθαυτά τα υπαρκτά προβλήματα αλλά το πώς επιχειρούν οι βουλευτές να τα λύσουν (ντόπιοι και λοιποί)...
Της Κατερίνας Σαλαπάτα
Η μέθοδος: Περιφερόμενοι (μερίδα εξ αυτών, δεν είμαστε υπέρ των αφορισμών) σαν τις... λατέρνες σε τηλεοπτικά παράθυρα και πάσης φύσεως εκδηλώσεις (ναι, ακόμη και για την παγκόσμια ημέρα που πετάλωσαν τον ψύλλο θα βρουν κάτι να πουν) αναλώνονται σε προβλέψιμες συζητήσεις που συνήθως καταλήγουν σε κόντρες μεταξύ τοπικών πολιτικών στελεχών. Αποτελεσματική μέθοδος δίχως άλλο.
Δεν είναι όμως μόνο οι φανταστικές συζητήσεις των 5-6 λεπτών στα πολύ στενά όρια του τηλεοπτικού χρόνου (ενός δελτίου ειδήσεων, επί παραδείγματι, όπου χρέος σου είναι να εκθέσεις, να καυτηριάσεις το πρόβλημα αλλά επ' ουδενί να το λύσεις). Είναι και τα δελτία Τύπου που ακολουθούν για να ολοκληρώσουν το επιφανειακό του πράγματος. Βαρύγδουπες εκφράσεις που προμηνύουν πως... να τη, να την έρχεται η... «επανάσταση» και τελικώς «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν» κατά τους γνωστούς στοίχους.
Στη δίνη της σοβαρότερης οικονομικής κρίσης που έχει περάσει ο τόπος στη σύγχρονη ιστορία του δεν αρκούν πολιτικοί-παπαγαλάκια που αναπαράγουν το πεπαλαιωμένο μοντέλο-κληροδότημα των δυο οικογενειών που διαχειρίζονται εδώ και χρόνια το μέλλον αυτού του τόπου, τις τύχες όλων μας (και τα είδαμε τα χαΐρια μας). Χρειάζονται πραγματικοί ηγέτες. Και ως ηγέτης δεν ορίζεται μόνο ένας πρωθυπουργός (ο οποίος μπορεί να έχει το όνομα, όχι όμως και τη «χάρη») αλλά και υφιστάμενοί του που είναι δίπλα στην κοινωνία και παλεύουν για αυτή μέσα από αυτή και όχι στις τηλεοράσεις και με ορθές επαναλήψεις δελτίων Τύπου... Ανθρωπιστές, με υψηλό δείκτη συναισθηματικής νοημοσύνης... κάτι που στερείται η πλειοψηφία των συναισθηματικά λειψών πολιτικάντιδων... Τάρταλων, μεσόκοπων και «φιντανιών».
