Πολύ λίγα μάθαμε από τις συζητήσεις στο Κοινοβούλιο. Το γενικό επίπεδο των ομιλητών ήταν απογοητευτικό. Σκάνδαλα χωρίς ονόματα. Κούφια λόγια στο πλαίσιο ανύπαρκτης ή περιορισμένης πολιτικής προοπτικής. Και πάρα πολλά παραπολιτικά. Δυστυχώς, με αυτά υποκαταστήσαμε τον πολιτικό λόγο.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Οι προτάσεις εμπιστοσύνης και οι αντίστοιχες δυσπιστίας, αν δεν ανατρέπουν κυβερνήσεις, έχουν επικοινωνιακό κυρίως χαρακτήρα. Εμάς όμως μας ενδιαφέρει η επόμενη ημέρα.
Η κυβέρνηση προανήγγειλε την έξοδο του ΔΝΤ από τη χώρα. Μόνη της. Και απ' ό,τι γνωρίζουμε, χωρίς ουσιαστική προσυνεννόηση και συνεργασία. Σαν να μην έχει κατανοήσει τη φύση και τις διαδικασίες των μεγάλων διεθνών οργανισμών. Είμαστε αρκετοί που γνωρίζουμε ότι είναι τεχνοκρατικές και πολιτικές. Οι τεχνοκράτες συμβάλλουν αποφασιστικά στη διαμόρφωση των πολιτικών αποφάσεων. Δεν είναι αυτοί που τις προσδιορίζουν. Οι πολιτικοί έχουν το πάνω χέρι. Δεν υπάρχει όμως απόφαση πολιτική χωρίς τεχνοκρατική τεκμηρίωση.
Δεν εκπλήσσομαι από τη διαδοχική εγκατάλειψη των αρχικών ακραίων θέσεων της αντιπολίτευσης. Δε "σκίζει" πια τα μνημόνια. Ούτε διαγράφει μονομερώς το δημόσιο χρέος. Η τελευταία της πρόταση: Σοβαρή διαγραφή του χρέους. Εγχείρημα εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο. Δε χρωστάμε στις αγορές. Στις κυβερνήσεις και στους ευρωπαϊκούς λαούς χρωστάμε. Το όποιο κούρεμα πρέπει να γίνει δεκτό από μερικές δεκάδες κοινοβούλια.
Το συμπέρασμα από τις πρόσφατες συζητήσεις στη Βουλή είναι εξαιρετικά μελαγχολικό. Περίπου όλοι μας συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε μόνο εμείς ο κόσμος όλος. Σαν να μην υπάρχουν άλλοι λαοί, οργανωμένες κοινωνίες και ηγέτες, που συμπροσδιορίζουν τις μοίρες όλων μας.
Η υπεράσπιση της εθνικής μας ανεξαρτησίας είναι καθήκον όλων μας. Χωρίς πλέγματα και συμπλέγματα. Χωρίς αστόχαστους ψευδοηρωισμούς.
