Συνέδριο, διάλογος, συνδιάσκεψη, συμπόσιο... όλα τα δοκιμάσαμε και όλα απέτυχαν. Απέτυχαν γιατί πίσω από κάθε προσπάθεια μιας τέτοιας διεργασίας κρύβονταν κομματικές σκοπιμότητες, που σαν αποτέλεσμα είχαν την περαιτέρω συρρίκνωση της παράταξης. Ανούσιες τοποθετήσεις, καμία ρεαλιστική ανάλυση της κατάστασης, που βιώνουμε και κραυγές λαϊκισμού από ανθρώπους που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πορεία του Κινήματος και της χώρας.
Του Λάμπρου Αντωνόπουλου *
Ένα είναι σήμερα σίγουρο. Πως ένας ιστορικός κύκλος έκλεισε και δεν ερμηνεύτηκε από κανέναν, ή μάλλον ερμηνεύτηκε αλλά με σκοπό τη συγκάλυψη και τη μεταφορά των ευθυνών σε τρίτους. Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε το μεγαλύτερο κίνημα στην Ελλάδα, αποτέλεσε την κορυφαία μορφή μαζικής οργάνωσης πολιτών απ' όλους τους κοινωνικούς χώρους, με σκοπό την ανάδειξη του λαού στην εξουσία.
Το σημερινό ΠΑΣΟΚ όμως δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι...
Αποκομμένο από την κοινωνία, απομακρυσμένο από τις οργανώσεις του, με γυρισμένη την πλάτη στη βάση που παρέμεινε να το στηρίζει.
Το ΠΑΣΟΚ σήμερα θα πρέπει να εκφράσει τους κοινωνικούς πρωταγωνιστές, που επιζητούν τον επανασχεδιασμό της χώρας με σύγχρονες προοδευτικές αντιλήψεις. Να εκφράσει αυτούς που επιθυμούν ένα νέο μοντέλο και έχουν να προτείνουν ένα σχέδιο ανάπτυξης ρεαλιστικό και εκσυγχρονισμένο, σύμφωνα με τα δεδομένα και τις προκλήσεις της εποχής.
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ είναι δύσκολο να αναγεννηθεί. Ένα κόμμα που πληρώνει δυσανάλογο κόστος από αυτό που του αναλογεί, αλλά ταυτόχρονα και ένα κόμμα που στις δυσκολότερες για τη χώρα στιγμές στάθηκε όρθιο και επέλεξε το εθνικό από το κομματικό συμφέρον.
Ένα είναι όμως σίγουρο: πως ένα κόμμα σαν το ΠΑΣΟΚ δε γίνεται να συνεχίσει να πορεύεται με τη σημερινή τακτική. Δεν μπορούμε να σερνόμαστε πίσω από τη Νέα Δημοκρατία. Δεν είμαστε Νέα Δημοκρατία. Η Δεξιά μπορεί να συνεχίσει την ύπαρξή της ακόμα και σε μια παρακμιακή μορφή σαν τη σημερινή. Ένα προοδευτικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα όμως, για να συνεχίσει να υπάρχει και να συσπειρώνει κόσμο δίπλα του, οφείλει να είναι ανοιχτό, ριζοσπαστικό και έντιμο.
Το συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης, για να έχει ουσία και λόγο, θα πρέπει να απαρτίζεται απ' όλα τα προοδευτικά κόμματα που εντάσσονται στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο. Και αν γίνει αυτό, τότε να επικρατήσουν σε αυτό οι ιδέες, οι αντιπαραθέσεις, οι συζητήσεις και η συνδιαμόρφωση απόψεων για το μέλλον της παράταξης, που είναι άμεσα συνδεδεμένο με το μέλλον της χώρας.
Και βέβαια για να μπορέσει το ΠΑΣΟΚ να διατηρήσει την αυτονομία του, θα πρέπει να πάει σε ένα τέτοιο συνέδριο με μια πλήρως ενημερωμένη και πολιτικά ανανεωμένη ατζέντα... Και αυτό επιτυγχάνεται μόνο μέσα από ένα συνέδριο ΠΑΣΟΚ.
Ένα συνέδριο ρήξης με το παρελθόν και ριζοσπαστικών αποφάσεων, όπου το κόμμα θα αναγεννηθεί οργανωτικά και πολιτικά και θα καταφέρει να πετάξει από πάνω του τα βαρίδια του παρελθόντος. Ένα συνέδριο που θα εκλέξει εκτελεστικό γραφείο, το οποίο θα συντάξει εκ νέου την ιδεολογικοπολιτική κατεύθυνση του Κινήματος. Συγκροτημένο από νέα στελέχη και πλήρως διαχωρισμένο από το κράτος και την κυβέρνηση.
Ένα εκτελεστικό γραφείο που θα επαναφέρει την πολιτική στο κόμμα και θα απομονώσει τακτικές ανάδειξης στην εξουσία αχυρανθρώπων, υποστηριζόμενων από μηχανισμούς και συμφέροντα (κομματικά, επιχειρηματικά και μιντιακά). Θα έχει ως βάση της πολιτικής του το διάλογο με τα όργανα του κόμματος και τους κοινωνικούς φορείς, και θα μπορεί να διαμορφώνει άποψη μακριά από συντεχνιακές επιρροές. Θα έχει την ευθύνη του προσυνεδριακού διαλόγου και της ανασυγκρότησης του χώρου.
Μόνον έτσι θα μπορέσει το ΠΑΣΟΚ να αναγεννηθεί... μακριά από κυβερνητισμούς και τυχοδιωκτισμούς και μη χρωστώντας σε κανέναν. Και όταν αυτή η προσπάθεια ευοδωθεί από την κοινωνία και την κομματική βάση, τότε και μόνον τότε το ΠΑΣΟΚ θα είναι ώριμο να εκλέξει πρόεδρο.
Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ δεν είναι πρόβλημα ηγεσίας... είναι πρόβλημα πολιτικών και τακτικών.
Η νέα γενιά των στελεχών του Κινήματος πρέπει να εκφραστεί και να αναλάβει ουσιαστικά την ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ.
* Ο Λάμπρος Αντωνόπουλος είναι γραμματέας Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Ηρακλείου.
