default-image

Μια φυσαρμόνικα που κλαίει

Απόψεις
Μια φυσαρμόνικα που κλαίει

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί από πού έρχονται τα ψάρια που τρώτε; Τα ξωτικά φρούτα που τρώτε; Τα πανάκριβα ρούχα που φοράτε; Τα διαμάντια και ο χρυσός που στολίζουν τα χέρια σας, αλλά και τα πόδια σας; Αν αναρωτιόσασταν, θα ήταν ένας τέλειος τρόπος να ελέγξετε μια τεράστια πειρατική βιομηχανία που εγκληματεί στο πιάτο σας και στο σώμα σας!

Του Εμμανουήλ Γ. Μαύρου*

Η συνεχώς αυξανόμενη ζήτησή τους στην παγκόσμια αγορά έχει οδηγήσει ευρωπαϊκούς και αμερικανικούς βιομηχανικούς στόλους σε όλη την Αφρική. Αποτέλεσμα να έρχονται εικόνες του συρμού από ντοκιμαντέρ ως επίσημες αποστολές από τη μαύρη ήπειρο, με πικροδάκρυα και πικρολόγους για το θάνατο παιδιών πριν ακόμα κλείσουν τα πέντε τους χρόνια και μέσο όρο ηλικίας των πληθυσμών της Αφρικής να μην ξεπερνά τα 45 χρόνια.

Εικόνες που μοιάζουν με μπαλάντα με μια φυσαρμόνικα που κλαίει καθώς παίζει ένα λυπητερό αφρικάνικο σκοπό. Εκεί η ύπαρξη νοσοκομείων και σχολείων φαντάζει πολυτέλεια. Εκεί οι άνθρωποι έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με την πείνα, τη δίψα και το θάνατο για το γεύμα ενός Ευρωπαίου ή ενός Αμερικανού. Εκεί, ιδιαίτερα η παιδική θνησιμότητα έχει εδώ και χρόνια πάρει διαστάσεις ανησυχητικές - για ποιους, δεν ξέρω - αρκούν κάθε 5 λεπτά της ώρας να πεθαίνει ένα παιδί, που σημαίνει ότι κάθε ημέρα πεθαίνουν γύρω στις 18 χιλιάδες παιδιά, που αντιστοιχούν σε 6 εκατομμύρια θανάτους παιδιών το χρόνο. Εκεί ο θάνατος, και για εμάς εδώ να υπάρχει μια φυσαρμόνικα να παίζει 6 εκατομμύρια φορές για τις τελευταίες ανάσες ενός παιδιού, να σου το ονομάζουν σημάδι τούτου του καιρού, δίχως να ξέρεις ποιους φοβίζει και ποιους καίει.

Εκεί που η παιδική εξοντωτική εργασία είναι μέρος της καθημερινότητας. Για ένα πιάτο ψάρι, για μια γαβάθα φρουτοσαλάτα, για ένα δαχτυλίδι χρυσό με διαμάντι, με όλα τα ανθυγιεινά για να ικανοποιούμαστε εμείς οι δυτικοί. Εκεί που καθημερινά χιλιάδες πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από εύπορους πολίτες των λεγόμενων "αναπτυγμένων δυτικών χωρών", τόσο στις χώρες όπου κατοικούν, όσο και σε άλλες χώρες, όπου προωθούνται παράνομα γι' αυτό και μόνο το σκοπό, να ικανοποιήσουν έναν Ευρωπαίο ή έναν Αμερικανό. Αρκεί και μόνο ο αριθμός, που μόνο στην Ευρώπη εργάζονται παράνομα από 200 έως 500 χιλιάδες ανήλικες ιερόδουλες, με την μπαλάντα να συνεχίζει να παίζει και ο ήχος της φυσαρμόνικας αφιερωμένος εκεί για μια αλήθεια να αναρωτιέσαι: ποια είναι η αλήθεια, αφού εμείς εδώ στο δυτικό κόσμο απλά ζούμε από συνήθεια.

Το δυτικό τέρας του ευρωπαϊσμού και του αμερικανισμού δεν έχει τέλος, διψά και ξεδιψά μόνο με αίμα και αυτό το αίμα το παίρνει από τα χιλιάδες παιδιά-θύματα που προωθούνται για να χρησιμοποιηθούν σαν πειραματόζωα είτε για εμπορία οργάνων, είτε ως πειράματα για τις φαρμακευτικές βιομηχανίες. Μα, όσο κι αν η φυσαρμόνικα δακρύζει, κανείς από εμάς τους "πολιτισμένους" δε θα ακούσει τις ψυχές να κράζουνε «βοήθεια» κι έχουν ορθάνοιχτα τα αθώα μάτια τους.

Είμαστε ωραίοι ως δυτικοί, ωραίοι ως Ευρωπαίοι, ωραίοι είναι και οι Αμερικανοί κι ας είμαστε ανυποψίαστοι, είμαστε ωραίοι μέσα στο θαύμα που βουλιάζει. Και το θαύμα που βουλιάζει είναι τα χρήματα που διαθέτουν αυτές οι λεγόμενες δυτικές πολιτισμένες χώρες για τη δήθεν αντιμετώπιση των προβλημάτων των χωρών της Αφρικής.

Η μεγαλύτερη κωμωδία, που θα έκανε τον Αριστοφάνη να γράψει το καλύτερο δράμα του, είναι ότι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους πως τα χρήματα δεν επαρκούν. Πως τα παιδιά θα συνεχίζουν να πεθαίνουν, ή αν δεν πεθαίνουν θα εργάζονται ως δούλοι εξοντωτικά ή αν δεν πεθάνουν θα γίνουν ένα γενναίο πείραμα για την ανθρωπότητα - για ποια ανθρωπότητα και ποια ανθρωπιά - ή αν είναι τυχερά θα "διασκεδάσουν" καλοντυμένα και καθαρά την όποια σαδομαζοχιστική σεξουαλική απαίτηση. Γιατί είμαστε ωραίοι ως δυτικοί, ωραίοι ως Ευρωπαίοι, ωραίοι ως Αμερικανοί και χρησιμοποιούμε την καλύτερη θεατρική λεπτή ειρωνεία για να περιγράψουμε απλώς μια κατάσταση και να σημειώσουμε κάποιους στατιστικούς αριθμούς, αλλά και μια γελοιότητα πως τα χρήματα δε φτάνουν, ενώ τους έχουμε κλέψει τρισεκατομμύρια. Γινόμαστε ακόμα πιο ωραίοι όταν ακούμε τον ήχο της φυσαρμόνικας να κλαίει, να μας διηγείται το φαλιμέντο από αγάπη τούτου του κόσμου!

Για όλους βέβαια εμάς τους δυτικούς θα υπάρχουν πάντα οι αποστολές στην Αφρική και τα ωριαία ντοκιμαντέρ να προβάλουν τις εικόνες πείνας και φτώχιας, αλλά δε θα αναφέρεται πουθενά σε κανένα ντοκιμαντέρ κανένας βιομηχανικός κολοσσός, καμία επωνυμία, ότι αυτή η κατάσταση στερεί από αυτές τις χώρες τον εθνικό και όχι μόνο πλούτο, τη σχετική οικονομική ανάκαμψή τους και τη σταδιακή εκπολιτιστική ένταξή τους σε μια ομαλή καθημερινότητα. Πως οι λοιμοί, η ξηρασία, η κατάντια και ο θάνατος είναι αποτέλεσμα του δυτικού τρόπου απαιτήσεων για τον καθημερινό θάνατο της Αφρικής.

Ο επίλογός μου τα λόγια από το ημερολόγιο του φωτογράφου Kevin Carter και η φωτογραφία του, η οποία απεικονίζει ένα παιδί στο Σουδάν το 1994, στη διάρκεια του λοιμού. Απεικονίζει ένα μικρό αγόρι εξοντωμένο από την πείνα, το οποίο προσπαθεί κυριολεκτικά να συρθεί μάλλον προς την κοντινότερη βάση σίτισης του ΟΗΕ. Οι δυνάμεις του όμως δείχνουν να το εγκαταλείπουν. Στο βάθος διακρίνεται ένα όρνιο, που στέκεται περιμένοντας να πεθάνει το παιδί για να τραφεί από το άψυχο κορμάκι του. Ο Carter μετά τη λήψη έφυγε κι έτσι κανείς δε γνωρίζει τι απέγινε το παιδί. Τι να απέγινε άραγε;

Τα παρακάτω λόγια βρέθηκαν στο ημερολόγιο του Carter, που τράβηξε τη συγκεκριμένη φωτογραφία: «Θεέ μου, υπόσχομαι ότι ποτέ δε θα σπαταλήσω το φαγητό μου, όσο δυσάρεστη γεύση και να έχει και όσο χορτάτος και εάν είμαι. Προσεύχομαι να προστατεύσεις αυτό το μικρό αγόρι, να το οδηγήσεις και να το απαλλάξεις από τη δυστυχία του. Προσεύχομαι όλοι μας να είμαστε περισσότερο ευαίσθητοι προς τον κόσμο γύρω μας και να μην τυφλωνόμαστε από τη δική μας εγωιστική φύση και τα συμφέροντα. Ελπίζω αυτή η φωτογραφία να λειτουργεί πάντοτε σαν υπενθύμιση σε όλους μας για το πόσο τυχεροί είμαστε και ότι ποτέ δεν πρέπει να θεωρούμε την τύχη αυτή δεδομένη».

Τρεις μήνες αργότερα ο φωτογράφος Kevin Carter αυτοκτόνησε λόγω κατάθλιψης, έχοντας δίπλα του μια φυσαρμόνικα...

* Ο Εμμανουήλ Γ. Μαύρος είναι σκηνοθέτης-καλλιτεχνικός διευθυντής της "ΚΡΗΤΗ TV".

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News