Ήταν αργά προχθές το βράδυ όταν άκουσα και διάβασα τις ειδήσεις για το τι είχε πει ο Αλέξης Τσίπρας στους κατοίκους της Χαλκιδικής. Δε με ενδιαφέρουν οι επιθέσεις του κατά της κυβέρνησης. Δε με ενδιαφέρουν οι θέσεις του για μια σειρά ζητημάτων. Με ενδιαφέρει όμως ο βαθμός υπευθυνότητας που επιδεικνύει σε μια σειρά ζητημάτων.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Τι είχε πει στους ταλαιπωρημένους κατοίκους της Χαλκιδικής; Παρομοίασε την Ιερισσό με την Κερατέα! Έκανε λόγο για «νέα Κερατέα, στην οποία θα σπάσει τα μούτρα της η πολιτική της καταστολής».
Αρνήθηκε φυσικά να δει τους εργαζόμενους. Και υποσχέθηκε κελιά σε αόριστο αριθμό προσώπων.
Να διευκρινίσουμε το τοπίο. Η Αττική φιλοξενεί σχεδόν το μισό πληθυσμό της Ελλάδας. Και χρόνια τώρα δεν έχει λυθεί το πρόβλημα της συλλογής, κατανομής και επεξεργασίας των απορριμμάτων. Είχαν προταθεί κατά καιρούς διάφορες θέσεις για την υποδοχή των απορριμμάτων και την τελική τους επεξεργασία.
Όλες οι θέσεις, που είχαν προταθεί, τελικά απορρίφθηκαν. Τελικά, μετά από μελέτες που είχαν υποστεί τον ανώτατο δυνατό δικαστικό έλεγχο, όρισαν τρεις θέσεις. Μία από αυτές και η Κερατέα. Η λύση αυτή δεν εφαρμόστηκε. Και οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν την επέβαλλαν. Ποια είναι η αλήθεια; Χρυσαυγίτες και άλλοι ακροδεξιοί, αγκαλιά με μεγάλες παρέες αναρχικών, δυναμίτισαν ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή.
Περιμένουμε από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάποιες προτάσεις. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν έχουμε ακούσει ούτε μία. Μόνο πρωτοβουλίες για κατεδαφιστικές κινήσεις γνωρίζουμε.
Η ανευθυνότητα ορισμένων δεν αποτελεί άλλοθι για τη δυσπραγία του (μη) κυβερνητικού έργου.
