Στην Κρήτη τα πράγματα είναι διαφορετικά απ' ό,τι στην υπόλοιπη Ελλάδα. Και, κυρίως, στην ηπειρωτική. Και φυσικά στην Αθήνα. Βεβαίως και τα λουκέτα στα μαγαζιά είναι πολλά. Αναμφισβήτητα κάποιοι πεινάνε. Και είναι πολλοί αυτοί.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Κάποιοι δυσκολεύονται να βάλουν κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους. Σίγουρα όμως η κατάσταση στο νησί δεν έχει πάρει τις δραματικές διαστάσεις της ανέχειας, της πείνας, της ανημποριάς και του εξευτελισμού, που κυριαρχεί σε αρκετές γειτονιές της πρωτεύουσας.
Στην Κρήτη τα πράγματα είναι διαφορετικά και για ένα πρόσθετο λόγο.
Μπορούμε να ελπίζουμε. Τα μηνύματα από τον τουρισμό είναι ενθαρρυντικά. Και πέρα από μερικές, κατά τόπους, καταστροφές, η αγροτική παραγωγή θα κινηθεί σε ικανοποιητικούς ρυθμούς.
Μέχρις εδώ καλά μοιάζουν να 'ναι. Οι τουριστικοί, όμως, χώροι μας εκθέτουν. Το κεντρικό μουσείο είναι σχεδόν κλειστό. Ως προς τα σπουδαιότερα εκθέματά. Χώροι στάθμευσης δεν υπάρχουν. Και χωματόδρομοι οδηγούν ακόμη στους πιο αγαπημένους προορισμούς.
