default-image

Κυριακή απόγευμα στο Ηράκλειο

Απόψεις
Κυριακή απόγευμα στο Ηράκλειο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κάποιο μεγάλο διάλειμμα στο πρόγραμμά μου μού χάρισαν το απόγευμα στο κέντρο του Ηρακλείου. Ζωντανή η πλατεία Ελευθερίας. Μολονότι κάποια μαγαζιά εστίασης ήταν κλειστά. Παράπονα από τους ιδιοκτήτες. Δε βγαίνουν. Κάποιοι στο μέσο της πλατείας, της πιο αφιλόξενης πλατείας που έχω γνωρίσει ποτέ μου, προσπάθησαν να απευθυνθούν στον κόσμο. Πλησίασα. Όχι τόσο για να κατανοήσω το σκοπό τους. Όσο, κυρίως, για να δω και να αφουγκραστώ το ενδιαφέρον των περαστικών.

Του Αντώνη Ν. Βγόντζα

Βρέθηκα γρήγορα στην πλατεία των Λιονταριών. Πολύς ο κόσμος. Και ξένοι και Έλληνες. Και γονείς με παιδιά και νέα ζευγάρια. Πολύχρωμος κόσμος. Σαν να διψούσε κουβέντες με τον άλλον. Με τον τρίτο.

Και στη συνέχεια η 25ης Αυγούστου. Πιο πολύς ο κόσμος. Ξεχύνονταν και στους κάθετους δρόμους. Τη θυμάμαι από μικρός. Με όμορφα κτήρια. Σαν να ήτανε αυτή η είσοδος αυτής της πόλης από το λιμάνι. Ο Χέμινγουέι την είχε ονομάσει οδό της πλάνης. Γιατί ήταν πανέμορφη, από τότε. Και γιατί έκρυβε πολλές ασχήμιες.

Η εκκλησία του Αγίου Τίτου παραμένει η αγαπημένη μου. Και εσωτερικά και εξωτερικά. Ένα ανάλαφρο κτίσμα, με τη γοητεία πολλών αιώνων. Με εικονογράφηση διακριτική. Αρκετή για να σε εισάγει σε ένα κλίμα αβίαστης ευλάβειας.

Στο τέλος της βόλτας συνάντηση με ένα από τα πιο αξιόλογα πρόσωπα της πόλης. Κουβέντα για την πόλη και για την Κρήτη. Και πώς να ξαναζωντανέψουν τα κέντρα των μεγάλων πόλεων. Γιατί να μη μιμηθούμε άραγε τις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις; Μας συμφέρει. Μόνο που πρέπει να αλλάξουμε στάση και νοοτροπία.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News