default-image

Λόγια παρηγοριάς, φτάνουν;

Απόψεις
Λόγια παρηγοριάς, φτάνουν;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Φρανσουά Ολάντ μάς χόρτασε στα καλά του λόγια. Δεν είναι για πέταμα. Χωρίς να αγνοούμε τον πυρήνα της συνολικής του δημόσιας παρέμβασης.  

Τα χρειαζόμαστε τα καλά του λόγια. Και τις καλές του προθέσεις. Και τα αγαθά κίνητρά του. Χρειαζόμαστε τις δημόσιες παρεμβάσεις του. Και εκείνες που τις μαθαίνουμε μετά από χρόνια.

Πάντα η Γαλλία ήτανε πιο κοντά από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ήταν πιο συναισθηματική. Δεν παρίστανε το λογιστή στις μεταξύ μας σχέσεις. Δεν κρατούσε ισοζύγιο. Η Γαλλία στο μεγαλύτερο μέρος του ιστορικού βίου του νεοελληνικού κράτους έπαιξε θετικό ρόλο. Πολλά οφείλουμε στο φιλελληνισμό του Ζισκάρ ντ' Εστέν. Χωρίς το πείσμα του και χωρίς τις πολύ καλές του σχέσεις με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (τον παππού!) δε θα βρισκόμασταν στην ευεργετική αγκαλιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα ξέρουμε πολύ καλά ότι οι περισσότεροι παράγοντες τόσο στη Γαλλία όσο και στη Γερμανία (εκτός από την πολιτική ελίτ) ήσαν αρνητικοί απέναντι στην Ελλάδα. Μια γρήγορη ματιά στο χθεσινό γαλλικό Τύπο το αποδεικνύει. Αρκετά από τα σχόλια συγκεκριμένων σχολιαστών στις πιο έγκυρες γαλλικές εφημερίδες ήσαν πικρόχολα. Και αρκετοί προσπάθησαν να υποβαθμίσουν την προχθεσινή επίσκεψη του Ολάντ.

Ούτε η επίσκεψη, ούτε τα λόγια του Γάλλου προέδρου φτάνουν. Πρέπει να το κατανοήσουμε. Η έξοδος από την κρίση είναι δική μας αποκλειστικά ευθύνη. Στην κυβέρνηση δύο με τρία υπουργεία δουλεύουν. Κι ένα μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης φαντασιώνεται την κατάρρευση της χώρας.

Του Αντώνη Ν. Βγόντζα

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News