Με ενοχλεί η συζήτηση για τους κουκουλοφόρους. Με ενοχλεί και η δράση τους. Θυμώνω με τον τρόπο που διεξάγεται. Αγανακτώ για την ανοχή που επιδεικνύεται σ' αυτούς από ορισμένες πολιτικές δυνάμεις.
Με ενοχλεί, ακόμα βαθύτερα, και αγανακτώ ως πολίτης και ως νομικός για την υπόθαλψη του πρόσφατου φαινομένου των κουκουλοφόρων της ενημέρωσης και της καταγγελίας. Ειδικά των τελευταίων. Ο νομοθέτης της ποινικής δικαιοσύνης απαγόρευσε τη δράση των ανωνύμων καταγγελιών. Όποιος θέλει να υπερασπιστεί τη νομιμότητα, οφείλει να κρατήσει το πρόσωπό του ανοικτό και καθαρό. Και να υπογράψει ό,τι γράφει. Κάποιος "δυστυχής" υπουργός Οικονομικών ενθάρρυνε τους πολίτες να καταγγέλλουν ατεκμηρίωτα τους συμπολίτες τους και οι ίδιοι να κρύβονται πίσω από τα σύρματα του τηλεφώνου. Δεν ήταν εξαιρετικά πρωτότυπος. Ο ίδιος είχε μιμηθεί ορισμένους από τους προκατόχους του. Οι κουκουλοφόροι των καταγγελιών δεν έσβησαν ούτε το έλλειμμα, ούτε το χρέος.
Ατυχώς, το θλιβερό φαινόμενο των κουκουλοφόρων αυτής της κατηγορίας επεκτάθηκε σε όλο τον δημόσιο τομέα. Κάποτε είχαμε τους δικομανείς. Το δικαιικό μας σύστημα είχε την ικανότητα να τους αντιμετωπίσει. Τους κουκουλοφόρους το κράτος δικαίου αδυνατεί. Η δικαιοσύνη δεν τους γνωρίζει. Και ο υπόλοιπος δημόσιος τομέας τους απολαμβάνει δίνοντάς τους ρόλο.
Η τραγική ιστορία με τα ερπετά αυτά πρέπει να τελειώσει. Τα ίδια δεν έχουν ίχνος ντροπής. Κυλιούνται μέσα στο βούρκο που τα ίδια παράγουν. Η δημοκρατική Πολιτεία έχει ένα και ξεχωριστό καθήκον. Να του βγάλει την κουκούλα!
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
