Όταν ηττώνται οι ακροδεξιοί σε εκλογές οπουδήποτε στον κόσμο είναι μια εξαιρετικά καλή είδηση. Όταν οι ίδιοι ακροδεξιοί τυγχάνει να είναι και εκλεκτοί του διεθνούς σιωνισμού, υποστηρικτές και συνεργάτες του γενοκτονικού καθεστώτος του Ισραήλ, η είδηση γίνεται... εξαιρετική!
Πριν λίγες μέρες ο ακροδεξιός Γκέερτ Βίλντερς κατέβηκε σε μία εκλογική αναμέτρηση στην Ολλανδία, στην οποία ήλπιζε ότι θα ισχυροποιούσε τη θέση του και θα μπορούσε να μπει στη συνέχεια σε μια κυβέρνηση συνεργασίας ως... βέβαιος εκ των προτέρων πρωθυπουργός. Το κόμμα του Βίλντερς (PVV, κόμμα για την ελευθερία) είναι τοποθετημένο στην άκρα δεξιά του πολιτικού φάσματος, είναι ξενοφοβικό, ακραία συντηρητικό, εθνικιστικό και... πολλά ακόμη. Και εξαιρετικά σιωνιστικό. Για όσους δε γνωρίζουν, η Ολλανδία είναι μια από τις χώρες της Ευρώπης (υπάρχουν 3-4 τουλάχιστον) όπου το σιωνιστικό στοιχείο είναι ισχυρό, καθώς διαθέτουν σημαίνοντες οικονομικούς παράγοντες που είναι σιωνιστές. Όχι τόσο ισχυρό όσο στις ΗΠΑ (εκεί... η χώρα κυριολεκτικά ανήκει στους σιωνιστές) ούτε καν όσο η Βρετανία (εκεί το Σίτυ ανήκει στους σιωνιστές, οπότε... μερικώς και η χώρα) αλλά ισχυρό.
Η επόμενη κυβέρνηση της Ολλανδίας, λοιπόν, δε θα έχει το PVV στη σύνθεσή της. Κορμός της θα είναι το κεντρώο κόμμα (που έχει μια ατζέντα που συνδυάζει κοινωνικά/οικονομικά θέματα που απασχολούν τον πολύ κόσμο με στήριξη της οικονομίας της αγοράς) D66 του Ρομπ Γέτεν
Αυτοί οι σιωνιστές είναι που δημιούργησαν “το φαινόμενο Γκέερτ Βίλντερς”, μια ξανθιά εκδοχή του Χίτλερ, που όμως όχι μόνο δεν είναι αντισημίτης, αλλά... λατρεύει τον σιωνισμό. Όπως άλλωστε το σύνολο της άκρας δεξιάς σήμερα. Στην Ευρώπη και όχι μόνο.
Αλλά ας αφήσουμε τις σιωνιστικές διασυνδέσεις του Βίλντερς (θα επανέλθουμε αργότερα) και ας δούμε το... χαμένο του στοίχημα με τις πρόωρες εκλογές.
«Τίναξε στον αέρα την κυβέρνηση»
Ο Βίλντερς είχε μια μετεωρική άνοδο στην πολιτική σκηνή της Ολλανδίας, καθώς εμφανίστηκε στο προσκήνιο με άφθονα χρήματα (οι σιωνιστές που λέγαμε) και ατέλειωτη προβολή από τα μίντια (για τον ίδιο λόγο). Με την ξενοφοβία να ισχυροποιείται και στην Ολλανδία, λόγω της ασταμάτητης προπαγάνδας των συστημικών media, το μήνυμα του Βίλντερς είχε απήχηση στον κόσμο. Με κορύφωση το 2023, όταν κέρδισε με άνεση τις εκλογές με 23,5% και λαμβάνοντας 37 έδρες στο 150μελές κοινοβούλιο της χώρας. Βεβαίως η Ολλανδία, όπως όλες οι πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες, έχει απλή αναλογική. Ναι, η Ελλάδα είναι η μόνη που δεν έχει, αλλά... ας μην γκρινιάζουμε για τα δικά μας και εδώ.
Οπότε ο Βίλντερς μπήκε σε διαπραγματεύσεις με τα άλλα κόμματα που μπήκαν στη Βουλή για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Οι συζητήσεις απέδωσαν μία κυβέρνηση με τρία ακόμη κεντροδεξιά και δεξιά κόμματα (VVD, NSC και BBB). Με πρωθυπουργό τον ανεξάρτητο Σκουφ. Ωστόσο, παρότι οι ιδεολογικές διαφορές ήταν μικρές και συνήθως ξεπερνούνταν περισσότερο ή λιγότερο εύκολα (εκτός από το θέμα του Ισραήλ, όπου αντιπαρατέθηκαν - όχι σοβαρά πάντως - μερικές φορές ο απόλυτα φιλοσιωνιστής Βίλντερς με τους εταίρους του), η προσωπικότητα του Βίλντερς αποδείχτηκε τεράστιο πρόβλημα. Η πιο μετριοπαθής αναφορά από συνεργάτες του στην κυβέρνηση μιλάει για μια εγωπαθή και ανυπόφορη “πριμαντόνα”, που θέλει συνέχεια να βρίσκεται στο επίκεντρο για τα πάντα.
Ο Βίλντερς αναζητούσε μια αφορμή για να δυναμιτίσει το κυβερνητικό οικοδόμημα και του δόθηκε με το θέμα του ασύλου, όπου υπήρξε διαφωνία με τους κυβερνητικούς εταίρους του, εγκαταλείποντας την κυβέρνηση. Τον ακολούθησε το NSC λίγο καιρό μετά, όχι για τον ίδιο λόγο αλλά αντίθετα γιατί δεν εισακούστηκε στην εισήγησή του για περισσότερες κυρώσεις στο Ισραήλ.
Ο Βίλντερς, αποσύροντας την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση, προκάλεσε τις πρόωρες εκλογές (κανονικά ήταν προγραμματισμένες για το 2028). Θεωρούσε ότι θα αποκόμιζε κέρδη, περισσότερες έδρες και θα μπορούσε να κυνηγήσει σχηματισμό κυβέρνησης με τους δικούς του όρους.
Αυτό είναι που λέμε... έπαιξε και έχασε.
Χωρίς τον Βίλντερς
Η επόμενη κυβέρνηση της Ολλανδίας, λοιπόν, δε θα έχει το PVV στη σύνθεσή της. Κορμός της θα είναι το κεντρώο κόμμα (που έχει μια ατζέντα που συνδυάζει κοινωνικά/οικονομικά θέματα που απασχολούν τον πολύ κόσμο με στήριξη της οικονομίας της αγοράς) D66 του Ρομπ Γέτεν. Ο οποίος αντιμετωπίζει μια σημαντική πρόκληση, να βάλει στην κυβέρνηση δύο κόμματα που στην προεκλογική περίοδο είχαν διαμετρικά αντίθετες θέσεις, το συντηρητικό (κεντροδεξιό) VVD και τον κεντροαριστερό συνασπισμό GPL/PvdA. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κεντροαριστερά ήταν στα γκάλοπ λίγο πίσω από το VVD, αλλά το D66... ήρθε από το πουθενά (για την ακρίβεια, την τρίτη θέση) να σαρώσει, καθώς “καταβρόχθισε” τη βάση του κεντροδεξιού NSC (το οποίο καταποντίστηκε!) και πήρε πολλές ψήφους και από την κεντροαριστερά.
Ο σιωνιστής κύριος Βίλντερς
Αναφερθήκαμε στις σιωνιστικές διασυνδέσεις του ακροδεξιού ηττημένου των ολλανδικών εκλογών, ας πούμε λίγα περισσότερα. Ο Βίλντερς και η κίνησή του (δεν το λες ακριβώς “κόμμα”, αφού ουσιαστικά ο ίδιος είναι το μόνο μέλος και λειτουργεί την όλη κατάσταση ως δικτάτορας) είναι ένα μόνο από τα πολλά ακροδεξιά κόμματα που λαμβάνουν άφθονη χρηματοδότηση από σιωνιστικά συμφέροντα, τόσο ευρωπαϊκά (ολλανδικά, βρετανικά, γαλλικά) όσο και αμερικάνικα και, φυσικά, ισραηλινά. Ειδικά ο Βίλντερς είναι δημιούργημα μιας ομάδας πάμπλουτων Αμερικανοεβραίων σιωνιστών (Ντάνιελ Πάιπς, Ντέιβιντ Χόροβιτς, Ρόμπερτ Σίλμαν).
Όπως έχουμε κατ’ επανάληψη σημειώσει, η “παλιά” ευρωπαϊκή ακροδεξιά ήταν πρώτα απ' όλα αντισημιτική. Η σημερινή ευρωπαϊκή ακροδεξιά είναι πρώτα απ' όλα φιλοσιωνιστική και ακραία αντιμουσουλμανική. Χαρακτηριστικό της άμετρης υποκρισίας των ακροδεξιών (πάγιο χαρακτηριστικό τους) είναι ότι ο Βίλντερς είχε κάνει βασικό στοιχείο της πολιτικής του πλατφόρμας την άρνηση της διπλής υπηκοότητας - δηλαδή να μην μπορεί ένας Ολλανδός πολίτης να έχει και δεύτερη υπηκοότητα. Παρ’ όλα αυτά, όταν συζητούσαν τη σύνθεση της κυβέρνησης το 2023, ο Βίλντερς πρότεινε έναν... Ισραηλινό διπλής υπηκοότητας που γεννήθηκε στο Τελ Αβίβ, τον Γκίντι Μαρκουσζόουερ, για τη θέση του πρώτου αντιπροέδρου της κυβέρνησης της Ολλανδίας!
Προφανώς ο εκλεκτός του Βίλντερς ήταν ενεργό στέλεχος των ισραηλινών υπηρεσιών, καθώς αναγκάστηκε να αποσύρει την υποψηφιότητά του, αφού ο Μαρκουσζόουερ απέτυχε στον έλεγχο ασφαλείας των ολλανδικών μυστικών υπηρεσιών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ακριβώς αυτές οι σιωνιστικές “άκρες” του Βίλντερς είχαν οδηγήσει στην ενδελεχή έρευνα του ακροδεξιού πολιτικού από τις ολλανδικές μυστικές υπηρεσίες. Οι οποίες τον θεωρούσαν κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια λόγω των συνεχών συναντήσεων με Ισραηλινούς “διπλωμάτες” (δηλαδή στελέχη της Μοσάντ, για να το πούμε ξεκάθαρα) και άλλων ύποπτων δραστηριοτήτων.
Επίσης, ο Βίλντερς ιδιαίτερα την τελευταία διετία συχνά έδινε προτεραιότητα στην υποστήριξη του Ισραήλ, και ιδιαίτερα στην υποστήριξη των πολιτικών του για γενοκτονία και απαρτχάιντ, έναντι των εξελίξεων στην Ολλανδία.
Ε, προφανώς τα πλήρωσε αυτά στην κάλπη, μιας και οι Ολλανδοί που “γοητεύτηκαν” από τα γεμάτα μισαλλοδοξία και ρατσισμό μηνύματά του δεν είχαν καταλάβει ότι αυτά τα έκανε... για χάριν των αφεντικών του στο Ισραήλ και όχι για να... κρατήσει “φυλετικά καθαρούς” τους Ολλανδούς.
