Τι κι αν έλεγαν ότι το στεγαστικό ήταν προτεραιότητα! Το “σαφάρι” των τιμών ενοικίασης ακινήτων, όχι μόνο δεν κόπασε, αλλά “κάλπασε” περισσότερο, με τις συνέπειες να εκτείνονται σε πολλά επίπεδα. Το πρόβλημα για τους φοιτητές είναι μόνο μία από τις όψεις. Κατά δεκάδες μαθαίνω ότι αποφασίζουν οι οικογένειες τελικά να αφήσουν τις σπουδές των παιδιών τους για λίγο παρακάτω... Μέχρι να δουν πώς θα πάει η κατάσταση ή μέχρι να καταφέρουν να βρουν μια δουλειά τα παιδιά. Μέσα σε αυτό βάλτε ότι το 4+2 χρόνια για τις σπουδές ή αλλιώς διαγραφή έχει και αυτό τη σημασία του, για να βγάλει κανείς το συμπέρασμα τελικά ποιοι θέλουμε να σπουδάζουν σε αυτόν τον τόπο και ποιοι όχι!
Πέρα από τους αποκλεισμούς που θεμελιώνει η ακρίβεια στην ενοικίαση ακινήτων και οι απλησίαστες τιμές για τους φοιτητές και τις οικογένειές τους, βάλτε ότι μια αντίστοιχα δύσκολη κατάσταση βιώνουν και οι εκπαιδευτικοί. Όχι μόνο οι αναπληρωτές, αλλά και οι νεοδιόριστοι που, σημειωτέον, λαμβάνουν μικρότερο μισθό από τους αναπληρωτές. 800 και κάτι οι μεν, 900 και κάτι οι δε. Όλοι τους, πάντως, κοινό παρονομαστή έχουν την αδυναμία να καλύψουν τα έξοδα για την ενοικίαση και τη συντήρηση ενός σπιτιού.
Ειδικά σε περιοχές που υπάρχει τουρισμός, το πρόβλημα γίνεται ακόμη εντονότερο. Σε αυτές ακριβώς τις περιοχές έχει εφευρεθεί και μία άλλη κατηγορία ακινήτων που κάνει πολύ έντονα την εμφάνισή της το τελευταίο διάστημα. Διαμερίσματα που δίδονται προς βραχυχρόνια μίσθωση (με όλα δηλαδή τα κομφόρ), τα οποία εκτός της τουριστικής σεζόν νοικιάζονται με τον μήνα. Όχι, οι ενδιαφερόμενοι δεν πληρώνουν επί 30 ή επί 31 το ποσό που στοιχίζει τα διαμέρισμα ανά ημέρα, ωστόσο το γεγονός ότι τέτοιου είδους ακίνητα διατίθενται σούπερ εξοπλισμένα, καθιστά και το κόστος τους “τσουχτερό”.
Αν υπολογίσεις ότι ένας ενδιαφερόμενος για ένα απλό ακίνητο πρέπει να νιώθει τυχερός αν βρει ένα δυαράκι με κόστος κάπου στα 400-450 ευρώ, για ένα από τα ακίνητα που διατίθενται την τουριστική σεζόν με την ημέρα, τύχη σημαίνει να το βρουν με 650 και 700, με ενσωματωμένο στην τιμή αυτή το κόστος για ρεύμα, νερό και ίντερνετ. Άντε τώρα με μισθό 800 ευρώ και κάτι να ανταποκριθείς στις ανάγκες, με 700 ευρώ μόνο για το σπίτι.
Υπό αυτές τις συνθήκες, εκτός από τους φοιτητές και τις οικογένειές τους που το ξανασκέφτονται, έτσι το ξανασκέφτονται και οι εκπαιδευτικοί, που τα τελευταία χρόνια “όπου φύγει-φύγει” και μάλιστα χωρίς να έχουν άδικο.
Κάπως έτσι βάλτε στην εξίσωση ότι διαμορφώνονται τα προβλήματα και με νέους γιατρούς, νέα ζευγάρια, νέες οικογένειες...
Το πρόβλημα με το κόστος για τη στέγη είναι σαφές ότι απλώνει τα “πλοκάμια” του μέχρι και το δημογραφικό. Πόσα νέα ζευγάρια, αλήθεια, υπό αυτήν την πίεση αφήνουν ολοένα και παρακάτω την επιλογή να φέρουν στον κόσμο είτε το πρώτο τους παιδί, είτε πολύ περισσότερο, ένα δεύτερο; Και κάπως έτσι φτάσαμε να μετράμε περισσότερους ηλικιωμένους παρά νέους.
