Η Κρήτη, το νησί που ευλογήθηκε με ήλιο, καρπούς και ιστορία, στερεύει. Όχι από περηφάνια, αλλά από νερό. Και το ερώτημα δεν είναι πια “αν” η λειψυδρία θα μας χτυπήσει την πόρτα, αλλά πότε θα την γκρεμίσει. Η κλιματική κρίση, πια, δεν είναι μόνο δημοσιογραφικό θέμα. Είναι η βρύση μας που στάζει. Ή δεν στάζει.
Για χρόνια πορευτήκαμε με το δόγμα του “βρέχει κάπου”. Λάθος πρακτική με ολέθρια αποτελέσματα. Είναι γεγονός ότι αμελήσαμε να πάρουμε μέτρα (επαρκή) για την Κρήτη παρότι είχαμε ξεκάθαρα μηνύματα, επιστημονικά και μη. Άλλωστε οι βροχοπτώσεις δεν ξεκίνησαν τώρα να μειώνονται, δεν μάθαμε σήμερα τα δεδομένα. Οι γεωτρήσεις πολλαπλασιάζονται σε μία απέλπιδα προσπάθεια να βρεθούν αποθέματα τα οποία όμως δεν επαρκούν. Όπως δεν επαρκεί και η πολιτική για τα φράγματα. Όπου και όπως λειτουργούν ολοκληρωμένα χωρίς εκκρεμότητες και χωρίς προβλήματα.
Τους θερινούς μήνες βλέπουμε τις περισσότερες περιοχές της Κρήτης να στενάζουν. Από την αγροτική παραγωγή, τις ανάγκες της κοινωνίας ή του τουριστικού ρεύματος η εξίσωση είναι δύσκολη. Αγρότες παρακολουθούσαν τις καλλιέργειές τους να ξεραίνονται με σταυρωμένα χέρια. Ο τουρισμός φουσκώνει, αλλά οι υδροφόροι ορίζοντες κατεβαίνουν και τελικά το νερό όχι μόνο δεν περισσεύει αλλά δεν φτάνει και για τα απαραίτητα. Κανείς δεν θέλει να το στερηθεί - αλλά κάποιος πρέπει να πει ότι το μοντέλο μας δεν είναι βιώσιμο. Ούτε για τους ντόπιους, ούτε για τους επισκέπτες. Η λειψυδρία δεν είναι μόνο φαινόμενο. Είναι και πολιτικό ζήτημα. Και είναι πολιτικό ζήτημα γιατί επιβάλει πολιτικές αποφάσεις και αναζήτηση λύσεων. Δήμοι, ΤΟΕΒ, Περιφέρεια και κεντρικό κράτος πρέπει να δουλέψουν μαζί και όχι αποσπασματικά. Οφείλουμε να πούμε “όχι” στη σπατάλη και οφείλουμε με την βοήθεια της επιστήμης να επενδύσουμε σε τεχνογνωσία για την ύδρευση και την άρδευση. Να δώσουμε κίνητρα στους πολίτες και στους παραγωγούς να αλλάξουν πρακτικές.
Η λειψυδρία δεν είναι μόνο μια απειλή. Είναι καθρέφτης του πώς λειτουργούμε ως κοινωνία. Αν την αγνοήσουμε, θα πληρώσουμε το τίμημα. Αν την αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα, θα βρούμε λύσεις. Η Κρήτη δεν αξίζει να διψάει.
