Μεγαλείο κυνισμού, υποκρισίας, έλλειψης σεβασμού απέναντι στις 57 ψυχές που έφυγαν άδικα στα Τέμπη, μόνο έτσι θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος όλα αυτά που ζήσαμε τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή την συζήτηση για την σύσταση προανακριτικής επιτροπής, η οποία λέει θα κρίνει αν πρέπει να καταλογιστούν ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα που είχαν την ευθύνη των μεταφορών, πριν και μετά την σιδηροδρομική τραγωδία. Δηλαδή, όλοι οι Έλληνες, τα εκατομμύρια που κατέβηκαν στις 28 του Φλεβάρη για να διαδηλώσουν ζητώντας δικαιοσύνη, αλλά και όσοι δεν κατάφεραν να προσέλθουν στις συγκεντρώσεις, περιμένουν από μία επιτροπή να τους πει αν ευθύνονται οι υπουργοί και οι κυβερνήσεις για το χάλι στο σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας που οδήγησε σε μία ασύλληπτη εθνική τραγωδία.
Αν δηλαδή δεν φταίνε οι κυβερνήσεις που εκλέγονται υποτίθεται για να προσφέρουν στην κοινωνία τότε ποιος φταίει; Γιατί πηγαίνουμε και ψηφίζουμε κυβερνήσεις αν αυτές δεν φταίνε για τίποτα απ’ όσα συμβαίνουν στον τόπο; Ας μας πουν επιτελούς για να ξέρουμε, ο ρόλος τους είναι διακοσμητικός ή ουσιαστικός; Και αν είναι διακοσμητικός, τότε ποιος επιτέλους κυβερνάει αυτό τον τόπο;
Αυτά που είδαμε και ακούσαμε στην Βουλή την Τετάρτη, αποτέλεσαν ένα «μνημείο» απίστευτης μπουρδολογίας, οι κοκορομαχίες και τα ρητορικά τεχνάσματα κυριάρχησαν για ακόμα μία φορά καθαρά για επικοινωνιακούς λόγους, κυβέρνηση και αντιπολίτευση θεωρητικά πήγαιναν χώρια, ωστόσο πρακτικά η μία εξυπηρετούσε τους σκοπούς της άλλης. Και βεβαίως ο πρώην υπουργός που διαχειριζόταν το χαρτοφυλάκιο των μεταφορών την εποχή που σημειώθηκε το δυστύχημα στα Τέμπη, ο κ. Καραμανλής, παρουσιάστηκε ενώπιον της εθνικής αντιπροσωπείας αμετανόητος, αλαζονικός, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, γιατί βεβαίως γνωρίζει ότι όλα είναι απολύτως ελεγχόμενα, δικαιοσύνη δεν υπάρχει για να τον κρίνει, όποτε μπορεί να συνεχίσει χωρίς ίχνος ντροπής να κουνά το δάκτυλο προς τους συγγενείς των θυμάτων και βεβαίως προς τον ελληνικό λαό.
Άλλωστε, όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου που συντελέστηκε στην Βουλή την Τετάρτη είχε ως σκοπό να ξεμπλέξει τον κ. Καραμανλή από τις περιπέτειες, ώστε να μπορεί σαν αθώα περιστερά να συνεχίσει την ζωούλα του, παραπέμποντάς τον οι “εθνοπατέρες” μας μόνο για πλημμέλημα ίσα ίσα για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου για πολλοστή φορά.
Η κυβέρνηση από την πλευρά της στάθηκε στην πρόταση των συγγενών για παραπομπή του πρωθυπουργού για το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας, την οποία υποστήριξε και μία μικρή ετερόκλητη ομάδα της αντιπολίτευσης. Δεν θα σταθώ στο αν στέκει νομικά ή όχι μία τέτοια πρόταση, δεν είμαι νομικός, έχω άποψη πάνω σε αυτό αλλά την κρατάω για τον εαυτό μου. Αυτό, όμως που έχω να παρατηρήσω και εδώ η κυβέρνηση έκανε ένα μεγάλο “φάουλ” είναι ότι κανείς σε μία πολιτεία που θέλει να χαρακτηρίζεται ευνομούμενη δεν είναι υπεράνω του νόμου. Και οι πρωθυπουργοί είναι πολίτες όπως όλοι μας, οφείλουν να υπακούνε στο νόμο όπως όλοι μας και όχι μόνο αυτό, αλλά όπως δηλώνεται και στον όρκο που δίνουν οφείλουν να υπηρετούν το σύνταγμα και την νομοθεσία της χώρας.
Εκτός κι αν κάποιοι σκέφτονται να επιστρέψουν στις εποχές των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων, όπου ο απόλυτος μονάρχης ήταν κάτι σαν τον Θεό και δεν έδινε λογαριασμό σε κανέναν.
Η αντιπολίτευση, για ακόμα μία φορά ήταν κατώτερη των περιστάσεων, το ΠΑΣΟΚ ήθελε να έχει τον ρόλο της αξιόπιστης αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά δεν του έβγαιναν τα κουκιά γιατί επιμένει να ακολουθεί την μοναχική του πορεία, η Αριστερά προτίμησε την φυγή αντί να δώσει την μάχη μέχρι τέλους τιμώντας τις αξίες που πρεσβεύει, και μία μικρή ομάδα από την κεντροαριστερά και την δεξιά σκέφτηκαν την λύση να κρυφτούν πίσω από την πρόταση των συγγενών και συγκεκριμένα της κυρίας Καρυστιανού. Όλοι μαζί, πάντως, μια χαρά εξυπηρέτησαν τον σχεδιασμό της κυβέρνησης, που επιθυμεί διακαώς να υποβαθμίσει σε κάθε ευκαιρία την τραγωδία των Τεμπών. Δύσκολο όμως εγχείρημα για την ίδια, γιατί πίσω από τα θύματα και τους συγγενείς τους που παλεύουν υπό αντίξοες συνθήκες για δικαίωση, ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους, είναι ολόκληρη η Ελλάδα.
Άφησα για το τέλος τις σοβαρές καταγγελίες που έκανε η κυρία Καρυστιανού στην Ράνια Τζίμα για τις απειλές που δέχτηκε η ίδια και άτομα της οικογένειες της με αφορμή την τελευταία παρέμβασή της για καταλογισμό ευθυνών σε πολιτικά πρόσωπα, αλλά και γενικότερα για την έως τώρα δράση της. Θα πω ότι δεν μας κάνει τίποτα εντύπωση η κατηγορία. Το γεγονός ότι υπάρχουν κάποιοι που ενεργούν με λογική μαφίας και παρακράτους είναι γνωστό. Πάντως, δεν πρέπει να παραβλέψουμε ούτε για μια στιγμή, ότι το πρόσωπο που εξαπέλυσε τις απειλές είναι πρώην δικαστικός. Το περιστατικό αποδεικνύει περίτρανα ποια είναι η σημερινή εικόνα του δικαστικού σώματος και γιατί χρειάζεται ,όσο ποτέ άλλοτε, μία δομική αναμόρφωση. Η διάβρωση της ελληνικής δικαιοσύνης είναι σήμερα ένα από τα σημαντικότερα πλήγματα για την δημοκρατία και τους θεσμούς της και αυτό αφορά κάθε υπεύθυνο και συνειδητοποιημένο πολίτη.
