Θέλω μέσω της έγκριτης εφημερίδας "Νέα Κρήτη" και του neakriti.gr να σμίξω και τη δική μου φωνή με τις χιλιάδες άλλες, τις αγανακτισμένες φωνές των κατοίκων της δυτικής Κρήτης, για την πλήρη εγκατάλειψη από το κράτος σε πάρα πολλούς τομείς ζωτικής σημασίας για την καλυτέρευση της καθημερινής μας ζωής.
Τώρα, πριν από αρκετά χρόνια, με την αύξηση του τουρισμού στη χώρα μας και ειδικότερα στην Κρήτη, η επαρχία Κισσάμου ήταν από τις πρώτες που δέχτηκε τους περισσότερους θα μπορούσα να πω σε αριθμό τουρίστες. Οι υποδομές όμως ήταν και παραμένουν σε άθλια κατάσταση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Μάλλιασε η γλώσσα των δημάρχων, και όχι μόνο, της εν λόγω περιοχής να ζητούν, εκτός των άλλων, την κατασκευή ενός δρόμου για την παράκαμψη της πρωτεύουσας το Καστέλι, την αρχόντισσα της δυτικής Κρήτης, όπως εγώ την αποκαλώ. Δυστυχώς, όμως, οι απελπιστικές φωνές τους αποδείχτηκαν ότι για τις εκάστοτε κυβερνήσεις ήταν “φωνές βοώντος εν τη ερήμω”.
Η αλήθεια είναι ότι το 2024 έγινε κάποια χάραξη ανατολικά της πόλης, αλλά απολύτως τίποτα ουσιαστικό. Μάλλον ό,τι έγινε, έγινε για λόγους σκοπιμότητας. Το οδικό δε δίκτυο της ορεινής περιοχής είναι τελείως εγκαταλελειμμένο, ενώ η κατασκευή του πολυσυζητημένου, πολυπόθητου δρόμου από το Καστέλι μέχρι την παγκοσμίως γνωστή αρχαία Πολυρρήνια απόμεινε μεσόστρατα.
Γιατί, κύριοι, δεν το ολοκληρώνετε το έργο ζωτικής σημασίας για την καλύτερη επικοινωνία των κατοίκων της αλλά και για την πιο ασφαλή μετακίνηση των χιλιάδων επισκεπτών που ολοχρονίς δέχεται;
Η λειψυδρία, δε, έχει γίνει ο μεγάλος βραχνάς των κατοίκων. Σε ορισμένα χωριά η ροή του νερού κόβεται για ορισμένες ώρες προς τα σπίτια κι αυτό γίνεται για να αποφύγουν τα χειρότερα. Ως πότε επιτέλους θα κάνουν υπομονή οι εναπομείναντες στα διάσπαρτα χωριά της επαρχίας; Συγκοινωνία δεν έχουν τα απομακρυσμένα χωριά και για να κάνουν τις δουλειές τους, π.χ. να πάρουν τα φάρμακά τους από τα φαρμακεία από την πρωτεύουσα ή να επισκεφτούν τον γιατρό τους, αναγκάζονται οι άνθρωποι να πληρώνουν ταξί για να εξυπηρετηθούν. Η σύνταξη που παίρνουν όλοι, κύριοι βουλευτές, το γνωρίζετε ότι δεν επαρκεί μήτε για τα τελείως απαραίτητα εφόδια της καθημερινότητάς τους.
Θα μπορούσα, βέβαια, να γράψω πάρα πολλές ελλείψεις που πρέπει να δρομολογηθούν, ώστε να ζουν οι άνθρωποι με αξιοπρέπεια. Δεν είναι δεύτερης διαλογής οι άνθρωποι της οποιασδήποτε επαρχίας στη χώρα μας. Κι αυτοί δε που έχουν παραμείνει στα χωριά συνήθως είναι συνάνθρωποί μας τρίτης ηλικίας. Γιατί τους εγκαταλείψατε, κύριοι; Αυτοί τις υποχρεώσεις τους απέναντι στην πατρίδα μας τις έχουν ξεπληρώσει στο ακέραιο. Χωρίς αυτούς τους απόμαχους πλέον από την αρένα της ζωής, που έχουν απομείνει στα χωριά μας, ειδικότερα στα απομακρυσμένα χωριά της Κρήτης, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι βάρβαροι Γερμανοί θα είχαν κατακτήσει όλον τον κόσμο.
Τέλος, θέλω να εκφράσω το πικρό μου παράπονο, που ήταν η αιτία να πάρω την πένα στα χέρια μου και να γράψω το σημερινό άρθρο μου. Έστειλα, κύριοι, πριν περίπου 15 μέρες αρκετά βιβλία της τελευταίας μου ποιητικής συλλογής σε προσφιλή πρόσωπα στην Πολυρρήνια και μέχρι τούτη τη στιγμή που γράφω ετούτες τις αράδες δεν τα έχουν πάρει στα χέρια τους. Σε τηλεφωνική μου δε επικοινωνία, για το ποιος είναι ο λόγος που καθυστερούν τόσο πολύ, μου απάντησαν ότι ο ταχυδρόμος στο χωριό πηγαίνει μία-δύο φορές τον μήνα. Γιατί να γίνεται αυτό; Τα βιβλία είναι εκείνα που τους κρατούν συντροφιά, κύριοι. Γιατί δεν πηγαίνουν σε εύλογο χρονικό διάστημα;
Τέλος, θέλω να πιστεύω ότι η ολοκλήρωση του ΒΟΑΚ, αν ποτέ ολοκληρωθεί, θα διασχίζει απ’ άκρη σ’ άκρη και τη δυτική Κρήτη.
* Ο Δημήτρης Κ. Τυραϊδής είναι συγγραφέας-ποιητής, μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών, μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων.
