Κουβάρι μπερδεμένο Πολιτεία, κοινωνία με σκάνδαλα, ατασθαλίες, στραβοπατήματα, κακοτυχίες.
Κακοτυχίες; Ναι, γιατί πας να κάνεις κάτι, να πάρεις ανάσα, αλλά έρχεται αυτή η κακοτυχία του ελέγχου, της συγκυρίας, της Τρίτης ή Παρασκευής 3 ή 13 του μήνα και σου γκρεμίζει το όνειρο της ανάσας και της άνεσης.
Πού να προλάβεις λοιπόν να ελιχθείς, να προστατευτείς, να επενδύσεις, να την κοπανήσεις! Κάνεις μόνο τον σταυρό σου, παρακαλάς τον Άγιό σου, να σιγουρέψει τα αποκτήματά σου, φτύνεις τον κόρφο σου για την κακιά την ώρα ή το κακό μάτι και...
Όμως οι κακοτυχίες παραγίνανε πολλές και δε συμμαζεύονται, μωρέ παιδί μου, που να σκάσεις. Η μεγαλύτερη απ’ όλες, ο κόσμος που χωρίς τυμπακορουσίες βγήκε στους δρόμους και σου είπε: «Ξέφυγες αλλά έχε υπόψη σου ότι σου έγινε συνήθεια και θα το βρεις μπροστά σου μετρώντας τις ψήφους σου».
Ακρίβεια, Υγεία, Τέμπη, ΟΠΕΚΕΠΕ, Μονή Σινά, Τουρκία κι εσύ αλλού, χωρίς να ακούς και να βλέπεις. Έχουν τόσο καλή ηχομόνωση στο Μαξίμου; Ίσως! Στη Βουλή; Ίσως!
Στο μπέρδε και μπέρδε μπέρδευε, μπερδέματα μεγάλα, πας και μπερδεύεις την άμμο με τη θάλασσα μπας και καταφέρεις να ξεπλύνεις την ντροπή των χειρισμών σου με τα Τέμπη, αντί να κοιτάξεις κατάματα την πραγματικότητα και με θάρρος να αποδώσεις δικαιοσύνη για 57 ανθρώπους που σκοτώθηκα και κάηκαν. Στο ζήτησαν ταπεινά εκατομμύρια Έλληνες και τους πρόσβαλες. Θυμάσαι τη λαϊκή φράση “Λαγός πιπέρι έτριβε κακό του κεφαλιού του”; Αν με κοιτούσες στα μάτια και με άκουγες θα στο έλεγα...
Πας και μπλέκεσαι με την “αηδία” της εισαγόμενης ακρίβειας, του πληθωρισμού σαν να μην είναι δικός σου, που “τρέχει” με 3,3%, η Eurostat το λέει, όταν στην Ευρωζώνη υποχώρησε στο 1,9%. Της εξαγγελίας ενός Σουηδικού Μοντέλου που ακόμα δεν ξέρεις πώς θα το εφαρμόσεις, του αποδεκατισμένου ελεγκτικού μηχανισμού σου, του πληθωρισμού της απληστίας στην αγορά...
Και πριν προλάβεις να πεις «Σώσον Ελέησον», ξαναπέφτεις πάνω σε γκαντεμιά. Στον ΟΠΕΚΕΠΕ με το όνομα, στο θηρίο που αποθρασύνθηκε, εσύ όμως δεν το είχες δει ούτε ακούσει, όπως και κανείς άλλος. Μόνο κάτι αγροτοσυνδικαλιστές μουγκρίζανε κατά διαστήματα γιατί το χρήμα έφυγε από ’δω και πήγε από ’κει, γιατί ο υπουργός μάζευε ψηφαλάκια στη δική του εκλογική περιφέρεια, αλλά κι αυτοί τώρα μαζευτήκανε, καθώς οι δικογραφίες πάνε κι έρχονται, κάποιοι έχουν γίνει βούκινο στα χωριά τους, άλλοι φόρα παρτίδα ονοματίζονται, μα όλοι θα πρέπει να επιστρέψουν ό,τι πήραν και δεν το δικαιούνταν. Πόσα, δηλαδή, πρέπει να επιστρέψουνε; Πού θα τα βρούνε τώρα; Εκτός κι αν κούρσες, αγροτικά, σπίτια και ταξίδια μπορούν να επιστραφούν... Μα, κι αυτοί οι Ευρωπαίοι τώρα κατάλαβαν τι γίνετε; Οι δικοί τους δεν άκουσαν, δεν είδαν; Ελέγχους σε μας τους άτυχους δεν έκαναν ή μπας κι έχουν κι αυτοί λερωμένη τη γωνιά τους;
Τώρα, ρε φίλε, για τη Μονή Σινά, τον Χαφτάρ, την Τουρκία, τη σωστή ή λάθος πλευρά της ιστορίας που ταχτήκαμε, την αποδόμηση της δύναμης και της αξιοπιστίας μας, μα την τύχη μου, μια που δεν ήξερες και μια δε ρώταγες. Και δεν μπορώ να το πιστέψω εσύ που έχεις άποψη για όλα, πώς αμάρτησες τόσο βαριά, μου πούλησες παραμύθι και τελικά είσαι μακράν νυχτωμένος...
Για την Υγεία κανένα παράπονο. “Φτύστε τη” μην τη ματιάσετε. Το ΕΣΥ είναι στα καλύτερά του, οι μίζεροι υγειονομικοί στη δουλειά τους, εγώ κάνω τις προληπτικές μου εξετάσεις με voucher σε ιδιωτικά κέντρα, ο Άδωνις εγκαινιάζει ό,τι βρει, τα ασθενοφόρα έχουν προσωπικό και καύσιμα, άρα... όλα καλά.
Έτσι, στη χώρα του χαμόγελου, του success story, της οικονομικής ανάπτυξης του ΟΟΣΑ, των επενδύσεων, της ελπίδας και του αύριο, ουδείς δικαιούται να πει κουβέντα παραπάνω. Ναι;
