Ο δικός μου καφές είναι πικρός, χωρίς ζάχαρη. Τον βράζω κάθε πρωί και μοσχοβολάει η κουζίνα από το άρωμά του. Κάθε γουλιά του είναι απόλαυση - η πρώτη καλημέρα, το γευστικό ξεκίνημα της ημέρας μου. Όμως για κάποιες άλλες, η καλημέρα δεν έρχεται από το φλιτζάνι, αλλά μέσα από αυτό.
Γιατί εκεί, στο κατακάθι, κρύβεται - κατά την πίστη τους - η αλήθεια. Ο πόνος, το δράμα, τα σημάδια. Κυριεύονται από συναισθήματα που ξεπερνούν τη φαντασία. Αναρωτιούνται τι θα δουν κάθε φορά: φίδια, πουλιά, σκυλιά, δαχτυλίδια, σταυρούς, κύκλους, μάτια;
Είναι ο καφές της παρηγοριάς; Ή ένα μέσο να περάσει η ώρα με χιούμορ; Ίσως όλα αυτά μαζί.
Αλλά το να ζητάμε από το ChatGPT να διαβάσει το φλιτζάνι και να επιβεβαιώσει τις υποψίες μας, αυτό με ξεπερνά. Δεν είναι χαρτορίχτρα, μάγισσα ή μέντιουμ. Ούτε ψηφιακό μαντείο που λέει: «Σε απατά, το βλέπω καθαρά».
Κάπου εκεί χάνεται η λογική και υπερισχύει η υπερβολή - αυτό μας δείχνει και η απίστευτη, αλλά αληθινή ιστορία που εκτυλίχθηκε στην Ελλάδα: το πρώτο διαζύγιο λόγω... πρόβλεψης από την τεχνητή νοημοσύνη.
«Το είπε το ChatGPT, με απατάς».
Μια γυναίκα, επηρεασμένη από το “διάβασμα του φλιτζανιού”, έστειλε φωτογραφίες του καφέ της ίδιας και του συζύγου της στο ChatGPT. Η απάντηση; Στο φλιτζάνι του άντρα “φάνηκε” μια νεαρή με όνομα που ξεκινά από “Ε”. Εκείνη δε γέλασε, ούτε το αμφισβήτησε. Το θεώρησε σημάδι και ξεκίνησε διαδικασίες διαζυγίου.
Ο σύζυγος έπεσε από τα σύννεφα. Ό,τι κι αν υποστήριζε για την αθωότητά του, έπεφτε στο απόλυτο κενό. Η γυναίκα ήταν ανένδοτη: Τον έβγαλε από το σπίτι και ξεκίνησε τις διαδικασίες διαζυγίου, μετά από 12 χρόνια γάμου και δύο παιδιά!
Όταν αυτά τα παιδιά ρωτήσουν γιατί χώρισαν οι γονείς τους, τι θα τους πει η μητέρα τους; Ότι “το ’πε, το ’πε όχι ο παπαγάλος, αλλά το ChatGPT”;
Το σίγουρο είναι πως δε φταίει το ChatGPT, αλλά το μυαλό μας - όταν αφήνουμε τη φαντασία να μας κυριεύει. Το ChatGPT είναι ένα εργαλείο. Και τα εργαλεία δε φέρουν ευθύνη - ευθύνη έχουμε εμείς. Όσο κι αν εντυπωσιαζόμαστε από την τεχνολογία, δεν πρέπει να παραδίδουμε τη λογική μας στο ψηφιακό άγνωστο.
Η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι η Πυθία, ούτε ο παπαγάλος του Λευτέρη Πανταζή, που τραγουδάει:
«Κρυφά μέσα στο σπίτι μας ξέρω πως μπήκε άλλος.
Πάψε να λες πως σ’ αδικώ γιατί μπροστά στο σκηνικό ήταν κι ο παπαγάλος.
Το ’πε, το ’πε ο παπαγάλος ότι σ’ αγκαλιάζει άλλος!».
Και δεν είναι ούτε η ντάμα σπαθάτη της Γλυκερίας, στο όμορφο τραγούδι που λέει:
«Πήγα σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες, να δω πού χάνεσαι όλες τις νύχτες.
Κι είδα μια γόησσα ντάμα σπαθάτη, να ’ναι στο πλάι σου σ’ ένα κρεβάτι».
Η τεχνητή νοημοσύνη έχει μπει δυναμικά στη ζωή μας. Εμείς αποφασίζουμε για τη ζωή μας!
Ας πιούμε τον καφέ μας και μετά ας σκεφτούμε λογικά. Ο καφές πίνεται, δεν κρίνει ζωές. Κρατήστε και λίγη λογική στο πιατάκι.
Και για όσες θέλετε να κάνετε κύκλο στο φλιτζάνι σας - που σημαίνει πως κάτι ολοκληρώνεται - γυρίστε το με μανία για την τέλεια περιστροφή. Ποιος ξέρει; Ίσως να γίνει πραγματικότητα!
