Πολύ διασκεδάζω με τις δημοσκοπήσεις. Το ρεζουμέ των δεδομένων της εβδομάδας που κλείνει με βάση την Interview είναι το εξής: Η Ν.Δ. αυξάνει ποσοστά, αντίπαλο δέος δεν υπάρχει και τα μικρά κόμματα συμπιέζονται.
Το ΠΑΣΟΚ, ανάλογα με το πώς κινούνται οι υπόλοιποι “παίκτες”, πότε πλασάρεται στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πότε ο τίτλος του ξεγλιστρά από τα χέρια. Κοινώς κάποιες φορές μπορεί να έχει το όνομα, αλλά του λείπει το βασικό: η χάρη. Αγκομαχάει μπας και κατακτήσει καμιά μονάδα, ατόφια, δική του, αλλά μάταια.
Το “καράβι” της Ζωής... μπάζει νερά και αν συνεχίσει έτσι, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να το ρουφήξουν οι παλιρροιακές δίνες. Ζώνουν τα φίδια την «ετοιμαζόμενη» πρωθυπουργό, η οποία υποχωρεί, αλλά για την ώρα τουλάχιστον δεν καταρρέει. Ακόμη και με ένα 9%, τα ποσοστά της σημειώνουν υπερδιπλάσια αύξηση, οπότε και πάλι στο κέρδος είναι. Μια μέρα αργότερα η Realpolls την επανέφερε στη δεύτερη θέση με διψήφιο ποσοστό. Δημοσκοπήσεις...
Το τοπίο διαρκώς μεταβαλλόμενο και επιφυλάσσει ανατροπές και εκπλήξεις. Όπως το γεγονός πως ο τηλεοπτικός πωλητής των επιστολών του Ιησού κάποια από τις προηγούμενες ημέρες αναρριχήθηκε εντυπωσιακά σαν τον κισσό στην τρίτη θέση, με ποσοστό 9-10%. Η θητεία στον τηλεμάρκετινγκ εθνικισμό τώρα δικαιώνεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει θέσει στόχο να πέσει κάτω από το όριο εισόδου 3% και, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα τα καταφέρει. Προς το παρόν βρίσκεται στην έκτη θέση με ένα 5% και βλέπουμε... Γυρνάει το ματς; Χλωμό.
ΝΙΚΗ (2,4-4,1%) και “Σπαρτιάτες” (0,7-1,7%) στον πάτο του πηγαδιού περιμένουν την προσγείωση της Λατινοπούλου, η οποία βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο (3,3%). Τι τα θες; Έτσι γίνεται με αυτά τα “φαινόμενα” που φουσκώνουν και ξεφουσκώνουν ανάλογα τις συγκυρίες. Εκτινάσσονται απότομα από εκεί που δεν το περιμένεις και έπειτα γκρεμίζονται με τον ίδιο εντυπωσιακά εκνευριστικό θόρυβο που κάνουν οι άδειοι τενεκέδες.
Με τούτα και με κείνα ξέχασα το... ομορφόπαιδο Αρίστο. Αυτό το εντυπωσιακά πολύχρωμο πυροτέχνημα της πολιτικής σκηνής, ο Στέφανος Κασσελάκης, τον οποίο στις μέρες της δόξας του τον κυνηγούσαν οι κάμερες της Κατ Κεν και του “Breakfast at Star”, ενώ ο Λιάγκας τού έκανε πολύωρα αφιερώματα. Περασμένα “μεγαλεία” και διηγώντας τα να κλαις.
