Παρακολούθησα με ανάμικτα συναισθήματα την τελευταία εκπομπή “Αντιθέσεις” του “ΚΡΗΤΗ TV”, στην οποία ο κ. Γιώργος Σαχίνης φιλοξένησε την κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η υπερ-φλυαρία και η υπερ-περιαυτολογία που διέπει τον λόγο της κ. Κωνσταντοπούλου με κουράζει, αλλά αυτό δεν έχει τόση σημασία, απλά εξηγώ γιατί δυσκολεύτηκα για τρεις ώρες που διήρκεσε η εκπομπή.
Τα λόγια είναι «έπεα πτερόεντα» έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες, δηλαδή πετάνε στον αέρα, και πολλές φορές χάνονται, κι άλλα δημιουργούν ένα σύννεφο ασάφειας, κενολογίας. Πολλοί πολιτικοί, αντί να ασχοληθούν με την ουσία των ζητημάτων ή να γίνουν συγκεκριμένοι, καταφεύγουν σε γενικολογίες και αποσιωπήσεις. Ιδιαίτερα σε θέματα που είναι κεντρικά, σοβαρά, σε θέματα που είναι άκρως “συστημικά”, ενώ την ίδια στιγμή μπορεί κανείς να δηλώνει ούλτρα ριζοσπάστης και μοναδικά “αντισυστημικός”.
Θα αναφερθώ μόνο σε ένα σημείο, που όμως είναι ιδιαίτερα ενδεικτικό του τρόπου που αντιλαμβάνεται η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου τα ζητήματα και του πώς αποφεύγει την ουσία τους, την ίδια στιγμή που επιδιώκει να κατατροπώσει - από αντισυστημική πλευρά, όπως η ίδια δηλώνει - π.χ. την κυβέρνηση Μητσοτάκη και πιθανά όλο το πολιτικό σύστημα. Πρόκειται για το ζήτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε ερώτηση ουσίας του κ. Σαχίνη για την Ε.Ε., η κ. Κωνσταντοπούλου, αφού ευχαρίστησε τον δημοσιογράφο για την πολύ καλή ερώτηση, είπε τα ακόλουθα: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει σε όλο το θεσμικό πλαίσιο όλες εκείνες τις δυνατότητες που θα επέτρεπαν να επικεντρωθεί και μάλιστα που επιβάλλουν να επικεντρωθεί στις κοινωνίες και στην ευημερία των λαών και των κοινωνιών. Κατά το άρθρο 3 των ιδρυτικών συνθηκών στη δεκαετία του ’50 βασικός σκοπός των τότε Κοινοτήτων, που μετεξελίχθηκαν στην Ε.Ε., είναι η ευημερία των λαών και των κοινωνιών. Αυτός ήταν ο στόχος. Συνεπώς, οτιδήποτε αποκλίνει από αυτόν τον στόχο και κάνει τους λαούς και τους ανθρώπους δυστυχισμένους, τους αποξενώνει και τους κάνει να μην μπορούν να επιβιώσουν, αντιστρατεύεται αυτούς τους σκοπούς».
Πρόκειται για εντελώς λανθασμένη τοποθέτηση, και μάλιστα εισαγωγική, που δημιουργεί εξαιρετικές συγχύσεις για το τι είναι η Ε.Ε., γιατί δημιουργήθηκε, ποιοι είναι οι στόχοι και οι σκοποί όσων τη δημιούργησαν. Οι θεσμοί που ασκούν πολιτικές δεν κρίνονται από τις διακηρύξεις. Δεύτερον, οι διακηρύξεις δεν μπορεί να θεωρούνται ως «θεσμικό πλαίσιο που παρέχει τις δυνατότητες ώστε να προωθηθεί η ευημερία των κοινωνιών και των λαών». Τρίτον, υπάρχει η ίδια η πραγματικότητα: πρώτα η φύση της ΕΟΚ αρχικά και μετέπειτα της Ε.Ε. και κυρίως οι συγκεκριμένες πολιτικές που έχει εκπονήσει, προωθήσει και επιβάλλει για δεκαετίες σε βάρος των λαών, των κοινωνιών, των εργαζομένων και των χωρών που μετέχουν στην Ένωση. Στο μυαλό της κ. Κωνσταντοπούλου μάλλον η Ε.Ε. είναι κάτι καλό και απλά τώρα βρίσκεται στα χέρια κάποιων ελίτ, που ξεστρατίζουν τοn θεσμό αυτό από τους καλούς αρχικούς σκοπούς του. Εντελώς λαθεμένη αντίληψη.
Η πραγματική Ε.Ε.
Οι ιδρυτικές διακηρύξεις για τη δημιουργία της ΕΟΚ αρχικά και μετέπειτα της Ε.Ε. έκρυβαν την ουσία, που ήταν η δημιουργία μιας ενιαίας αγοράς που θα εξυπηρετούσε τα πολύ ισχυρά οικονομικά συμφέροντα και τις ισχυρές χώρες της Ευρώπης, κυρίως δε να διαλύσουν την εθνική κυριαρχία και οικονομία κάθε ξεχωριστής χώρας, ώστε να δημιουργηθεί ένας ενιαίος χώρος, μια “υπερλεωφόρος” για τους ευρωπαϊκούς πολυεθνικούς κολοσσούς. Ούτε η ευημερία των λαών και των κοινωνιών, ούτε καν η ειρήνη στην Ευρώπη ενδιέφερε. Για τον λόγο αυτό περάσαμε από φάσεις όπως ενός τελωνιακού καρτέλ αρχικά και μιας κοινής αγροτικής πολιτικής αργότερα, από τη συγκρότηση μιας υπερεθνικής, διακριτικής ένωσης διαφόρων χωρών υπό πολύ σκληρά κριτήρια (Μάαστριχτ, ευρώ κ.λπ.), υπό την αιγίδα του γαλλογερμανικού αρχικά άξονα, και μετά, την πλήρη ηγεμονία της Γερμανίας.
Στην πράξη και για δεκαετίες η Ε.Ε. ήταν ο κύριος φορέας του νεοφιλελευθερισμού, της σκληρής λιτότητας και της παγκοσμιοποίησης επί ευρωπαϊκού εδάφους. Κι όχι μόνο: σταθερά και χωρίς διακοπή υπονόμευε την κυριαρχία των ξεχωριστών χωρών, δημιούργησε ένα “δίκαιο” που επιβάλλεται χωρίς αντιρρήσεις επί του δίκαιου και των συνταγμάτων των ξεχωριστών χωρών.
Στο μυαλό της κ. Κωνσταντοπούλου μάλλον η Ε.Ε. είναι κάτι καλό και απλά τώρα βρίσκεται στα χέρια κάποιων ελίτ, που ξεστρατίζουν τον θεσμό αυτό από τους καλούς αρχικούς σκοπούς του. Εντελώς λαθεμένη αντίληψη
Η κ. Κωνσταντοπούλου, ως νομικός, δεν μπορεί να μην το έχει αντιληφθεί. Για παράδειγμα, κάθε οδηγία της Κομισιόν πρέπει να εκτελείται σε όλες τις χώρες χωρίς αντιρρήσεις. Αλλά και η ίδια η Κομισιόν δεν είναι ένα εκλεγμένο σώμα από τους λαούς της Ευρώπης, και το Ευρωκοινοβούλιο είναι ένα διακοσμητικό όργανο, που δε νομοθετεί ή παίρνει αποφάσεις, απλά εγκρίνει ή συμβουλεύει. Τέλος, μέσα από την εξέλιξη αυτής της νέας υπερεθνικής κρατικότητας έχει δημιουργηθεί ένας συγκεντρωτικός γραφειοκρατικός μηχανισμός που επιδιώκει την αναπαραγωγή του και προωθεί, πέρα από διακηρύξεις (δηλαδή εξαπατήσεις των λαών και των κοινωνιών), ένα λόμπινγκ που επιδίδεται σε κάθε είδους συναλλαγής για την προώθηση συμφερόντων. Λέγεται ότι αυτού του είδους “απασχόληση” συγκεντρώνει στις Βρυξέλλες περίπου 50.000 άτομα που επιδίδονται σε αυτές τις “διαμεσολαβήσεις”. Ακόμα και η πρόεδρος της Κομισιόν και πρώην υπουργός Άμυνας της Γερμανίας κ. Φον ντερ Λάιεν βρίσκεται υπόλογη (στα δικαστήρια) για τις συναλλαγές και συμφωνίες που έκανε με την αμαρτωλή Pfizer την εποχή των εμβολίων και της καραντίνας, εποχή που έμοιαζε με παγκόσμιο πραξικόπημα πάνω σε κοινωνίες, χώρες και πληθυσμούς...
Ας μη μιλήσουμε για τη μεταναστευτική πολιτική, το “Δουβλίνο ΙΙ” και τόσα άλλα. Τώρα, αυτή η Ε.Ε. με την Κομισιόν και τις πολιτικές της οργανώνει τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης, για να μπορεί να πάρει μέρος στους παγκόσμιους γεωπολιτικούς αναδασμούς. Στηρίζει τον πόλεμο στην Ουκρανία, ψηφίζει όλες τις κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία, ετοιμάζει μια αναδιάρθρωση μέσω της οικονομίας του πολέμου.
“Περιγραφή” αντί ουσίας
Οι νομικοί αρέσκονται να “περιγράφουν” τα ζητήματα και συνήθως να συσκοτίζουν την ουσία των υποθέσεων. Η “περιγραφή” μιας κατάστασης είναι μία μέθοδος που δεν μπορεί να ξεφύγει από την ασάφεια, τη γενικολογία, την επίκληση άρθρων τάδε και τάδε, διατάξεων, παραγράφων και πάει λέγοντας. Κατ’ αυτήν την “περιγραφή”, συνήθως ο πελάτης της νομικής υπηρεσίας “χάνει την μπάλα”, δεν καταλαβαίνει, νιώθει άσχετος, και ο απλός πολίτης φτάνει να παραδέχεται ότι οι “ειδικοί” ξέρουν, ενώ αυτός είναι ανήμπορος για οτιδήποτε. Ο ειδικός θα επικαλεστεί το δίκιο του, θα καλέσει στην ενεργοποίησή του, αλλά θα προβάλλει εκείνος ως “μοναδικός” που ξέρει και μπορεί να οδηγήσει σε κάτι καλύτερο. Η ουσία; Εντάξει, ας λείπει. Για παράδειγμα ο τόσο εμβριθής ειδικός δε νοιάζεται να κάνει και έναν απολογισμό π.χ. ποια ήταν τα οφέλη της χώρας από την ΕΟΚ και την Ε.Ε. Ολόκληρο το επίσημο σύστημα ουρλιάζει ότι αυτά τα δύο ήταν και είναι η σωτηρία της Ελλάδας. Είναι όμως έτσι;
Η “περιγραφή”, δηλαδή τα περί διακηρύξεων και ιδιαίτερα το αναμάσημα των «καλών σκοπών» της ΕΟΚ και της Ε.Ε. δε βοηθούν, αλλά συσκοτίζουν την ουσία. Γιατί αλήθεια υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στη χρεωκοπία της χώρας του 2010 και την πολιτική που επέβαλλε η Ε.Ε. στη χώρα και για πολλά χρόνια ακολουθούσαν όλες οι κυβερνήσεις; Γιατί αλήθεια ποιος επέβαλλε τα Μνημόνια Ι, ΙΙ και ΙΙΙ, ποιοι αποτελούσαν την Τρόικα; Αν όχι η ίδια η Ε.Ε.; Και ποιοι αποτελούν τους δανειστές τοκογλύφους της χώρας μέχρι το 2070; Και σε ποιους έχει υποθηκευτεί όλος ο δημόσιος πλούτος για 99 χρόνια;
* Ο Ρούντι Ρινάλντι είναι διευθυντής Σύνταξης της εφημερίδας “Δρόμος της Αριστεράς”.
