Εξουσία ασκείται όποτε ο Α βάζει τον Β να κάνει κάτι, που ο Β διαφορετικά δε θα το είχε κάνει.
Ωστόσο, ο Α μπορεί να επηρεάσει τον Β με διάφορους τρόπους.
Τότε μιλάμε για τις τρεις διαφορετικές διαστάσεις ή “πρόσωπα” της εξουσίας.
(α) Η εξουσία μέσα από τη διαδικασία λήψης απόφασης: Αυτό το πρόσωπο της εξουσίας συνίσταται σε συνειδητές πράξεις του Α που, με κάποιο τρόπο επηρεάζουν τη λήψη αποφάσεων του Β. Τέτοιες πράξεις μπορεί να είναι η χρήση βίας ή καταναγκασμού (ράβδος), οι εποικοδομητικές συναλλαγές που εμπεριέχουν αμοιβαίο όφελος (συμφωνία) ή ακόμη και η δημιουργία υποχρεώσεων, αφοσίωσης και δέσμευσης (φιλία). Ο Α εξουσιάζει τον Β.
(β) Η εξουσία ως καθορισμός “ατζέντας”: Αυτό το πρόσωπο της εξουσίας είναι η δυνατότητα αποτροπής της λήψης απόφασης, δηλαδή η “μη λήψη απόφασης”. Πρόκειται για τη (γνωστή σε όλους μας) δυνατότητα του Α να καθορίζει ή να ελέγχει την πολιτική ατζέντα, εμποδίζοντας, με τον τρόπο αυτό, την προβολή σοβαρών κοινωνικών θεμάτων ή προτάσεων στον Β. Πάλι ο Α μπορεί να εξουσιάσει τον Β.
(γ) Η εξουσία ως έλεγχος της σκέψης: Το τρίτο πρόσωπο της εξουσίας είναι η δυνατότητα επιρροής του Α ως προς τη διαμόρφωση του τι σκέπτεται, επιθυμεί ή έχει ανάγκη ο Β. Είναι η εξουσία που εκφράζεται ως ιδεολογική κατήχηση ή ψυχολογικός έλεγχος, όπως για παράδειγμα, οι διαφημίσεις, που διαμορφώνουν τις προτιμήσεις των καταναλωτών, καλλιεργώντας συχνά συσχετισμούς με μία “μάρκα”. Πρόκειται για μία “ήπια” δύναμη με τεράστια εξουσία. Και πάλι ο Α μπορεί να εξουσιάσει τον Β.
Το ερώτημα σε μία σύγχρονη Δημοκρατία είναι: Ποιος είναι ο Α και ποιος ο Β στην παραπάνω διαδικασία;
Μα... δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Η αντιστοίχιση είναι προφανής: Ο Α είναι ο κυρίαρχος Λαός και ο Β όλοι οι υπόλοιποι, που υπηρετούν τον Λαό.
Αυτή είναι η μόνη ροή εξουσίας που αναγνωρίζουμε και θα υπηρετούμε από τη δική μας σκοπιά.
