Με ρίζες στα βυζαντινά χρόνια, το έθιμο της λαμπάδας ως δώρο από τους νονούς στα βαφτιστήρια, σύμβολο του νέου φωτός και της επικράτησης αυτού έναντι του σκότους, εξελίχθηκε στις μέρες μας σε μια ακόμα βιομηχανία. Μαζί με το αρνί και τα κόκκινα αβγά αποτελούν τα πιο συμβολικά και ταυτισμένα με τις μέρες του Πάσχα προϊόντα. Κατά πόσο στις μέρες μας η λαμπάδα συμβολίζει το φως που έφερε στην ανθρωπότητα ο Χριστός, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Μια έρευνα στην πασχαλινή αγορά αρκεί για να διαπιστώσει κανείς πως πίσω από τον Spiderman, τους μονόκερους, τις Barbie, τα ακριβά gadgets και τις διαφημιζόμενες λαμπάδες, που μπορεί να κοστίζουν ως και 70 ευρώ, μόνο συμβολισμοί της ορθόδοξης πίστης δε διακρίνονται. Απευθυνόμενα σε ένα μεγάλο μέρος του καταναλωτικού κοινού, τα αναρίθμητα είδη λαμπάδας βρίσκουν πάντα τους αγοραστές τους, επειδή ακριβώς προορίζονται για παιδιά. Και πάνω εκεί “χτίζεται” μια ακόμα βιομηχανία που ναι μεν έχει εποχιακό χαρακτήρα, πλην όμως τα θεμέλιά της είναι πιο γερά κι από την πίστη όσων τις προμηθεύονται.
Εντυπωσιακά παιχνίδια γνωστών και μη εταιρειών, πακεταρισμένα με ένα απλό λευκό κερί, πλασάρονται ως οι ιδανικές λαμπάδες. Χρώματα, αρώματα, διακοσμητικά, ρολόγια, ακουστικά, αυτοκινητάκια, κούκλες κι ό,τι βάζει ο νους δένονται περίτεχνα πάνω σε μικρές ή μεγαλύτερες λαμπάδες και ανάλογα με τις διαθέσεις των δημιουργών ή πωλητών μπαίνουν και οι τιμές! Όσο πιο απλή τόσο πιο φτηνή κι όσο πιο φορτωμένη τόσο ακριβότερη!
Η αλήθεια είναι πως λαμπάδες θα βρει κανείς στην αγορά για όλα τα βαλάντια και για όλα τα γούστα. Στα περίπτερα φιλανθρωπικών συλλόγων και σωματείων, λόγο του σκοπού πώλησης, κυριαρχούν λιτές κατασκευές και τιμές από 5-20 ευρώ. Στα καταστήματα παιχνιδιών και με είδη δώρων αρχίζουν από 10 ευρώ και μπορεί να αγγίξουν τα 70 ευρώ!
Το μέτρο χάνεται και στο βάθος και η ουσία του εθίμου. Στην εποχή μάλιστα που οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες πασχίζουν να περάσουν το Πάσχα κάνοντας περικοπές και αναπροσαρμογές στα περιορισμένα εισοδήματά τους, η εξέλιξη της λαμπάδας σε μια ακόμη δαπανηρή υποχρέωση μόνο φως δε φέρνει.
