Οι μεγάλοι του κόσμου, τα ισχυρά κράτη που αποτελούν τις σημαντικότερες οικονομίες, στα “χέρια” των οποίων βρίσκεται ο πλούτος σχεδόν ολόκληρου του πλανήτη, έχουν επιδοθεί τις τελευταίες εβδομάδες σε έναν ανελέητο εμπορικό πόλεμο, με “μπροστάρη” τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος αποφάσισε να επιβάλλει ισχυρούς δασμούς στα εισαγόμενα προϊόντα, επιχειρώντας με το σκεπτικό του να ενισχύσει την εγχώρια παραγωγή και τις βιομηχανίες της χώρας του.
Στη συνέχεια, ήρθε η απάντηση και των άλλων υπερδυνάμεων, Ε.Ε. και Κίνας, μέσα από την απόφαση να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο που χάραξε ο Αμερικανός πρόεδρος, επιβάλλοντας και αυτές με τη σειρά τους δασμούς στα προϊόντα που έρχονται από τις ΗΠΑ.
Κάπως έτσι, λοιπόν, το ισχυρό κεφάλαιο, που κατέχει τον πλούτο, αποφάσισε να μοιράσει ξανά την “πίτα”, όπως συμβαίνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε διάφορες ιστορικές συγκυρίες. Δυστυχώς, η ανόητη “πλέμπα”, μέρος της οποίας είναι η καθεμιά και ο καθένας από εμάς, πιάστηκε και πάλι στον ύπνο, καθώς ακόμα να αντιληφθεί πως όλα τα “θαύματα” που βλέπουμε γύρω μας και υπάρχουν για να μας κάνουν τη ζωή μας καλύτερη και να μας υπηρετούν, όλες οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, όλα τα τεχνολογικά επιτεύγματα, δεν είναι αποτέλεσμα του μόχθου κάποιων λίγων ιδιωτών, αλλά είναι αποτέλεσμα της δουλειάς των απλών ανθρώπων.
Κι ενώ εμείς συνεχίζουμε να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου, οι κεφαλαιοκράτες ανά την υφήλιο άρχισαν έναν πόλεμο μεταξύ τους, επενδύοντας στο υψηλότερο κέρδος μέσα από την αναδιανομή του πλούτου. Για να είμαστε ειλικρινείς, όλοι οι πόλεμοι, και ειδικά οι δύο τελευταίοι παγκόσμιοι, για λογαριασμό του κεφαλαίου έγιναν, απλά μέσα από τα διάφορα ιδεολογήματα έπρεπε να πειστεί η “πλέμπα”, που αποτελεί το μόνιμο θύμα της ιστορίας ότι αγωνίζεται για υψηλά ιδανικά, καθώς αυτή ήταν που θα έμπαινε μπροστά για να “φάει” τις σφαίρες. Άλλωστε, η υλοποίηση του σχεδίου προϋποθέτει τον έλεγχο των μαζών.
Μόνο που στην εποχή μας οι ισχυροί αποφεύγουν τον μεταξύ τους πόλεμο με τα όπλα, αφού έχουν βρει ένα νέο τρόπο για την κερδοφορία των πολεμικών βιομηχανιών, πουλώντας τα όπλα τους σε χώρες που έχουν επί μονίμου βάσεως ένα μόνιμο εχθρό πάνω από τα κεφάλια τους, όπως είναι η Ελλάδα ή η Τουρκία, ή τα χρησιμοποιούν εναντίον φτωχών και ανυπεράσπιστων λαών, όπως συνέβη σε πολλές περιπτώσεις στη Μέση Ανατολή.
Ο συγκεκριμένος πόλεμος είναι καθαρά οικονομικός και αποτελεί ένα ξεκαθάρισμα μεταξύ των πλουσίων. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο καταλληλότερος για να τον ξεκινήσει ήταν ένα άτομο που προέχεται από τα σπάργανα του μεγάλου κεφαλαίου και δεν είναι άλλος από τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Το τι γίνεται αυτήν την περίοδο στα χρηματιστήριο είναι απίστευτο. Σίγουρα θα χαθούν πολλές περιουσίες και θα δημιουργηθούν νέες. Απλά, για να σας δώσω να καταλάβετε τι παιχνίδια παίζονται, μετά τη στροφή Τραμπ για τους δασμούς, όταν ανακοίνωσε δηλαδή ότι το μέτρο δε θα εφαρμοστεί για 90 μέρες, οι πλουσιότεροι της γης κέρδισαν σε μία μέρα 304 δισεκατομμύρια δολάρια.
Όσο για εμάς, ας ελπίσουμε να μην μπούμε εκ νέου στη δίνη μίας οικονομικής ύφεσης. Η Ελλάδα, που έχει μία αδύναμη οικονομία, δεν αντέχει κι άλλες περιπέτειες, όταν ακόμα δεν έχει κατορθώσει να συνέλθει από την τελευταία κρίση, που οδήγησε στη φτωχοποίηση της κοινωνίας. Είναι γεγονός ότι εκείνος που την “πληρώνει” πρώτος είναι αυτός που διαθέτει πάντοτε τους λιγότερους μηχανισμούς “άμυνας” ή είναι εντελώς αθωράκιστος σε τέτοιες συγκρούσεις με διεθνείς προεκτάσεις. Εδώ ταιριάζει και η παροιμία που λέει ότι «όταν μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν πάντα τα βατράχια». Στην προκειμένη περίπτωση, ευχόμαστε να μην επιβεβαιωθεί η παροιμία.
