Ανανέωση της οκάς
“Ρεβιθόριζο με λαβράκι”. Αυτό είναι το πιάτο που θα πέψει η Κρήτη στον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Νέου Σεφ τον Νοέμβριο με πολλές προσδοκίες και άρωμα παράδοσης. Στη λογική και μόνο του “με ό,τι έχεις πορεύεσαι και τίποτις δεν πάει χαμένο”, αυτή η γαστρονομική επιλογή εθύμισε στην Παρασκιώ τον κυβερνητικό ανασχηματισμό που “μαγειρεύτηκε” για καιρό, αλλά ριζικό δεν τονε λες. 13 αμετακίνητοι υπουργοί στα 21 υπουργεία. 14 συνολικά οι κομμένοι υπουργοί και υφυπουργοί σε σύνολο 62 συνολικά θέσεων. Έχουμε ροβίθια; Θα τα φάμε χλωρά ως σνακ. Θα τα φάμε σούπα ντερμπιέ κι απόκιας θα βάλουμε και μιαολιά ρύζι να βγάλομε μια ακόμη μέρα. Παλιά η συνταγή κι αν τρώγεται, θα δείξει... μα το κρέας ψάρι δε βαφτίζεται. Σημαντικό “λίφτινγκ” διέρρεαν οι κυβερνητικοί κύκλοι, μα δεν ήταν. Ένα μποτοξάκι ίσα για τοn πόδα της χήνας στα μάθια... του κόσμου. Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις... Οι μεγαλόστομες προ-προεκλογικές δεσμεύσεις του πρωθυπουργού, από το 2019, για ολιγομελή κυβέρνηση παρέμειναν στη βαθιά κατάψυξη. Ηλικιακά ρατσιστική η περίσσια έμφαση από τους ίδιους κύκλους στους 40άρηδες και τους 30άρηδες του νέου σχήματος, καθότι, ως γνωστόν, η γριά κότα έχει το ζουμί, φτάνει να μην είναι περίσσια αλανιάρα και καταλήξει κακόψητη και μας κάτσει, αν όχι στον καφά, στο στομάχι. Ακόμη λιγότερες, στο μεταξύ, μόλις 12 οι κυρίες της κυβερνήσεως. Μία ακλόνητη και ντουγρού για ρεκόρ “αρχαιότητας”. Η Λίνα Μενδώνη, που με την κλασική τζη στέκα στα μαλλιά, αμετακίνητη κι εκείνη, παραμένει η “βασίλισσα” του υπουργείου Πολιτισμού σερί και αδιαλείπτως από το 2019.
Καρδουλίτσες- “Μουγκρές”: Σημειώσατε 2
Διχασμένη η Παρασκιώ με τα σημάδια των καιρών. Να ανεβάσει στο πατάρι τα χειμωνιάτικα ή μπα; Να σκα ο τζίτζικας από την κάψα, αλλά ο Μάρτης, που είναι γδάρτης, είναι και δίμουρος, λένε οι μετεωρολόγοι και καλλιά να ανημένει πριχού μαζώξει τη φλοκάτη. Με μια κεφαλαριά διαρκείας ένεκα του νοτιά επιχειρεί να μαζώξει προς το παρόν τα κομμάθια τζη και να διεισδύσει σε βάθος στα τεκταινόμενα της πολιτικής ζωής, στην οποία τελευταία η Ζωή, που τα λέει έξω απ’ δόντια, ανετσούλωσε γερά μέσα από τον ορυμαγδό των εξελίξεων και εγίνηκε η απόλυτη πρωταγωνίστρια. Κούτσου-κούτσου την είδαμε δημοσκοπικά ίσαμε και στη δεύτερη θέση. Αλήθεια, ψόματα, δε γατέει, και δεν έχει και μπέσα, μα η Ζωή, που ’ναι και νταρντανογυναίκα με δυο μέτρα μπόι, τους πόντους της τους κέρδισε στην πολιτική αρένα τελευταία. Από το αξέχαστο «επαχθές και επονείδιστο», που ανέβασε τις πωλήσεις του λεξικού Μπαμπινιώτη, για να βγάλει ο απλός ο κόσμος σείρι... στο απλούστατο «θα τους αλλάξουμε τα φώτα», που είχε πει προεκλογικά στην προοπτική εισόδου της στη Βουλή. Το ’πε και το ’κανε, αφήνοντας πίσω της τις καρδούλες και τα φαρδιά-πλατιά χαμόγελα της προεκλογικής της καμπάνιας και επαναφέροντας τις εργοστασιακές ρυθμίσεις του ανελέητου σφυροκοπήματος σε υψηλά ντεσιμπέλ.
Και το μυαλό μου είναι θολό, πω, πω, πω, πω...
Προσπαθεί. Ειλικρινά προσπαθεί. Μα, απέναντι στη σύγχρονη τέχνη και σε κάποια από τα έργα της λες και έχει γενεί κάρβουνο μέχρι και το τελευταίο εγκεφαλικό της κύτταρο. Ματώνει αδίκως για να αντιληφθεί τα βαθύτερα νοήματα που επιχειρούν να μεταλαμπαδεύσουν στο κοινό. Μέχρι και λαμπάδα σκέφτηκε να τάξει στον Άγιο Λουκά τον Ευαγγελιστή, προστάτη των εικαστικών καλλιτεχνών, μπας τη φωτίσει... Τις ακρότητες και τους αφορισμούς τούς καταδικάζει απερίφραστα και στην ελευθερία της τέχνης είναι ασυζητητί υπέρμαχος. Μιαολιά να μπόριε μόνο να κατανοήσει κι εκείνη το σχεδόν ακατανόητο της εννοιολογικής και αφηρημένης φύσης τους. Η έννοια του σοκ διάβασε κάπου πως αποτελεί βασικό στοιχείο της σύγχρονης τέχνης και σαν να παγούδιασε το κενό της προσωπικής της προσέγγισης, που στον ανοιχτό διάλογο με κάποια από τα έργα της χρειάζεται σκιας διερμηνέα, αλλά ένα σοκ το βιώνει πάραυτα.
