Αν τα σύννεφα καθαρίσουν τη βαριά ατμόσφαιρα, δε το ξέρει κανείς... Ο νόμος των ιδανικών αερίων μπορεί να δώσει την εξήγηση για τη δημιουργία τους και μια σειρά από διεργασίες αν θα δώσουν βροχή. Και στον κύκλο του νερού η Αρχή Διατήρησης της Ενέργειας, ο θεμελιώδης νόμος των φυσικών επιστήμων κυριαρχεί και διαμορφώνει το σύμπαν.
«Η ενέργεια που δεν παράγεται από το μηδέν και δεν εξαφανίζεται ποτέ. Που μεταμορφώνεται και μετακινείται».
Στο δικό μας σύμπαν, από την περασμένη Παρασκευή κάθε ενέργεια, δυναμική και αντίδραση κινείται στη σφαίρα της τραγωδίας των Τεμπών. Και δικαίως... Μια ολόκληρη κοσμοθεωρία λες και άλλαξε σε μια μέρα. Από τον ανοιχτό πεντακάθαρο καθαρό ορίζοντα που νοερά δημιούργησαν οι τεράστιες συγκεντρώσεις στα μαύρα σύννεφα πάνω από το Μαξίμου και τη Βουλή και στις ραγδαίες εξελίξεις που επιβάλλουν να ξεπλυθούν τα “μπάζα” που έθαψαν αλήθειες και ευθύνες και να διαλυθούν οι σκιές που κάλυψαν το φως. Εν μία νυκτί το αφήγημα άλλαξε και το αίτημα της λαϊκής οργής για δικαιοσύνη και αλήθεια έγινε αποδεκτά αυτονόητο από τα πιο επίσημα κυβερνητικά χείλη.
Στην πρεμιέρα της κοινοβουλευτικής “μάχης” την Τρίτη, πρώτος ο γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας Βασίλης Παπαγεωργίου παραιτήθηκε με μια λιτή ανακοίνωση, μήνες μετά την ποινική δίωξη σε βάρος του για αλλοίωση του χώρου του δυστυχήματος.
Από το βήμα της Ολομέλειας λίγες ώρες αργότερα, επίσης εκ των υστέρων, και η παραίτηση του υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας. Του Χρήστου Τριαντόπουλου, που στην εξεταστική της Βουλής, που ολοκληρώθηκε ακριβώς ένα χρόνο πριν για την τραγωδία, δεν κατέθεσε καν παρότι η αντιπολίτευση το ζητούσε εμφατικά μέχρι και την τελευταία συνεδρίασή της. Του Τριαντόπουλου, που προχθές δε χειροκροτήθηκε από τους “γαλάζιους” βουλευτές σε αντίθεση με τον Κώστα Καραμανλή και πάλι ακριβώς ένα χρόνο πριν στη συζήτηση επί της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης για τα Τέμπη τον Μάρτιο του 2024.
Στη δυσκολότερη καμπή της διακυβέρνησής της, η κυβέρνηση έχει “στριμωχτεί” από τον λαό και όχι από την αντιπολίτευση. Δύο μήνες και κάτι μέρες μετά τα Τέμπη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επανεξελέγη με 41%. Δύο χρόνια ακριβώς μετά και στο μέσο της δεύτερης κυβερνητικής θητείας του εξαναγκάζεται να ανταποκριθεί σε μία πρωτόγνωρη συνθήκη που διαμόρφωσε η ίδια η κοινωνία. Ο απλός κόσμος, που έκανε την αρχή στις 26 Ιανουαρίου και την κορύφωσε στις 28 του Φλεβάρη.
Που δε λογάριασε κομματικές ταυτότητες και πολιτικά πιστεύω και συλλογικά είπε ένα τεράστιο «φτάνει πια». Με την αποδοκιμασία για τους χειρισμούς της κυβέρνησης για τα Τέμπη να είναι απερίφραστη, οι στρατιές των διαδηλωτών έστειλαν μήνυμα σε πολλαπλά επίπεδα, πρωτίστως στην κυβέρνηση, αλλά και προς το σύνολο του πολιτικού συστήματος.
Οι πλατείες και οι δρόμοι, που γέμισαν ασφυκτικά μέχρι και στο τελευταίο τετραγωνικό τους μέτρο, έδειξαν πως οι πολίτες κουράστηκαν να περιμένουν - πάντα με θυσίες - το πότε αυτή η χώρα, επιτέλους, θα αλλάξει. Αποφασιστικά και καθοριστικά μία και μόνο ημέρα προκάλεσε μια εκκωφαντική βαθιά ρωγμή στην αντίληψη της απάθειας που ως κοινωνία μας “στοίχειωνε” για χρόνια.
Μετά την περασμένη Παρασκευή, που το αίσθημα της βουβής χρόνιας απογοήτευσης μετασχηματίστηκε σε ηχηρό μήνυμα, ένα σχεδόν ανυπόμονο “και τώρα τι;” πλανάται πάνω από τη χώρα. Κι αν η επιστήμη της Φυσικής δίνει με ευκολία την απάντηση στο γιατί ο ουρανός είναι γαλάζιος και της Χημείας στο γιατί κάθε μόριο οξυγόνου είναι απαραίτητο για τη ζωή, στο παραπάνω ερώτημα, απάντηση εύκολη και γρήγορη δεν μπορεί να υπάρξει. Σημασία έχει πως η αρχή έγινε και πως τώρα θέλει δουλειά πολλή...
