Μακάρι να συνεχιστεί αυτή η αυστηρή επιφυλακή των τμημάτων Τροχαίας στην Κρήτη, γιατί φαίνεται να εντυπώνεται στη λογική αρκετών οδηγών η αυστηρότητα στη σκιά της τραγωδίας με τον νεαρό οδηγό στη λεωφόρο Σούδας.
Δυστυχώς έπρεπε να ζήσουμε την απόλυτη ξεφτίλα για να κατανοήσει η επίσημη Πολιτεία την κακή λογική που επικρατεί στους δρόμους του νησιού από μια μεγάλη μερίδα οδηγών. Ναι, αναφέρομαι σε μεγάλη γιατί είναι μεγάλη κι αυτό δε σηκώνει καμία αμφισβήτηση.
Πριν από μερικές μέρες άκουσα συζήτηση νεαρών που ήταν προβληματισμένοι για τους αυστηρούς ελέγχους και μάλιστα ζητούσαν από φίλο της παρέας να μην καταναλώσει αλκοόλ για να επιστρέψει τους υπόλοιπους στα σπίτια τους. «Έτσι θα γλιτώσουμε το πρόστιμο», είπε χαρακτηριστικά ο ντελικανής, μόνο που δε σκέφτηκε ότι, πέρα από το πρόστιμο και το αυτόφωρο, ίσως σωθεί και η ζωή του. Αυτό ακριβώς είναι και το ζητούμενο τα νέα παιδιά να κατανοήσουν ότι τα μέτρα αυτά είναι για να μη θρηνήσουμε άλλους ανθρώπους στους δρόμους της Κρήτης. Μάλιστα, μετά το περιστατικό με τον Χρήστο Μάστορα, κατανόησαν πως δε γίνονται διακρίσεις ακόμα κι αν αυτός που πέσει στο μπλόκο είναι σούπερ σταρ.
Βέβαια, το ερώτημα είναι πόσο θα κρατήσει αυτή η αυστηρότητα, μιας και στην Ελλάδα παρόμοιες τακτικές έχουμε δει και στο παρελθόν, που στην πορεία “έσβησαν” σαν πυροτέχνημα. Κάτι μου λέει πως η Πολιτεία αυτή τη φορά είναι αποφασισμένη και ελπίζω να διατηρηθεί αυτή η αυστηρότητα. Πρέπει όμως να κατανοήσουν και στην ΕΛ.ΑΣ. ότι αποτελεσματικά μέτρα είναι αυτά που θωρακίζουν την ασφάλεια και όχι αυτά που η αποτελεσματικότητά τους κρίνεται από την εισπρακτική δυναμική. Δηλαδή πολύ απλά επιτυχία δεν είναι 50 αυτόφωρα και δεκάδες πρόστιμα, αλλά το όλοι αυτοί να επιστρέφουν ασφαλείς και κυρίως προβληματισμένοι στα σπίτια τους.
Αυτή η διαχρονική ντροπή του αλκοόλ δεν αφορά μόνα τα ντελικανιδάκια αλλά και τις κοπελιές, μιας και αρκετές είναι αυτές που μετά από διασκέδαση καταλήγουν στα Επείγοντα
Κάτι αλλάζει και αυτό είναι γεγονός, όμως φοβάμαι πως και αυτή τη φορά θα ξεφουσκώσει μέχρι την επόμενη όχληση στη διοίκηση από θεσμικούς κ.λπ. Ναι, δυστυχώς, το ψάρι βρομά από το κεφάλι και αυτό διαχρονικά έχει παγιωθεί στην ελληνική κοινωνία.
Ρε φιλαράκι, το να βγεις και να γίνεις θύμα της μεθιάς δεν είναι λύση. Μαγκιά δεν είναι πόσες κούπες κατανάλωσες και πόσες μαγκιές σε κοριτσόπουλα έκανες. Μαγκιά, φίλε μου, είναι να μπορείς να σταματήσεις. Να μπορείς να πεις «μπάστα φιλαράκο, θέλω να γυρίσω σπίτι μου». Μαγκιά ντελικανή είναι να μπορείς να βάλεις όρια. Ναι, αυτά τα όρια που μπορεί ποτέ να μην έμαθες στο σπίτι σου ή στο σχολείο, όμως υπάρχουν και μπορούν να σώσουν εσένα και την παρέα σου, αλλά και να γλιτώσουν και την οικογένειά σου από τον θρήνο για μια ζωή.
Αυτή η διαχρονική ντροπή του αλκοόλ δεν αφορά μόνα τα ντελικανιδάκια αλλά και τις κοπελιές, μιας και αρκετές είναι αυτές που μετά από διασκέδαση καταλήγουν στα Επείγοντα. Ναι, η μαγκιά δεν έχει φύλο, ηλικία και κοινωνική τάξη. Η μαγκιά είναι παντού και μάλιστα για πολλές οικογένειες είναι ανάσα στο γόητρο της λεβεντιάς. Όχι, μπαμπά και μαμά, δεν είναι μαγκιά ο γιος σου να πάρει το τιμόνι μεθυσμένος και να σκορπίσει τον θάνατο στους δρόμους. Στο παιδί που έχασε το πόδι του μόλις 20 ετών τι θα πεις; Γιατί, ναι, δεν είναι μόνο οι νεκροί, είναι και αυτοί που σακατεύονται από τα νεαρούδια που οδηγούν και όποιον πάρει ο χάρος.
Το θέμα είναι όταν όλα αυτά τα νέα παιδιά βρεθούν αντιμέτωπα με τη Δικαιοσύνη το λαμβάνουν το μήνυμα. Κατανοούν το κακό που έχουν κάνει. Μπορούν να δουν τη ζωή των ανθρώπων που τραυμάτισαν από δω και πέρα. Γιατί αν το μήνυμα δεν έχει ληφθεί, σε λίγες μέρες θα ξαναβγούν στον δρόμο και αυτή τη φορά θα σκοτώσουν.
Ένα «όχι» είναι αρκετό για να σωθείς!
