Η πίεση του κόσμου, μέσα από τα μαζικά συλλαλητήρια για τα Τέμπη, οδήγησε την πολιτική ηγεσία του τόπου να αλλάξει γραμμή πλεύσης και αφήγημα για την τραγωδία που συγκλόνισε το πανελλήνιο, παίρνοντας την απόφαση να εξετάσει το ενδεχόμενο απόδοσης πολιτικών ευθυνών, αλλά και τα πραγματικά αίτια που οδήγησαν στον θάνατο 57 ανθρώπους.
Δηλαδή, η πολιτική ηγεσία πήρε την απόφαση να κάνει αυτονόητα πράγματα, τα οποία θα έπρεπε να έχουν γίνει από την πρώτη στιγμή σε μία χώρα που υποτίθεται ότι στηρίζεται στο κράτος διακαίου και στη χρηστή εφαρμογή των νόμων που το διέπουν.
Το γεγονός είναι ότι η κυβέρνηση επί δύο χρόνια δεν έκανε απολύτως τίποτα για τη διαλεύκανση της υπόθεσης, στηρίζοντας τα πολιτικά πρόσωπα που είχαν την άμεση ευθύνη για τη λειτουργία του ελληνικού σιδηροδρόμου, ενώ παράλληλα δε μάθαμε για τις ακριβείς συνθήκες του δυστυχήματος. Η υπόθεση των Τεμπών, πραγματικά, βγάζει μία ανυπόφορη “μπόχα”, αποδεικνύοντας στον υπέρτατο βαθμό τη σήψη του ελληνικού κράτους και του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Γνωρίζω ότι στην κυβέρνηση εκνευρίζονται στο άκουσμα της λέξης “συγκάλυψη” αναφορικά με την υπόθεση των Τεμπών, ωστόσο όλες οι ενέργειες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα σχετικά με την εξέταση όλων των δεδομένων γύρω από το σιδηροδρομικό δυστύχημα συνηγορούν σε μία πρωτοφανή για τα παγκόσμια χρονικά προσπάθεια απόκρυψης αποδεικτικού υλικού μίας πολύνεκρης τραγωδίας, με τους συγγενείς των θυμάτων, αλλά και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, η οποία σε αυτήν την περίπτωση κινείται ενωμένη σαν μια γροθιά, να περιμένουν μετά από δύο χρόνια να μάθουν τι έφταιξε.
Η αλλοίωση οπτικού και ακουστικού υλικού, το μπάζωμα για να εξαφανιστεί άμεσα οποιοδήποτε στοιχείο θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο στις Αρχές για την εξέταση της υπόθεσης, η καταστροφή γενετικού υλικού, οι απειλές και παραιτήσεις δικαστικών λειτουργών που εξέτασαν την υπόθεση και πάνω απ’ όλα, αυτή η ενοχική σιωπή των κυβερνώντων, οδηγούν όλους μας στην εξαγωγή του λογικού συμπεράσματος, ότι εδώ κάποιοι θέλουν να αποκρύψουν την αλήθεια, χρησιμοποιώντας ένα... σωρό αθέμιτα μέσα για να καταφέρουν τον σκοπό τους.
Συμφωνώ κι εγώ με όσους υποστηρίζουν ότι είναι μία μικρή νίκη των πολιτών η αλλαγή στάσης του πρωθυπουργού, η σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής και απομάκρυνση ορισμένων πολιτικών προσώπων, στα οποία σκοπεύουν απ’ ό,τι ακούγεται να ρίξουν όλο το “ανάθεμα” για τις ευθύνες σχετικά με την υπόθεση των Τεμπών. Μην ξεγελιέστε, το σύστημα όταν στριμώχνεται προσπαθεί να ελιχθεί για να επιβιώσει, ανάμεσα σε αυτές τις τακτικές που χρησιμοποιούνται είναι να θυσιαστούν και κάποια από τα γρανάζια του. Αυτό θυμίζει λίγο τον στίχο από το παιδικό τραγουδάκι: «Να δούμε ποιος, ποιος, ποιος θα φαγωθεί...», όπου εδώ ταιριάζει γάντι.
Ο κόσμος δεν πρέπει ούτε μία στιγμή να σταματήσει να πιέζει και να απαιτεί να μάθει την αλήθεια για την τραγωδία των Τεμπών. Την υπόθεση εξακολουθούν να τη χειρίζονται οι ίδιοι που τόσο καιρό προσπαθούσαν με μεθοδικότητα να αποκρύψουν την πραγματικότητα, παρέχοντας ασπίδα προστασίας στους φταίχτες. Τα δύο-τρία ονόματα που θα ακούσετε τις επόμενες μέρες είναι “σταγόνα στον ωκεανό”, μπροστά στο σύνολο των υπαιτίων, που ξεκινούν από τον σταθμάρχη και όλους τους διεφθαρμένους υπαλλήλους που ήταν παρόντες εκείνη τη μοιραία βραδιά και φτάνουν στα “υψηλότερα σκαλοπάτια” της πολιτικής και μίας μερίδας του ελληνικού επιχειρείν. Επομένως, υπάρχει μπροστά μας ακόμα δρόμος μέχρι να μαθευτεί, πλήρως, τι πραγματικά έγινε το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου του 2023.
