Ελιές, λιόφυτο

Πότε μετανάστες και πρόσφυγες «έσωσαν» τον πρωτογενή τομέα

Απόψεις
Πότε μετανάστες και πρόσφυγες «έσωσαν» τον πρωτογενή τομέα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πώς οι μεταναστευτικές ροές άλλαξαν το τοπίο της ελληνικής υπαίθρου

Δύο φορές στην ιστορία της η Ελλάδα, εξαιτίας διαφορετικών λόγων, είχε την ευκαιρία να αποκτήσει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα επάρκεια εργατικών χεριών που έλειπαν από τον πρωτογενή τομέα, με τη μαζική έλευση προσφύγων και οικονομικών μεταναστών, το 1922-1926 και το 1990-1991. Και τις δύο φορές καταγράφηκε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μια διακριτή δυναμική ανάπτυξης του πρωτογενούς τομέα, με διαφορετικά όμως χαρακτηριστικά. 

Η πρώτη φορά ήταν μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 και την ανταλλαγή των πληθυσμών που ακολούθησε, αλλά και των όσων ακολούθησαν με την έλευση των προσφύγων στην Ελλάδα. Η εγκατάσταση περισσότερων από 1.200.000 ξεριζωμένων προσφύγων από τη Μικρά Ασία, στην πλειονότητά τους σε αγροτικές περιοχές, αποτέλεσε την κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης του αγροτικού τομέα, καθώς η Ελλάδα, η Κρήτη και ειδικά η αγροτική Ιεράπετρα, σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρώπων της περιοχής μας, που έχουν φύγει από τη ζωή, κατάφεραν να αξιοποιήσουν τα τσιφλίκια που άφησαν πίσω τους φεύγοντας οι Τούρκοι, αλλά και να εργαστούν με μεθοδικότητα στις αγροτικές καλλιέργειες όσων είχαν διαθέσιμα αγροκτήματα, προσφέροντας τις γνώσεις τους από τη σωστή καλλιέργεια της γης στη Μικρά Ασία. 

Αν αναλογιστούμε τα ελάχιστα μέσα της εποχής εκείνης, και συγκρίνοντάς τη με αυτό που συνέβη τη δεκαετία του 1990, έπειτα από το εγχείρημα της εγκατάστασης των παλιννοστούντων, μερικών δεκάδων χιλιάδων ομογενών από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, στην Ελλάδα, καθώς και το άνοιγμα των συνόρων μας, για την είσοδο χιλιάδων οικονομικών μεταναστών-εργατών γης από την Αλβανία, οφείλουμε να τους αναγνωρίσουμε ότι πρόσφεραν πάρα πολλά στην εθνική μας οικονομία και βοήθησαν τον πρωτογενή τομέα, να δυναμώσει και να γίνει αντάξιος με εκείνους των ευρωπαϊκών χωρών του Νότου. 

Είναι κοινή παραδοχή ότι η έλευση των προσφύγων συνέβαλε καθοριστικά στη βελτίωση της αγροτικής οικονομίας και την ανάπτυξη της υπαίθρου. Οι Μικρασιάτες, με την εγκατάστασή τους στη νέα τους πατρίδα, κατάφεραν να μετατρέψουν τον πόνο τους σε δημιουργία και η εγκατάστασή τους στην Ελλάδα από αρχικό βάρος εξελίχθηκε γρήγορα σε θετικό παράγοντα για τους ίδιους και την ελληνική κοινωνία. 

Όταν το 1991 ο Αντώνης Σαμαράς άνοιγε την πόρτα και τα σύνορα, για να περάσουν στην Ελλάδα, περίπου 1.500.000 κάτοικοι της Αλβανίας, λίγοι ήταν αυτοί που πίστευαν ότι, μετά από 34 χρόνια, το 95% περίπου όσων από αυτούς τους ανθρώπους θα έμεναν για όλη τους την υπόλοιπη ζωή στη χώρα μας, θα είχαν καταφέρει, μένοντας οι περισσότεροι στον αγροτικό τομέα, να εγκαταλείψουν το μεροκάματο και θα είχαν γίνει οι ίδιοι αγρότες-επιχειρηματίες, δημιουργώντας άξιες οικογένειες αλλά και καλές περιουσίες. Αυτό συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην Ιεράπετρα, όπου οι περισσότερες αλβανικές οικογένειες καλλιεργούν πλέον οι ίδιες τα δικά τους κηπευτικά σε θερμοκήπια, που είτε αγόρασαν, είτε έφτιαξαν οι ίδιες. 

Στις μέρες μας, από τον τοπικό και γενικότερα τον ελληνικό πρωτογενή τομέα λείπουν πολλές χιλιάδες εργατικών χεριών, με το πρόβλημα αυτό να φρενάρει την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας, η οποία έχει τη δύναμη να δώσει μια νέα ώθηση στην εθνική μας οικονομία, αρκεί το πολιτικό σύστημα να ξαναβρεί τον τρόπο να φέρει στη χώρα μας εργάτες γης, που θα αποτελέσουν και πάλι τον κινητήριο άξονα που δεν έχουμε διαθέσιμο σήμερα. 
 

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News