Η διασκέδαση μπορεί να έχει αμέτρητες μορφές: χορός, κουβέντες, αστεία, στιγμές χαλάρωσης με φίλους, σινεμά, μουσική - πράγματα που κάνουν τη ζωή μας πιο όμορφη. Κι όμως, για πολλούς η λέξη “διασκέδαση” έχει γίνει συνώνυμο με κάτι σκοτεινό: ναρκωτικά, κοκαΐνη, τσιγάρα κάνναβης, υπερβολικό αλκοόλ, ακόμα και ακραίο bullying.
Γιατί; Γιατί η κοινωνία μας έχει τόσο βαθιά ριζώσει αυτά τα στοιχεία μέσα της, που πλέον τα θεωρεί φυσιολογικά. Ναι, φυσιολογικά! Και πιο έντονα το βλέπουμε στους ευκατάστατους, αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να αγοράζουν ουσίες με ευκολία και να μετατρέπουν τη “διασκέδαση” σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι θανάτου.
Δείτε τι έγινε στα Χανιά. Ο 45χρονος επιχειρηματίας, υπό την επήρεια μέθης και αντιψυχωσικών χαπιών, σκότωσε τον 22χρονο Παναγιώτη. Ένας νέος άνθρωπος χάθηκε άδικα, θυσία σε αυτήν την παρανοϊκή κουλτούρα της καταστροφικής “διασκέδασης”. Και να ήταν μόνο αυτό; Καθημερινά γράφουμε ειδήσεις για συλλήψεις ανθρώπων με ναρκωτικά. Κάθε μέρα! Ναι, κάθε μέρα! Και ειδικά στην Κρήτη, όπου τα ναρκωτικά πέφτουν... “βροχή”. Ποιος μπορεί να το αρνηθεί;
Η Κρήτη είναι γεμάτη κάνναβη. Γεμάτη κοκαΐνη. Και αυτή η πραγματικότητα δε σοκάρει πια κανέναν. Έχει γίνει καθημερινότητα, ρουτίνα. Ο 45χρονος που έπαιρνε ουσίες και αφαίρεσε μια ζωή είναι μόνο ένα παράδειγμα. Και δεν είναι το τελευταίο.
Η κοκαΐνη δε λέγεται καν κοκαΐνη πια - τα νέα παιδιά την αποκαλούν “κόκα”. Ακόμα και 16χρονα ή και μικρότερα έχουν επαφή με αυτήν. Και δε μιλάμε μόνο για την Κρήτη. Πανελλαδικά, η κατάσταση είναι χαοτική. Τσιγάρα κάνναβης; Χαμός. Παιδιά ρουφάνε κόκα λες και είναι κάτι συνηθισμένο, ένα ακόμα κομμάτι της “διασκέδασης”.
Θα αλλάξει κάτι; Μάλλον όχι. Έχουμε ένα κράτος που αδιαφορεί, γονείς που δεν ενδιαφέρονται και πρότυπα που προωθούν τη λάθος κατεύθυνση. Πώς περιμένουμε να αλλάξει αυτή η κατάσταση όταν δεν παίρνουμε δραστικά μέτρα; Όταν όλα γίνονται επιφανειακά, με “μπαλώματα” που δε λύνουν τίποτα;
Η λύση είναι μία: Πρέπει να ξεκινήσουμε από τη ρίζα του προβλήματος. Τα σχολεία. Ναι, τα σχολεία! Χρειαζόμαστε μαθήματα που να μιλούν στα παιδιά για τις ναρκωτικές ουσίες, για τη σεξουαλικότητα, για τη σωστή συμπεριφορά. Χρειαζόμαστε μια εκπαίδευση που να φτιάχνει ανθρώπους με ενσυναίσθηση, όχι άβουλα πλάσματα.
Δε θα αλλάξει τίποτα σε μια μέρα. Αλλά πρέπει να ξεκινήσει από κάπου. Χρειαζόμαστε δράσεις τώρα. Όχι αύριο. Όχι μεθαύριο. Τώρα! Η κοινωνία μας αιμορραγεί, και αν δεν το δούμε στα σοβαρά, δε θα μείνει τίποτα για τις επόμενες γενιές. Ή αλλάζουμε τώρα ή συνεχίζουμε να βλέπουμε αθώες ζωές να χάνονται.
