Το 2025 μας βρίσκει σε μια περίοδο όπου οι βεβαιότητες του παρελθόντος καταρρέουν με εντυπωσιακό τρόπο. Τα γεγονότα των τελευταίων χρόνων έχουν αποδείξει πως τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο. Από τις πολιτικές ανατροπές μέχρι τις γεωπολιτικές συγκρούσεις, οι εξελίξεις καταδεικνύουν την ανάγκη για μια νέα προσέγγιση στη λήψη αποφάσεων και την κατανόηση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων.
Η απρόσμενη επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες αποτέλεσε σοκ, όχι μόνο για το πολιτικό κατεστημένο, αλλά και για την κοινή γνώμη που είχε εφησυχαστεί με την ιδέα μιας διαφορετικής πολιτικής κατεύθυνσης. Η ευρύτερη αμερικανική κοινωνία, που πολλές φορές παρουσιάζεται ενιαία στις αναλύσεις, αποδείχτηκε πολυδιάστατη, με βαθιές ρωγμές που δεν μπορούν να αγνοηθούν. Οι δημοσκοπήσεις και τα Μέσα Ενημέρωσης, για άλλη μια φορά, απέτυχαν να κατανοήσουν την πολυπλοκότητα του εκλογικού σώματος. Παρόμοια, η άνοδος ακροδεξιών κομμάτων στη Γαλλία και τη Γερμανία επιβεβαίωσε ότι οι σταθερές που κάποτε θεωρούνταν αδιαπραγμάτευτες για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα τίθενται πλέον υπό αμφισβήτηση.
Σε γεωπολιτικό επίπεδο, η σύγκρουση στην Ουκρανία παραμένει ένα σημείο αιχμής. Η αρχική εκτίμηση για έναν γρήγορο πόλεμο αποδείχτηκε λανθασμένη. Η Ρωσία, παρά τις προβλέψεις, δεν κατόρθωσε να επιτύχει τους στρατηγικούς της στόχους, ενώ η Ουκρανία συνεχίζει να αντέχει, υποστηριζόμενη από τη Δύση. Ωστόσο, η μακρόχρονη διάρκεια του πολέμου και η αβεβαιότητα για την έκβασή του προκαλούν κόπωση στους συμμάχους και εντείνουν την ανάγκη για μια πιο στρατηγική προσέγγιση, που να λαμβάνει υπόψη τις σύνθετες δυναμικές της περιοχής.
Στην Ελλάδα, η πολιτική σκηνή δεν αποτελεί εξαίρεση στην αποτυχία της κατανόησης των αλλαγών που συντελούνται σε κοινωνικό επίπεδο. Οι υποσχέσεις για “αναβάθμιση” του Συστήματος Υγείας, για παράδειγμα, παραμένουν αντίστοιχες με την πραγματικότητα των ελλείψεων προσωπικού και υποδομών. Παράλληλα, η άνοδος νέων πολιτικών σχηματισμών, που απευθύνονται σε απογοητευμένους πολίτες, φανερώνει το χάσμα μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας και της κοινωνίας. Οι πολίτες, έχοντας χάσει την εμπιστοσύνη τους στους θεσμούς, αναζητούν εναλλακτικές που συχνά βασίζονται σε απλοϊκές λύσεις και ρητορικές διχασμού. Η ανάγκη να επανεξετάσουμε τη στάση μας απέναντι στις βεβαιότητες είναι επιτακτική.
Η αβεβαιότητα δεν είναι απειλή, αλλά εργαλείο κατανόησης και προσαρμογής. Οι πολίτες και οι ηγέτες πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η εποχή που διανύουμε απαιτεί ευελιξία, κριτική σκέψη και μια πιο πολυδιάστατη ανάλυση των γεγονότων. Αντί να αναζητούμε βεβαιότητες που καταρρίπτονται, πρέπει να υιοθετήσουμε μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση, που να αναγνωρίζει την πολυπλοκότητα του κόσμου.
Το 2025 είναι η χρονιά που πρέπει να μάθουμε να ζούμε με την αβεβαιότητα και να την αντιμετωπίζουμε ως μια πρόκληση που μπορεί να οδηγήσει σε βαθύτερη κατανόηση και ουσιαστική αλλαγή. Η προσγείωση στην πραγματικότητα είναι δύσκολη, αλλά απαραίτητη για να “χτίσουμε” ένα μέλλον που θα βασίζεται όχι σε αυταπάτες, αλλά σε ειλικρινείς και ρεαλιστικές βάσεις.
