Ο πρωθυπουργός μπορεί να διαψεύδει τα περί αλλαγών στον εκλογικό νόμο, ωστόσο... την ίδια ώρα ρίχνει άδειες προς το ΠΑΣΟΚ για συναίνεση όταν... θα φέρει τις αλλαγές στην Βουλή. Εξάλλου είναι δυνητικό συνεταιράκι, να μην τα συζητήσουν; Βεβαίως το ΠΑΣΟΚ στα λόγια τουλάχιστον (και επί του παρόντος) δείχνει να “κλωτσά” λίγο και κυρίως σε αυτό που από τη ΝΔ θέλουν πολύ να περάσουν, την αλλαγή στο “κατώφλι εισόδου” των κομμάτων στην Βουλή.
Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Κώστας Τσουκαλάς, ρωτήθηκε από δημοσιογράφους τι σχολιάζει για τα δημοσιεύματα για τον εκλογικό νόμο, κι επισήμανε ότι «δεν συζητάμε καμία αλλαγή στο όριο εισόδου των κομμάτων στη Βουλή. Για να είναι η μάχη επί ίσοις όροι δεν μπορεί να αλλάζουν οι όροι του παιχνιδιού εν πτήσει και παραπέμπω σε δημόσιες δηλώσεις του Πρωθυπουργού». Ναι, ακριβώς οι δηλώσεις για τις οποίες μιλήσαμε στην αρχή του κειμένου. Ωστόσο οι “διαρροές” προς τα φίλια media λένε ότι μελετούνται πολλές αλλαγές και όταν μιλάμε για τη ΝΔ, 9 στις 10 οι διαρροές του σήμερα είναι τα νομοθετήματα του αύριο.
Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν δε θέλει να αλλάξει το “κατώφλι”. Λογικό, διότι έτσι θα υπάρξει “επαναπατρισμός” στη ΝΔ κάμποσων ψήφων που διαφορετικά θα πήγαιναν σε ακροδεξιά κομματίδια, τα οποία όμως με ένα όριο εισόδου λ.χ. στο 5% θα... ζοριστούν να “πουλήσουν” στο ακροατήριο της δεξιάς πολυκατοικίας.
Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη φαίνεται αποφασισμένο να μην συμμετέχει σε κάποιο ευρύτερο κεντροαριστερό σχήμα ή συνασπισμό και να πορευτεί μόνο του (με κατάληξη τη δεύτερη θέση προφανώς και ενδεχομένως και τη συγκυβέρνηση με την μοιραία πρώτη ΝΔ). Ωστόσο μία αποστροφή του Τσουκαλά δείχνει ότι... συζητούνται και άλλα πράματα εντός των τειχών του κόμματος: «Παραμετρικές αλλαγές όπως για παράδειγμα να παίρνουν το μπόνους εδρών και οι εκλογικοί συνασπισμοί, προφανώς και είμαστε θετικοί και τις συζητάμε. Σε αλλαγές όμως που μπορεί να αλλοιώσουν το εκλογικό παιχνίδι όπως το να αυξηθεί το όριο εισόδου στη Βουλή, δεν είμαστε σύμφωνοι».
Το ότι το μπόνους των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα το λαμβάνει μόνο ένα αυτοτελές κόμμα και όχι ένας συνασπισμός κομμάτων, είναι από τις σημαντικότερες "παραφωνίες" ενός εκλογικού νόμου που έτσι κι αλλιώς είναι αντιδημοκρατικός και πολιτικό απολίθωμα σε μια Ευρώπη που πλην μίας χώρας (της Γαλλίας - όλως τυχαίως, της πιο ασταθούς κυβερνητικά χώρας τους τελευταίους μήνες), έχει στραφεί καθολικά στην απλή αναλογική.
Εκλογικός νόμος-έκτρωμα
Η πρώτη παραφωνία είναι ακριβώς το μπόνους - δεν είναι δυνατό στην Ευρώπη του 2024, μόνοι εμείς στην Ελλάδα, να επιμένουμε εμμονικά στις αυτοδύναμες κυβερνήσεις με το στανιό, που δεν προκύπτουν από τη λαϊκή βούληση αλλά από τα “μαγειρέματα” του εκλογικού νόμου. Η πολυπόθητη “σταθερότητα” επιτυγχάνεται στις περισσότερες χώρες με το υψηλό “κατώφλι εισόδου” στο κοινοβούλιο (λίγες χώρες δεν έχουν, η Ολλανδία είναι μία απ' αυτές) από 3 έως 5%. Και στην Ελλάδα ένα “κατώφλι” 5% θα έπρεπε να αρκεί και να καταργηθεί το καραμπινάτα καλπονοθευτικό και αντιδημοκρατικό μπόνους των έως και 50 εδρών στο πρώτο κόμμα.
Η επικράτηση της απλής αναλογικής σε όλη την ΕΕ δεν είναι τυχαία: αφενός, είναι το μόνο δίκαιο εκλογικό σύστημα, όπου η βούληση των ψηφοφόρων αντανακλά στην σύνθεση του κοινοβουλίου. Αφετέρου, αναγκάζει τα κόμματα να συνεργάζονται και να δημιουργούν κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, κάτι που σημαίνει ότι ακραίες ιδεοληψίες (όπως λ.χ. η νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία της κυβέρνησης Μητσοτάκη) μπαίνουν στην άκρη, προκειμένου να επιτευχθεί συνεργασία με παρατάξεις που δεν έχουν ακριβώς την ίδια ατζέντα.
Ωστόσο, εδώ είναι μπαλκάνια, δεν είναι Ευρώπη. Αν και... μόνοι μας είμαστε με ενισχυμένη αναλογική και στα μπαλκάνια. Τουλάχιστον σε αυτά που μετέχουν στην ΕΕ. Και είναι προφανές ότι η ΝΔ δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να καταργήσει το μπόνους εδρών, αφού με την αντιπολίτευση διαιρεμένη και... ένα ατέλειωτο μπάχαλο ξέρει ότι θα είναι πρώτο κόμμα... μέχρι να σβήσει ο ήλιος.
Οπότε τουλάχιστον ας εξισορροπήσει την κατάσταση, αναιρώντας την δεύτερη τεράστια παραφωνία: δίνοντας το μπόνους ΚΑΙ σε συνασπισμούς κομμάτων. Είναι η μόνη κίνηση που μπορεί να “καλλωπίσει” λίγο την αντιδημοκρατικότητα του εκτρωματικού εκλογικού μας νόμου.
Του... φτάνει το 1/3
Παρότι το 40% δεν πρόκειται να επαναληφθεί υπό κανονικές συνθήκες, η ΝΔ έχει εξασφαλίσει μια υψηλή αποδοχή, πάγια και σταθερά, διότι απευθύνεται στο πιο προνομιούχο 1/3 της ελληνικής κοινωνίας.
Για να το εξηγήσουμε λίγο αυτό, ας ξεφύγουμε λίγο από τα του εκλογικού νόμου κι ας μιλήσουμε με υλικούς όρους: Στην Ελλάδα υπάρχει ένα φαινόμενο που προβληματίζει τους πολιτικά αγράμματους. Από τη μια έχουμε τους Έλληνες που υποφέρουν, που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα, που κόβουν καθημερινά δαπάνες μήπως και μπορέσουν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και να επιβιώσουν. Αυτή η εικόνα υποστηρίζεται από τα στατιστικά στοιχεία, που λένε ότι σε απόλυτους αριθμούς το ελληνικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι το δεύτερο χαμηλότερο σε ολόκληρη την ΕΕ, υπερτερώντας μόνο αυτού της Βουλγαρίας. Και τα επίσημα στατιστικά της Eurostat, που λένε ότι οι μισθοί στην Ελλάδα είναι οι χαμηλότεροι σε ολόκληρη την ΕΕ σε μονάδες αγοραστικής δύναμης (σε απόλυτους αριθμούς είναι οι τέταρτοι χαμηλότεροι, αλλά οι απόλυτοι αριθμοί δεν χρησιμεύουν για να υπολογίσουμε πως ζει κανείς, αφού όλα εξαρτώνται από το επίπεδο των τιμών).
Η επικράτηση της απλής αναλογικής σε όλη την ΕΕ δεν είναι τυχαία: αφενός, είναι το μόνο δίκαιο εκλογικό σύστημα, όπου η βούληση των ψηφοφόρων αντανακλά στην σύνθεση του κοινοβουλίου. Αφετέρου, αναγκάζει τα κόμματα να συνεργάζονται και να δημιουργούν κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, κάτι που σημαίνει ότι ακραίες ιδεοληψίες
Ωστόσο υπάρχει κι άλλη μία Ελλάδα. Η Ελλάδα που γεμίζει τους χειμερινούς προορισμούς και πετυχαίνει πληρότητες 100% ακόμη και στα “κυριλέ” μέρη όπως η Αράχωβα, η Ελλάδα που γεμίζει τα ξενυχτάδικα, η Ελλάδα που πληρώνει 200 ευρώ το κεφάλι για γκουρμεδιές, η Ελλάδα που τα καλοκαίρια “Πάει Μύκονοοοοοοο” και ενίοτε πηγαίνει και για διακοπές (και για τη φερώνυμη σοκολάτα) στο Dubai. Και οι δύο αυτές εικόνες είναι πραγματικές και δεν αναιρούν η μία την άλλη. Είπαμε, μόνο στους πολιτικά αγράμματους αυτό φαίνεται περίεργο. Διότι ζούμε σε μια ταξική κοινωνία και σε μια ταξική κοινωνία βλέπεις και τις δύο αυτές εικόνες. Η μεγάλη πλειοψηφία τα βγάζει δύσκολα πέρα. Ωστόσο χοντρικά υπάρχει και το 1/3 της κοινωνίας που τα βγάζει πέρα περισσότερο ή λιγότερο άνετα. Ένα 10% του συνόλου... κάνει ζωάρα, ένα 20% ακόμη είναι άνετο. Ουδείς εξ αυτών ανήκει στην τάξη των μισθωτών, φυσικά. Εκτός κι αν παράλληλα έχουν σημαντική περιουσία, σπίτια που νοικιάζουν και τα τοιαύτα. Αντίθετα, όλοι σχεδόν αυτοί είναι επιχειρηματίες, επιτυχημένοι ελεύθεροι επαγγελματίες, μεγαλοαγρότες, εισοδηματίες. Σε αυτούς στηρίζεται η πολιτική κυριαρχία της ΝΔ, οπότε μαζί με τους πάγια συντηρητικούς συνταξιούχους και τους “της προσκολλήσεως”, βγάλανε (ελέω αποχής) το 40%.
Η κυβέρνηση και τα φίλια σε αυτήν media (σχεδόν όλα δηλαδή) προβάλλουν μετά μανίας την “Ελλάδα της Αράχωβας” και μας κουνάνε το δάχτυλο (ιδιαίτερα κάτι απίστευτα χυδαίοι τύποι, όπως ο Γεωργιάδης και ο Χατζηδάκης και οι γλύφτες της εξουσίας δημοσιογραφίσκοι των αθηναϊκών καναλιών) ότι «αφού δεν έχετε λεφτά να φάτε, τι τις θέτε τις Αράχωβες»; Θέλει πολύ θράσος να μιλάς με αυτόν τον βαθμό χυδαιότητας σε ανθρώπους που καλούνται να δώσουν το 40% του εισοδήματος τους στο νοίκι (στοιχεία Eurostat και αυτά, που δεν μπορεί να διαψεύσουν τα φίλια media του success story) την ώρα που ο αντίστοιχος μέσος όρος στην ΕΕ είναι στο 1/4 αυτού! Θέλει απύθμενο θράσος να έχεις αφήσει ανεξέλεγκτη την αγορά να κάνει τα δικά της, ο πληθωρισμός να συνεχίζει να τρέχει με ρυθμό διπλάσιο από τον πληθωρισμό της ΕΕ, οι τιμές να έχουν εκτοξευτεί στα ουράνια και παρόλα αυτά εσύ να μιλάς για φραπέλληνες και για τύπους που κάνουν ζωάρα και δεν θέλουν να δουλέψουν. Όλο το σιχαμένο νεοφιλελεύθερο αφήγημα, που δεν στηρίζεται πουθενά, παρά μόνο στην καταθλιπτική κυριαρχία της επίσημης εκδοχής της πραγματικότητας στα media.
Μια εκδοχή που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματική πραγματικότητα.
