Η όλη ιστορία με τις τράπεζες και τις εξαγγελίες Μητσοτάκη είναι αφενός ένας μικρός θρίαμβος της επικοινωνιακής τακτικής της κυβέρνησης και αφετέρου ένας... μεγάλος θρίαμβος της αγαστής συνεργασίας των “ανταγωνιστών” του παλιού-καλού (λέμε τώρα) δικομματισμού.
Εξηγούμαστε: Ο πρωθυπουργός μετέτρεψε μια “ξινή” και “flat” διαδικασία, όπως η ψήφιση του προϋπολογισμού, σε ένα επικοινωνιακό σόου, απ' αυτά που το επιτελείο των ίματζ μέικέρς του ξέρει να φέρει εις πέρας με τον πιο ιδανικό τρόπο.
Το “σόου” ξεκίνησε την Παρασκευή, όταν ο Μητσοτάκης προανήγγειλε ότι την Κυριακή θα κάνει εξαγγελίες για τις προμήθειες των τραπεζών και άμεσα τα επικοινωνιακά παράκεντρα άρχισαν να διαρρέουν μερικώς και ελαφρώς “φλου” το περιεχόμενο αυτών των εξαγγελιών. Το τριήμερο build up, που λέμε και στη μιντιακή διάλεκτο, οδήγησε στις ανακοινώσεις- “σόου” στη συνεδρίαση της Κυριακής και μάλιστα στην καταληκτήριο ομιλία του πρωθυπουργού. Έτσι μεταφέρθηκε αποφασιστικά το κέντρο βάρους στις εξαγγελίες, από την κριτική της αντιπολίτευσης (της κανονικής αντιπολίτευσης, όχι της “εποικοδομητικής” και “υπεύθυνης”) για τις τραγικά χαμηλές δαπάνες υγείας, παιδείας, κοινωνικής πρόνοιας, αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών κ.λπ. κ.λπ., και για τον ξεκάθαρα νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα του προϋπολογισμού. Οπότε, αποστολή εξετελέσθη! Αλλά υπήρχε και... δεύτερη αποστολή.
Η “υπεύθυνη” αντιπολίτευση!
Η όλη παράσταση είχε και μια δεύτερη παράμετρο. Για όσους ξέρουν να διαβάζουν ανάμεσα στις γραμμές (αν και είναι τόσο προφανή όλα αυτά...), η όλη ιστορία είχε ξεκινήσει αρκετές ημέρες πριν, όταν το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να κάνει “σημαία” την υπόθεση των τραπεζών.
Θα το λέγαμε και “τολμηρή” επιλογή, μια και το ΠΑΣΟΚ χρωστά 420 εκατομμύρια στις τράπεζες και προφανώς δεν το συμφέρει να τις... τσατίσει, αλλά δεν το λέμε αφού όλα ήταν... σικέ!
Η Νέα Δημοκρατία (που χρωστά σχεδόν 500 εκατομμύρια στις ίδιες τράπεζες, για να τα λέμε κι όλα) “σήκωσε το - προσυμφωνημένο - γάντι” και φυσικά δεν επέβαλλε αυτή τη φορολογία- “ανέκδοτο” που πρότεινε το ΠΑΣΟΚ, αλλά έκανε... the next best thing που λένε και οι Αγγλοσάξονες. Προφανώς κατόπιν συνεννοήσεως με τις τράπεζες (έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές, αν δεν το ξέρετε) ανακοίνωσε απάλειψη των χρεώσεων για την πληρωμή λογαριασμών κ.λπ. και τη μείωση των χρεώσεων για μεταφορά εμβασμάτων. Επίσης, να σημειώσουμε και ότι υπάρχει οδηγία από την Ε.Ε. (όχι υποχρεωτική, αλλά “συνιστά” η Ε.Ε.) για το ίδιο θέμα, οπότε... ποια πρωτοβουλία, μωρέ;
Και βρέθηκαν να... πανηγυρίζουν μαζί ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, η δεύτερη γιατί ο Μητσοτάκης επέδειξε το “φιλολαϊκό” του προφίλ, το πρώτο γιατί ο πρωθυπουργός... υιοθέτησε την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και «έβαλε τις τράπεζες να πληρώσουν τον λογαριασμό». Ασίστ ΠΑΣΟΚ, κάρφωμα Ν.Δ., καλάθι!
Ήταν μια υποδειγματική συνεργασία του παλιού-καλού δικομματισμού, που διδάσκει τις νεότερες γενιές και τα “στραβάδια” που ακόμη να μάθουν πώς παίζεται μπαλίτσα στο υψηλότερο επίπεδο!
Άντε και με πολλές άλλες τέτοιες “συνεργασίες” και οι δύο στη συνέχεια, ενόψει της (προγραμματισμένης) συγκυβέρνησης από το 2027!
Και επί της ουσίας
Βεβαίως υπάρχει η παράμετρος της “ουσίας”, που δεν έχει συζητηθεί καν. Και δεν την αναφέρει κανείς, αφού είπαμε, ΟΛΑ τα media είναι φιλικά προς την κυβέρνηση και μια χούφτα που δεν είναι... φιλικά προς το ΠΑΣΟΚ. Οπότε, όλοι μαζί, όλοι τα ίδια και κανείς δεν κάνει επί της ουσίας κριτική. Ας την κάνουμε εμείς, λοιπόν.
Πρώτον, οι τράπεζες είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ο πρωθυπουργός, βάσει της ευρωπαϊκής νομοθεσίας (την οποία ενστερνίζεται με... τα χίλια), που υπακούει στους κανόνες της “ελεύθερης αγοράς”, δεν έχει δικαίωμα να “επιβάλλει” οτιδήποτε στις τράπεζες, αν αυτές δε θέλουν να το κάνουν. Κρατήστε το αυτό, γιατί είναι η απόδειξη (αν χρειαζόσασταν και τέτοια) για το “σικέ” του πράγματος.
Οι τράπεζες είχαν ήδη μειώσει τις προμήθειές τους. Λ.χ. για τις πράξεις που ο πρωθυπουργός εξήγγειλε ότι θα γίνονται τσάμπα οι προμήθειες τον τελευταίο χρόνο είχαν μειωθεί και ήταν από 0,5 έως 0,8 ευρώ, για τα μικρά εμβάσματα ήταν 1,5-2 ευρώ κ.λπ.
Κι αυτό διότι πλέον η κερδοφορία τους δεν εξαρτάται τόσο από τις χρεώσεις προμηθειών (δεν έχω κάνει τις πράξεις, αλλά νομίζω ότι στα φετινά κέρδη οι “καταργούμενες και μειωμένες” προμήθειες είναι ίσως το 3-4% και το σύνολο των προμηθειών τραπεζικών πράξεων συνολικά - τις οποίες δεν ακουμπά η κυβέρνηση - περί το 20%), αφού φτάνουν οι άλλες χρεώσεις και κυρίως η κολοσσιαία διαφορά μεταξύ των επιτοκίων χορηγήσεων και καταθέσεων για να τους φέρνει άφθονα και άκοπα κέρδη. Οι ελληνικές τράπεζες έχουν (και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τη δεύτερη χώρα στην Ε.Ε.) τη μεγαλύτερη “ψαλίδα” μεταξύ των επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων. Κι αυτό ισχύει από τη στιγμή που ξεκίνησε η αύξηση των επιτοκίων από την ΕΚΤ έως και σήμερα. Δηλαδή, 3,5 χρόνια. 3,5 χρόνια ΣΙΩΠΗΣ από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, βεβαίως.
Και καθώς θα προσέξατε φυσικά ότι Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ δεν είπαν ούτε μισή λέξη για το θέμα αυτό, που είναι “ο ελέφαντας στο δωμάτιο” (που λένε οι φίλοι μας οι Αγγλοσάξονες), αντιλαμβάνεστε ότι η μείωση των προμηθειών είναι το αντάλλαγμα για να μην τεθεί ποτέ (τουλάχιστον από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ) θέμα για την αισχρή επιτοκιακή διαφορά.
