Αναρωτιέμαι καμιά φορά αν οι ενήλικοι παίξουν το “παιχνίδι” των παιδιών και βάλουν τον καλύτερό τους εαυτό για να αποδείξουν στον Αϊ Βασίλη ότι ήταν «καλά παιδιά φέτος», θα είναι πειστικοί; Θα τα καταφέρουν ; Και τελικά η απάντηση θα είναι θετική; Γιατί λανθασμένα μεταφέρουμε την ενοχική αυτή προϋπόθεση σε ένα παιδί για να πάρει υποτίθεται το δώρο του, την ώρα που εμείς οι μεγαλύτεροι και σοφότεροι (ας γελάσω) δεν τολμάμε καν να σκεφτούμε την απάντηση;
Παραδοσιακά οι γιορτές των Χριστουγέννων είναι περίοδος ανασκόπησης. Ατομικής ή συλλογικής. Ψάχνεις και το μέσα σου, αλλά και το έξω σου... Η ιστορία και κυρίως η ψυχολογία νομίζω έχουν δείξει ότι στην ατομική ανασκόπηση καλό είναι “να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια” με τα όσα έχουν γίνει τη χρονιά που μας πέρασε. Να δούμε αν έχουμε εξελιχθεί, αν καταφέραμε αυτά που προς τα τέλη του 2023 σκεφτόμασταν ότι θέλουμε να κάνουμε το 2024. Πόσα σβήσαμε από τη λίστα μας; Μπορεί να φαντάζει αγχωτικό, αλλά, ξέρετε, κάποιες φορές είναι και λυτρωτικό.
Δεν ξέρω αν εσείς πιστεύετε στον Αϊ Βασίλη, πάντως εγώ ακόμα πιστεύω σε αυτόν. Πιστεύω στο μήνυμα και σε αυτό που προσφέρει απλόχερα μπροστά μας... Ο Αϊ Βασίλης δεν έχει για εμένα τη μορφή του γεροντάκου με την πλούσια γενειάδα, την κόκκινη στολή και τις μεγάλες μαύρες μπότες. Για εμένα ο Αϊ Βασίλης είναι σκέψη ότι οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά, σου φέρνουν τα δώρα, σου ανταποδίδουν την αγάπη και με σεβασμό σου προσφέρουν απλόχερα ό,τι διαθέτουν. Το φανταχτερό, το ακριβό, το άπιαστο δεν είναι εκείνο που γεμίζει τις καρδιές ούτε των μικρών, ούτε των μεγαλύτερων παιδιών. Το αληθινό την κάνει όλη τη δουλειά και κρύβει τη... μαγεία των Χριστουγέννων.
Αυτές τις γιορτές ας γίνουμε όλοι Αγιοβασίληδες. Για τους δικούς μας ή και για τους λίγο πιο μόνους. Για τους μικρούς ή για τους λίγο πιο μεγάλους. Για όσους το ζητούν φωναχτά ή το κρύβουν πίσω από θλιμμένα χαμόγελα. Για να πούμε όλοι με την καλύτερη διάθεση που διαθέτουμε... χο χο χο!
