Στο... άκουσμα της δυσάρεστης είδησης... «Γεωργία, τρέξε, έπεσε ο Πλάτανος στο Κράσι» δεν μπορούσα να το πιστέψω, ενώ όταν έφτασα εκεί πραγματικά σοκαρίστηκα, καθώς έπεσε ένας μεγάλος κλώνος από τον ιστορικό πλάτανο, χωρίς ευτυχώς να θρηνήσουμε θύματα, ενώ αρκετοί δημότες στάθηκαν τυχεροί και είχαν Άγιο!
Στη θέα της μεγάλης αυτής καταστροφής, επικρατούσε για αρκετή ώρα... σιωπή, μπροστά στον αιωνόβιο πλάτανο και σιωπηλό μάρτυρα του ορεινού χωριού, που... αισθάνθηκε στιγμές χαράς αλλά και λύπης και που έγινε... μάρτυρας ειδυλλίων, πανηγυριών, όμορφων και ευτυχισμένων στιγμών κάτω από τα πανέμορφα κλαδιά του.
Με βουρκωμένα μάτια και με τα συναισθήματα να... παλεύουν ανάμεσα στον πόνο, την οργή, τη θλίψη και την αγανάκτηση, δημότες πενθούν “το πνεύμα” του χωριού, το οποίο αποτελεί σύμβολο της συλλογικής τους ταυτότητας, με το σοκ να είναι μεγάλο, καθώς “έσπασε” ένα κομμάτι της ψυχής τους, του DNA τους.
«Δεν είναι ένα... άψυχο δέντρο, είναι ένα... μαγικό δέντρο, το οποίο εκπέμπει συναισθήματα και δύναμη, καθώς εκφράζει όλη τη μαγεία του τόπου», όπως μας δήλωσε συγκινημένη η πρόεδρος του Συλλόγου Απανταχού Κρασανών και Φίλων κ. Γιούλη Ιεραπετριτάκη, η οποία επίσης κατέρρευσε ψυχικά.
Δεν περίμενε ποτέ ότι θα αντικρίσει αυτές τις αποκαρδιωτικές εικόνες, καθώς περισσότερα από 20 χρόνια δίνει τη δική της μάχη για την ανάδειξη και τη διάσωση του μνημειακού πλατάνου, κρούοντας αρκετές φορές “καμπανάκια” κινδύνου στις αρμόδιες Αρχές, των οποίων τα... αντανακλαστικά ήταν αργά, όπως σημειώνει η ίδια.
Στο πρόσωπο της Γιούλης Ιεραπετριτάκη αντικρίζω μια αγωνίστρια της ζωής, καθώς με νύχια και με δόντια προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αναδείξει τις όποιες αδυναμίες με φόντο τον γηραιότερο πλάτανο του κόσμου, στην κεντρική πλατεία του χωριού, ενώ προς την κατεύθυνση αυτή είχε προσκαλέσει πρόσφατα τον ομότιμο καθηγητή του ΑΠΘ κ. Θεοχάρη Ζάγκα, ο οποίος προχώρησε σε αυτοψία στον “γερο-πλάτανο”, ο οποίος εκτιμάται ότι είναι 2.400 ετών, αν και δεν υπάρχουν ασφαλή επιστημονικά κριτήρια για να το πιστοποιήσουν. Πάντως, είναι άνω των 1.000 χρόνων και ένα από τα 5 μεγαλύτερα δέντρα της Ευρώπης, όπως είχε επιβεβαιώσει και ο Ολλανδός δασολόγος Jeroen Pater.
Η Γιούλη, ως παιδί, ένιωθε απόλυτη ευτυχία, ψυχική και πνευματική, δίπλα στον πλάτανο και απέναντι από τη “μεγάλη βρύση”. Το δέντρο... μιλούσε στην ψυχή της, με την ίδια να υπογραμμίζει ότι ο πλάτανος δε βρίσκεται εκεί τυχαία. Είναι μια δύναμη της φύσης, για την οποία όσο η ίδια μεγάλωνε έβαλε στόχο ζωής την ανάδειξη και διάσωσή του.
Η αγάπη της για τον πλάτανο, τους συγχωριανούς της, τις θολωτές βρύσες, το φυσικό περιβάλλον και την κάθε πέτρα στο παραδοσιακό χωριό αποτέλεσε την “πυξίδα” για τη συγγραφή βιβλίου το 2004, ενώ λίγα χρόνια αργότερα “πρωτοστάτησε” στη συγκέντρωση 1.000 και πλέον υπογραφών από κατοίκους της ευρύτερης περιοχής, που τόνιζαν την ανάγκη ανακήρυξης του πλατάνου ως Μνημείου της Φύσης, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό την προσπάθεια του τότε δημάρχου Μαλίων κ. Κώστα Λαγουδάκη. Με στόχο την... επιτάχυνση των σχετικών διαδικασιών, η ιστορικός και αρχαιολόγος απέστειλε στις 25/07/2007 επιστολή προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, επισημαίνοντας τα παρακάτω:
«Ένα ασύγκριτο δημιούργημα της Φύσης κινδυνεύει. Ένα μοναδικό οικοσύστημα της κρητικής γης καρτερεί από εσάς τη σωτηρία του πλατάνου, ο οποίος ψυχορραγεί σε έναν ασφυκτικό... κορσέ από μπετόν, παλεύοντας γενναία ακόμη με τους μύκητες, τη ρύπανση και προπαντός με την αδιαφορία των υπευθύνων.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, έχουμε ανάγκη από πράξεις τιμής και πράξεις χρέους απέναντι στον τόπο μας, όπως ακριβώς τη σωτηρία ενός υπεραιωνόβιου δέντρου φορτισμένο με τους θρύλους και τις παραδόσεις μιας παμπάλαιας εποχής, έτσι που από μόνο του αποτελεί ένα αληθινό μυθιστόρημα της φύσης. Γίνετε εσείς, κύριε Πρόεδρε, ο πρωτοπόρος αυτής της κίνησης με μια πράξη υψηλής πολιτικής σημασίας, αλλά και βαθύτατης ευαισθησίας. Την ανακήρυξη αυτού του δέντρου σε Μνημείο της Φύσης, εγκαινιάζοντας έτσι μια νέα ηθική στην εποχή της κρίσης που διανύουμε...».
Όπως μας ανέφερε η κ. Ιεραπετριτάκη, την ίδια ημέρα έλαβε θετική απάντηση από τον κ. Παπούλια, ο οποίος σημείωσε ότι «το αίτημά σας θα ικανοποιηθεί», κάτι που έγινε τελικά τέσσερα χρόνια αργότερα, καθώς ο ιστορικός πλάτανος ανακηρύχθηκε ως Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης με Προεδρικό Διάταγμα, που εκδόθηκε στις 29/08/2011.
Δεκατρία χρόνια μετά, η πρόεδρος του Συλλόγου Απανταχού Κρασανών και Φίλων και τα 80 περίπου μέλη του Συλλόγου θα δώσουν μια ακόμη μάχη για τη διάσωση του πλατάνου.
«Αν σβήσει ο πλάτανος, θα σβήσει και το Κράσι, γιατί αυτός που πέρναγε, δε θα ξαναπεράσει», το ποίημα που μας διάβασε η κ. Ιεραπετριτάκη, η οποία παράλληλα μας ενημέρωσε ότι περισυνέλεξαν τα εναπομείναντα κλωνάρια και τους γερούς βραχίονες του δέντρου, τα οποία φύλαξαν σε έναν χώρο, καθώς σε μελλοντικό χρόνο στοχεύουν να διοργανώσουν εκδήλωση στην οποία θα προσκαλέσουν καλλιτέχνες, οι οποίοι θα τα επεξεργαστούν και θα τα μετατρέψουν σε έργα τέχνης, όπως για παράδειγμα σε ξυλόγλυπτα, για τα οποία θα καταβάλλουν στη συνέχεια προσπάθειες, ώστε αυτά να “στολιστούν” κάτω από τον πλάτανο.
Για το επίμαχο ζήτημα, θα έρθουν σε επαφή με τον δήμαρχο Χερσονήσου κ. Ζαχαρία Δοξαστάκη, ο οποίος επίσης δεν έκρυψε τη συγκίνησή του, μετά την πτώση ενός μεγάλου κλώνου από τον ιστορικό πλάτανο, με τον ίδιο να διαβεβαιώνει ότι θα κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για τη διάσωση του πλατάνου.
Εδώ και αρκετά χρόνια, ο Σύλλογος Απανταχού Κρασανών και Φίλων επιτελεί ένα πολύ σημαντικό έργο, πραγματοποιώντας πλούσιες και ποικίλες εκδηλώσεις σε θέματα περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης των πολιτών, πολιτισμού, αθλητισμού και όχι μόνο, καθώς και δράσεις που αναδεικνύουν την παράδοση, όπως αυτή που υλοποίησαν τον περασμένο Απρίλιο, με θέμα “Λευκαίνουμε στις βρύσες του χωριού”. Νοικοκυρές έπλυναν ρούχα με πράσινο σαπούνι στις θολωτές βρύσες, αναβιώνοντας ένα έθιμο άνω των 70 ετών, το οποίο χάθηκε στην πορεία των χρόνων από τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Μάλιστα, “πρόλαβαν” να υλοποιήσουν τη δράση, καθώς μετά από έναν μήνα περίπου στέρεψαν οι βρύσες από νερό, στη σκιά της λειψυδρίας και άλλων παραγόντων.
Η συμβολή του Συλλόγου είναι πολύτιμη και πολυεπίπεδη στην κοινωνία, καθώς μέσα από διάφορες δράσεις κατάφεραν να συγκεντρώσουν χρηματικά ποσά, τα οποία διέθεσαν για τις ανάγκες ανακαίνισης του τοπικού ιατρείου, δείχνοντας έτσι το “πρόσωπο” της αλληλεγγύης και της κοινωνικής προσφοράς, ενώ επόμενος στόχος είναι η ανακαίνιση του Πολύκεντρου, το οποίο, όπως υποστηρίζουν, έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του, ζητώντας την παρέμβαση της δημοτικής Αρχής Χερσονήσου.
Πραγματικά, χαίρομαι τους ανθρώπους αυτούς γιατί έχουν... ψυχή και όραμα και γιατί “πετυχαίνουν” τους στόχους τους. Όπως λένε με νόημα, ο πλάτανος είναι η... ζωή τους και χωρίς τον πλάτανο... δεν υπάρχει Κράσι, και για τον λόγο αυτό θα τον προστατεύσουν με κάθε τρόπο.
Θα συμφωνήσω απόλυτα και δε σας κρύβω ότι ο πλάτανος στο Κράσι... μίλησε και στη δική μου ψυχή και ένιωσα ότι “έσπασε” κάτι μέσα μου, αντικρίζοντας τις θλιβερές αυτές εικόνες.
Δημότες μετατρέπουν τώρα τον πόνο τους σε... δύναμη, ώστε το Μνημείο της Φύσης να διασωθεί και να... μαγέψει και τις επόμενες γενιές, αλλά και τους χιλιάδες επισκέπτες που ανηφορίζουν στο όμορφο χωριό για να θαυμάσουν και να φωτογραφηθούν στον ιστορικό πλάτανο και να νιώσουν μοναδικά!
