Μου έστειλαν πάλι την ιστορία με τον φτωχό πατέρα του μικρού Αλεξάντερ Φλέμιγκ, που έσωσε τη ζωή του μικρού Ουίνστον Τσώρτσιλ, ελευθερώνοντάς τον από έναν βούρκο, και ο πλούσιος πατέρας Τσώρτσιλ, σε μια έμπρακτη έκφραση της ευγνωμοσύνης του, πλήρωσε για να σπουδάσει ο Αλεξάντερ, που ανακάλυψε την πενικιλίνη, που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντίλι...
Κυκλοφορεί χρόνια στις λεωφόρους του διαδικτύου, έχει δημοσιευτεί και σε σοβαρά έντυπα, κρίμα που δεν είναι αληθής. Τα διαθέσιμα στοιχεία και οι βιογραφίες των πρωταγωνιστών δε συνηγορούν υπέρ της αφήγησης.
Είναι μύθος, αλλά ωραίος μύθος. Ανακινεί το αίσθημα της ευθύνης για τον διπλανό, χωρίς υπολογισμό, ανυψώνει την πίστη στη δύναμη του καλού. Το καλό μπορεί να πάει στον γιαλό, μπορεί, όμως, και να κλείσει τον δρόμο στον κυνισμό.
Είναι μύθος, που δε θα σε βλάψει, αν κρατήσεις το περιεχόμενό του, και πετάξεις την ιστορική μη φάση.
Άλλους μύθους, όμως, που κάνουν θραύση, δε γίνεται χαλαρά να προσπεράσεις. Ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ προανήγγειλε ότι ο εκλεκτός του για τον τομέα της Υγείας θα διερευνήσει την πιθανή σχέση του αυτισμού με τα εμβόλια, γιατί είναι ύποπτο που τα τελευταία 25 χρόνια έχουν αυξηθεί οι διαγνώσεις. «Κάτι συμβαίνει. Δεν ξέρω αν είναι τα εμβόλια. Ίσως είναι το χλώριο στο νερό».
Ίσως είναι ότι οι Αμερικανοί δε γνωρίζουν πώς να διαβάσουν ένα θερμόμετρο, όπως έδειξε σχετική έρευνα, την οποία επικαλείται η Wall Street Journal.
Υποθέτω ότι ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ ξέρει. Αλλού υποφέρει. Στα επιχειρήματα, που στηρίζονται στην πίστη και όχι στα γεγονότα. «Πιστεύω ότι ο αυτισμός προέρχεται από τα εμβόλια».
Ας λένε ό,τι θέλουν οι επιστήμονες. Ας λέει ό,τι θέλει ο ΠΟΥ. Από το 1998, όταν απέκτησε ο Βρετανός χειρουργός και ερευνητής Άντριου Γουέικφιλντ μπόι με τη δημοσίευση μαγειρεμένης μελέτης, και παρά την απόσυρσή της από την επιστημονική επιθεώρηση και την απώλεια της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος του γιατρού, ο μύθος δε σβήνει.
Η ζημιά έχει γίνει και οι Κένεντι ή οι Γουέικφιλντ αναλαμβάνουν θέση ευθύνης.
