Παρά την απουσία πραγματικής αντιπολίτευσης και εναλλακτικής πρότασης εξουσίας, η Νέα Δημοκρατία συνεχίζει την πορεία φθοράς της. Οι δημοσκοπήσεις την παρουσιάζουν με σταθεροποιητικές τάσεις και κάνα-δυο την έχουν δώσει να έχει “τσιμπήσει” πολύ ελαφρά, αλλά... οι δημοσκοπήσεις είναι αυτές που είναι και λένε αυτά που θέλουν να πούνε εκείνοι που τις παραγγέλνουν.
Ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του επέλεξαν να αγνοήσουν το ηχηρό μήνυμα των ευρωεκλογών και να... επιταχύνουν τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και τη διάλυση της δημόσιας Υγείας, αντί να βάλουν... φρένο. Δεν τους απασχολεί το ότι ο κόσμος αποδοκίμασε την ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης, διότι... οι άνθρωποι έχουν αναλάβει να κάνουν μια δουλειά και την κάνουν με ζέση, ενθουσιασμό και απόλυτο επαγγελματισμό. Βεβαίως το ότι αυτή η “δουλειά” εξυπηρετεί μόνο 150.000-200.000 κατοίκους αυτής της χώρας και κυρίως τα 30-40 μεγάλα “τζάκια” που κάνουν μπίζνες με την οικογένεια Μητσοτάκη και το πρωθυπουργικό περιβάλλον, δεν τους απασχολεί - είπαμε, οι άνθρωποι έχουν μια αποστολή να φέρουν σε πέρας.
Ωστόσο, η Ν.Δ. παραμένει μακράν πρώτο κόμμα, απουσία εναλλακτικής. Η εναλλακτική που “σπρώχνει” το κατεστημένο, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, δεν είναι και δεν πρόκειται να γίνει πρόταση εξουσίας, ει μη μόνον ως “τσόντα” της Ν.Δ. σε κυβέρνηση συνεργασίας. Γι’ αυτό την προορίζουν, άλλωστε, τα γνωστά συμφέροντα, που προτιμούν ένα “κεντροαριστερό άλλοθι” στην επόμενη κυβέρνηση της Ν.Δ., ειδάλλως θα αναγκαστεί ο Μητσοτάκης να συγκυβερνήσει με τη Λατινοπούλου και τον Βελόπουλο και η χώρα θα αρχίσει να μοιάζει με το Γ' Ράιχ, σε εκδοχή μεσογειακής επιθεώρησης και φαρσοκωμωδίας.
Η πρωτιά που δεν αμφισβητείται
Η Νέα Δημοκρατία θα είναι πρώτη και μακράν του δεύτερου μάλιστα και στις επόμενες εκλογές, εφόσον δε συμβεί κάτι που θα ανατρέψει άρδην τη φυσιολογική πορεία των πραγμάτων. Αυτό οφείλεται σε μια σειρά από λόγους, ωστόσο ο σημαντικότερος είναι ότι δεν υπάρχει κόμμα στον ορίζοντα που θα πείσει τους μισθωτούς, που δεν ψηφίζουν Ν.Δ., και οι οποίοι είναι η πιο πολυάριθμη τάξη της χώρας και από το 2015 απέχουν μαζικά από τις εκλογές (στις τελευταίες εκλογές το ποσοστό συμμετοχής των μισθωτών ήταν, σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, κάτω από 40%!), να επιστρέψουν στις κάλπες. Το τελευταίο κόμμα που τους έπεισε, ο ΣΥΡΙΖΑ, κέρδισε δύο σερί εκλογικές αναμετρήσεις το 2015, παρά τα όσα συνέβησαν το καλοκαίρι της αξέχαστης εκείνης χρονιάς. Από εκεί και πέρα, οι μισθωτοί απείχαν συστηματικά, με αποκορύφωμα (αφού στις ευρωεκλογές ήταν συνολικά υψηλή η αποχή) τη διπλή αναμέτρηση του 2023, όταν η συμμετοχή τους ήταν 20 μονάδες κάτω από το γενικό ποσοστό συμμετοχής!
Η Ν.Δ., βεβαίως, δε στηρίζεται στους μισθωτούς. Αλίμονο αν το έκανε, αφού τότε θα είχε ποσοστό κάτω από 20%. Τη Ν.Δ. την έβγαλαν κυβέρνηση ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες (75% αυτών ψήφισαν Ν.Δ.), συνταξιούχοι (63% Ν.Δ.) και αγρότες (54% Ν.Δ.). Μεταξύ των πολύ λίγων μισθωτών που πήγαν στην κάλπη, η Ν.Δ. πήρε 26%.
Όλα αυτά, βεβαίως, αντικαθρεφτίζονται και στην πολιτική του κόμματος, που είναι όχι απλώς εχθρική, αλλά προσεγγίζει τα σύνορα της γενοκτονικής όσον αφορά στους μισθωτούς. Κυρίως του ιδιωτικού τομέα, αφού στο Δημόσιο έχει το “τσιφλίκι” της, που είναι οι ένστολοι και τα “γαλάζια βύσματα”, που ψηφίζουν Ν.Δ. βρέξει-χιονίσει.
Οπότε η Ν.Δ. τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα τους έχει ξεγράψει, πάνε αυτοί. Άμα δεν πάνε στις κάλπες, μικρή η ζημιά και φυσικά δεν πρόκειται να έρθουν στην κάλπη για το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη (το οποίο το θεωρούν “μία η άλλη” με τη Ν.Δ.), οπότε μέχρι τώρα... είναι ασφαλής. Αλλά έχει προκαλέσει “θέμα” με ένα σημαντικό μέρος των ελ. επαγγελματιών, με τη νέα φορολόγησή τους. Αυτή η μερίδα των ε.ε. απείχε από τις ευρωεκλογές, όπως και μερίδα των αγροτών και των συνταξιούχων, που έχουν απαυδήσει κυρίως με την ακρίβεια.
Τα προβλήματα στο ΕΣΥ (το οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί να διαλύσει με κάθε τρόπο) “ακουμπάνε” όλες τις τάξεις, εκτός τους πλουσιότερους.
Η κυβέρνηση συνεργασίας
Οπότε η Ν.Δ. δεν κινδυνεύει να χάσει την πρωτιά. Ευελπιστεί, μάλιστα, ότι με μια σειρά κινήσεων για “ειδικές κατηγορίες” της εκλογικής της πελατείας και ίσως με “κάτι” στα εθνικά, θα κατορθώσει μέχρι το 2027 (εφόσον εμμείνει στην απόφαση για εκλογές στο τέλος της 4ετίας) να “μαζέψει” λίγο τις διαρροές προς τα δεξιά και να πετύχει ένα ποσοστό κοντά στο 30%, ίσως και λίγο παραπάνω. Βεβαίως, αυτό το ποσοστό σημαίνει ότι δε βλέπει αυτοδυναμία ούτε με το... κιάλι, εκτός κι αν φτιάξει έναν εκλογικό νόμο- “τέρας του Φρανκενστάιν”, ώστε να μεγαλώσει το μπόνους εδρών του πρώτου κόμματος (ήδη είναι εξωφρενικά υψηλό στις 50 έδρες) και να μεγαλώσει και το “κατώφλι εισόδου” στη Βουλή (από 3% στο 5%).
Ο πρωθυπουργός διέψευσε ότι θα προχωρήσει σε σαρωτικές αλλαγές στον εκλογικό νόμο, παρότι προ εβδομάδων ο γνωστός “λαγός” της κυβέρνησης, ο Γεωργιάδης, είχε πρακτικά προαναγγείλει τέτοιες αλλαγές.
Ωστόσο, με το μόνο κόμμα από τα “δυνάμει κυβερνητικά” που μπορεί να φέρει τους μισθωτούς στην κάλπη (τον ΣΥΡΙΖΑ) πλήρως εξουδετερωμένο (και ένα βήμα από την επάνοδο στις εποχές του 4%) από τη “θύελλα” Κασσελάκη και την εσωτερική φαγωμάρα, η Ν.Δ. έχει (και επιλέγει να έχει) ως μόνο αντίπαλο το “μικρό” ΠΑΣΟΚ, που έχει χαμηλό ταβάνι.
Οπότε η Ν.Δ... δεν έχει ανάγκη να ανακάμψει πλήρως για να είναι (και) η επόμενη κυβέρνηση. Αρκεί να διατηρηθεί σε “λογικά” ποσοστά και να φροντίσει να διατηρεί ως “αντίπαλο δέος” το ΠΑΣΟΚ και όχι κάποιον που... μπορεί να φέρει στις κάλπες κόσμο που απέχει συστηματικά.
Και μετά να... συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ αυτό, για να σχηματίσει κυβέρνηση με “σαρωτική” πλειοψηφία.
Το σενάριο είναι απολύτως ρεαλιστικό και είναι, άλλωστε, εκείνο που προωθείται από τα μεγάλα συμφέροντα της χώρας και τα media τα οποία ελέγχουν.
Αν στραβώσει κάτι, υπάρχουν βεβαίως οι “εφεδρείες” στα δεξιά της Ν.Δ. (Λατινοπούλου και Βελόπουλος) για να δημιουργήσουν μια... δυστοπική κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
