«Έχεις Θεό;». - «Έχω». - «Έχεις και χαμοθεό;». - «Δεν έχω». - «Τότε ούτε Θεό έχεις». Έτσι έλεγαν οι παλιοί, γνωρίζοντας καλά πως σ’ αυτή τη χώρα, αν δεν έχεις βύσμα, δύσκολα τα καταφέρνεις στις συναλλαγές με το Δημόσιο, είτε πρόκειται για την έκδοση ενός εγγράφου από την εφορία, είτε για τον καθορισμό ενός χειρουργείου σε δημόσιο νοσοκομείο.
Στην περίπτωση του ζευγαριού των εργατών από το Πακιστάν, το παιδί των οποίων γεννήθηκε με ατρησία οισοφάγου στις 7 Νοεμβρίου στα Χανιά κι έπρεπε να υποβληθεί άμεσα σε χειρουργική επέμβαση, επιβεβαιώθηκε η λαϊκή φράση, αν και εδώ δε μιλάμε για βύσμα, αλλά για παρέμβαση του κατάλληλου ανθρώπου.
Αν και ζουν νόμιμα στην Ελλάδα δεκατέσσερα χρόνια, αντιμετωπίστηκαν από το Εθνικό Σύστημα Υγείας ως πολίτες Β’ κατηγορίας κι αυτό όχι λόγω εθνικότητας, αλλά εξαιτίας της απαξίωσης και υποστελέχωσης των δημόσιων νοσοκομείων, που φτάνουν στο σημείο να μεταθέτουν χειρουργικές επεμβάσεις ακόμη κι αν πρόκειται για νεογνά. Από τα Χανιά, όπου γεννήθηκε το παιδί τους, τους έστειλαν στο Ηράκλειο και από το Ηράκλειο στη ΜΕΝ του Νοσοκομείου Παίδων “Αγία Σοφία”, όπου οι γιατροί προγραμμάτισαν το χειρουργείο στις 20 Δεκεμβρίου.
Η εργοδότριά τους, ιδιοκτήτρια θερμοκηπιακών καλλιεργειών στην Κουντούρα Χανίων, ήταν εκείνη που αναζήτησε λύση για το νεογνό, μέσω του Παύλου Πολάκη, ο οποίος με παρέμβασή του στη Βουλή την περασμένη εβδομάδα κατάφερε να επισπεύσει το χειρουργείο, απαιτώντας μέχρι τη λήξη της συνεδρίασης το θέμα να έχει δρομολογηθεί. Όπως και έγινε, μισή ώρα μετά την τοποθέτησή του, που προκάλεσε αίσθηση στο πανελλήνιο. Το χειρουργείο προγραμματίστηκε για σήμερα.
Το ζευγάρι από το Πακιστάν θα μπορεί πιθανότητα αυτή την ώρα να δοξάζει τον θεό του για το γεγονός ότι το νεογέννητο παιδί του έτυχε της απαραίτητης ιατρικής φροντίδας σε ένα ελληνικό νοσοκομείο. Γνωρίζουν, βέβαια, πως χρειάστηκε να μεσολαβήσει ο Χανιώτης βουλευτής, ο οποίος, ως γιατρός, ξέρει πολύ καλά τις πιθανές επιπλοκές από μια παρατεταμένη νοσηλεία του νεογνού με διαγνωσμένο σοβαρό πρόβλημα στον οισοφάγο.
Γνωρίζει, δυστυχώς, και ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας, που δεν έχει πρόσβαση σε ιδιωτικές κλινικές και αναγκάζεται να απευθύνεται στα δημόσια νοσοκομεία, πως είτε για ραντεβού σε εξωτερικά ιατρεία, είτε για χειρουργικές επεμβάσεις, πλην των επειγόντων περιστατικών, μπαίνει σε λίστες αναμονής που πολλές φορές μπορεί να τραβάνε μήνες ολόκληρους. Και αν τύχει κι έχει “χαμοθεό”, μπορεί και να σταθεί τυχερός. Αν όμως δεν έχει, θα έρθει αντιμέτωπος με το αποτυχημένο Εθνικό Σύστημα Υγείας, αυτό που διώχνει γιατρούς γιατί δεν αντέχουν να υπηρετούν σε ένα απαξιωμένο δημόσιο σύστημα, που τους εξαντλεί ψυχικά και σωματικά, δίνοντάς τους “ψίχουλα”.
Αυτό το σύστημα, στο οποίο όσοι παραμένουν μοιραία θα σταθούν ανήμποροι να εξυπηρετήσουν τον όγκο των ασθενών, αλλά κι αν τελικά μπορέσουν, δε θα έχουν δίπλα τους τις υπόλοιπες απαραίτητες ειδικότητες γιατρών ή τα αναγκαία ιατρικά εργαλεία. Και τότε θα πουν πως ούτε Θεό έχουν.
