Το “γυαλί είχε ραγίσει” εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ο Αντώνης Σαμαράς δεν είχε θέση στη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη και αυτό το ήξεραν και ο Σαμαράς και ο Μητσοτάκης.
Δεν είναι μόνο βαθιά διαφορετικές απόψεις που έχουν, κυρίως στα εθνικά θέματα. Δεν είναι μόνο ο “εκπασοκισμός” της Ν.Δ. (δηλαδή η συμμετοχή πλείστων όσων πασοκογενών στελεχών στον σκληρό πυρήνα γύρω από τον πρωθυπουργό, αλλά και σε κομβικά υπουργεία της κυβέρνησης), τον οποίο βλέπει ο Σαμαράς και φρίττει. Δεν είναι μόνο ο “πολιτικός εγωισμός” του Σαμαρά. Δεν είναι μόνο ότι... δεν ταιριάζουν τα χνώτα τους, βρε αδερφέ. Είναι όλα αυτά μαζί και πολλά ακόμη, που θα τα γράψουμε εν καιρώ.
Οπότε προέκυψε ένα “διαζύγιο”, το οποίο, ωστόσο, όπως συνέβη, ήταν “κεραυνός εν αιθρία”. Όχι γιατί δεν υπήρχε δεδομένο πρόβλημα, αλλά γιατί δεν περίμενε κανείς ότι η αλαζονεία της παντοδυναμίας του Μητσοτάκη θα τον ωθούσε σε μια τέτοια ηχηρή κίνηση σε αυτή τη συγκυρία και χρόνο. Δηλαδή, ο Σαμαράς τραβούσε το σχοινί επανειλημμένα και επίμονα. Αν θέλετε, δοκίμαζε και τις αντοχές και ανοχές του πρωθυπουργού. Ο οποίος, ωστόσο, απέδειξε ότι αισθάνεται αρκετά δυνατός εντός του κόμματος, ώστε να προχωρά ακόμη και σε μια τέτοια τεράστια κίνηση, να διαγράψει ένα “τοτέμ” της δεξιάς πτέρυγας της Ν.Δ. και πρώην πρωθυπουργό. Ο πρώτος πρώην πρωθυπουργός που διαγράφεται από κόμμα στη σύγχρονη πολιτική μας ιστορία, να θυμίσουμε.
Επίδειξη δύναμης
Προφανώς η διαγραφή Σαμαρά είναι μια κίνηση “επίδειξης δύναμης” από τον πρωθυπουργό. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει τρεις εθνικές εκλογικές νίκες με ποσοστά τεράστια (δεδομένης της συγκυρίας) στο ζωνάρι του και ελέγχει σε τεράστιο βαθμό το κόμμα, κυρίως με την τακτική του “καρότου” (το “μαστίγιο” το κρατά ως αδιόρατη απειλή και το επιφυλάσσει για ειδικές περιπτώσεις - και ο Αντώνης Σαμαράς ήταν μια τέτοια). Γράφαμε όταν ο Μητσοτάκης ανακοίνωνε την πρώτη κυβέρνηση- “μαμούθ” (όλες οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη βρίσκονται μακράν στις πρώτες θέσεις των μεγαλύτερων κυβερνήσεων στην ιστορία της Ελλάδας) ότι το κυβερνητικό σχήμα των 60+ υπουργών, υφυπουργών και αναπληρωτών είναι μια προφανής συναλλαγή: η καρέκλα με αντάλλαγμα τη συνεργασία. Ο Μητσοτάκης δεν είχε σημαντικά ερείσματα στη Ν.Δ., πέραν του πυρήνα των “νεοφιλελεύθερων” (Χατζηδάκης και σία) και τους κεντρογενείς και βεβαίως τους “μισθοφόρους” (Γεωργιάδης, Βορίδης και λοιποί). Αυτοί ήταν οι “άνθρωποί του” στη Ν.Δ., γι’ αυτό και η εκλογή του ήταν έκπληξη (αλλά έκπληξη... αναμενόμενη για συγκεκριμένους λόγους, διότι τον “έσπρωξαν” σημαντικά και πανίσχυρα συμφέροντα). Γι’ αυτόν τον λόγο και γέμισε το μαγαζί, μετά την εκλογή του με πασοκογενείς, που όλως τυχαίως μαζί με ολίγους “παλιούς” (2-3) είναι ο “στενός κύκλος” του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος.
Με αυτά τα δεδομένα, η συνύπαρξή του με τους “παλιούς νεοδημοκράτες” ήταν εξαρχής δύσκολη. Ωστόσο, κέρδισε εκλογές, δηλαδή οδήγησε τη Ν.Δ. στην εξουσία και εξασφάλισε πάμπολλες καρέκλες (και τη συνακόλουθη μασαμπούκα) για όλες τις πτέρυγες του κόμματος. Για τον λόγο αυτό οι περισσότεροι κάνανε την... πάπια και συνεχίζουν να την κάνουν, αφού ο Μητσοτάκης φέρνει νίκες και παραμονή στην εξουσία και η εξουσία... φέρνει πολλά, τα οποία γνωρίζουμε και δε χρειάζεται να αναφέρουμε γιατί είναι απολύτως προφανή.
Ωστόσο, υπήρχαν κάποιοι που ουδέποτε “χώνεψαν” την εκλογή Μητσοτάκη και το έδειχναν σε κάθε ευκαιρία. Ο Αντώνης Σαμαράς ήταν ένας απ' αυτούς και ο πιο “εύγλωττος” αντίπαλος του Μητσοτάκη.
Γιατί τον έδιωξε;
Το ότι ο Αντώνης Σαμαράς ήταν εριστικός και προκαλούσε είναι μόνο η μία όψη της δεδομένης κατάστασης που οδήγησε τελικά στην αποπομπή του. Ο Σαμαράς κρατούσε για τον εαυτό του τον θώκο του θεματοφύλακα των δεξιών “αξιών” της Ν.Δ. Εθνικά θέματα, ανυποχώρητη στάση στις τουρκικές αξιώσεις, αντι-woke, παραδοσιοκρατία. Στα οικονομικά θέματα δεν είχε κάποια ουσιώδη διαφορά με τον Μητσοτάκη, αλλά σε όλα τα υπόλοιπα... ήθελε να φαίνεται ως ο πρωταθλητής της δεξιάς πολυκατοικίας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και αυτοί τους οποίους εξυπηρετεί η παραμονή του στην εξουσία αντιλαμβάνονται τα “μηνύματα των καιρών”. Η άνοδος της ακροδεξιάς στις τελευταίες ευρωεκλογές ήταν το “καμπανάκι” και η επάνοδος Τραμπ στην εξουσία διέλυσε και τις τελευταίες αμφιβολίες για το πού... πάει το πράμα. Ο Μητσοτάκης ήδη έχει προλάβει να προαναγγείλει “στροφή όλο δεξιά”. Με αντι-woke ατζέντα, με ενίσχυση του τρίπτυχου “πατρίς- θρησκεία- οικογένεια”, με εγκατάλειψη των πολιτικά φιλελεύθερων επιλογών. Όποιος διαβάζει ανάμεσα στις γραμμές αυτών που λέει ο πρωθυπουργός τον τελευταίο καιρό, το αντιλαμβάνεται εύκολα αυτό. Ο Μητσοτάκης θα “τραμπίσει”, διότι δεν πρόκειται να παραμείνει στην εξουσία αν δεν το κάνει.
Και στο θέμα αυτό, ο Σαμαράς του “χάλαγε τη σούπα”. Ο Σαμαράς ήταν εκεί που θέλει να πάει ο Μητσοτάκης, οπότε... κάτι έπρεπε να γίνει. Και έγινε! Τόσο απλό.
Τα σενάρια για διάλυση και εκλογές
Επί του παρόντος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχίζει να ελέγχει την κατάσταση. Έχει “άνετη” κοινοβουλευτική πλειοψηφία, έχει εφεδρείες, έχει διάφορους τρόπους πέραν της “καρέκλας” για να ελέγχει “επικίνδυνους” δελφίνους (μην ξεχνάτε ότι... παρακολουθούσε με “κοριούς” και τη μισή κυβέρνησή του), οπότε αισθάνεται πανίσχυρος και δε νομίζω ότι τίθεται αυτή τη στιγμή θέμα απώλειας της δεδηλωμένης και πρόωρων εκλογών. Εκτός κι αν ο Μητσοτάκης θέλει να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία και να εξασφαλίσει μια ολόκληρη τετραετία με συνεταίρο πιθανότατα (το ΠΑΣΟΚ, προφανώς, ή ακόμη και τη Λατινοπούλου, που ούτως ή άλλως γι’ αυτό χρηματοδοτείται και προβάλλεται από τα γνωστά συμφέροντα), οπότε θα πάει σε εκλογές, εφόσον δοθεί η κατάλληλη αφορμή.
Τι θα κάνει ο Σαμαράς;
Ένα άλλο ενδιαφέρον ερώτημα είναι τι θα κάνει ο Αντώνης Σαμαράς. Μπορεί να είναι σε σχετικά προχωρημένη ηλικία, αλλά δε θεωρεί ότι έχει “τελειώσει” πολιτικά και υπάρχει το ενδεχόμενο να εμφανιστεί ξανά με δικό του κόμμα. Θα είναι βεβαίως η δεύτερη φορά, μετά την “Πολιτική Άνοιξη” τρεις δεκαετίες πριν.
Αν δε θέλει να επαναλάβει την ιστορία (που ως γνωστόν επαναλαμβάνεται ως φάρσα ή ως τραγωδία), τότε θα δώσει τη στήριξή του σε κάποιο από τα κομματίδια της ακροδεξιάς, που συνωστίζονται για να τον κολακέψουν: Λατινοπούλου και Νατσιός έκαναν σχετικές δηλώσεις και... μένει να δούμε τι θα προκύψει.
