Πενήντα μία συνολικά γυναίκες έχουν πέσει νεκρές από τους νυν ή πρώην συντρόφους τους την τελευταία 4ετία. Τα δύο πιο πρόσφατα περιστατικά που σημειώθηκαν μέσα σε λίγες ώρες και τα ονόματα που ήρθαν να προστεθούν στη μακρά λίστα των θυμάτων της έμφυλης βίας του τελευταίου χρόνου είναι αυτό της 43χρονης Δώρας από το Αγρίνιο, που βρήκε τραγικό θάνατο από τον εξ επαφής πυροβολισμό του 30χρονου πρώην της, που στη συνέχεια παραδόθηκε στην Αστυνομία, και εκείνο της 41χρονης Γαρυφαλλιάς στην Πάτρα, που έχασε τη ζωή της υποκύπτοντας στα τραύματα που της προκάλεσε ο 49χρονος πρώην σύντροφός της κατά τη διάρκεια διαπληκτισμού που είχαν μεταξύ τους.
Κάπως έτσι, συνολικά οι γυναικοκτονίες το 2024 έχουν μέχρι στιγμής ανέλθει τις 13! Και κανείς μας δεν κάνει τίποτα...
Το ερώτημα που προκύπτει «αν η κάθε δολοφονία θα μπορούσε να αποφευχθεί», δεν είναι καθόλου εύκολο να απαντηθεί. Προφανώς η κάθε γυναίκα που έπεσε θύμα γυναικοκτονίας δεν μπορούσε να πιστέψει ότι κινδυνεύει η ζωή της. Δεν εγκατέστησε ποτέ την εφαρμογή με το “κουμπί πανικού” ή δεν πρόλαβε να το κάνει, ούτε όμως απευθύνθηκε στον Ξενώνα Κακοποιημένων Γυναικών για να βοηθηθεί. Όμως σε αυτές τις περιπτώσεις δε γίνεται να φταίει πάντα μόνο το θύμα. Άρα, το ερώτημα θα πρέπει να επικεντρωθεί στις δράσεις της οργανωμένης Πολιτείας για την πάταξη του ανησυχητικού αυτού φαινομένου και φυσικά στη δύναμη της Δικαιοσύνης.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ.: το 2024 μέχρι στιγμής έχουν σημειωθεί 13 γυναικοκτονίες, ενώ το 2023 σημειώθηκαν 6. Το 2022 κατεγράφησαν 13 γυναικοκτονίες, το 2021 είχαμε 15 και το 2020 μόλις 4 γυναικοκτονίες.
Ανάμεσα στις γυναίκες θύματα που δολοφονήθηκαν το 2024 ήταν η Κυριακή Γρίβα, που ξεψύχησε αβοήθητη τον περασμένο Απρίλιο έξω από το Αστυνομικό Τμήμα των Αγίων Αναργύρων, η Γεωργία Μουράτη, έγκυος 3 μηνών, που δολοφονήθηκε βάναυσα με κουζινομάχαιρο από τον σύντροφό της και έναν φίλο του, στο σπίτι της στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, η 45χρονη, την οποία ο σύζυγός της την είχε περιλούσει με πετρέλαιο και της είχε βάλει φωτιά μπροστά στα ανήλικα παιδιά τους, στο σπίτι τους στο Ζεφύρι. Κατάσταση που αναδεικνύει την επείγουσα ανάγκη για ουσιαστικές αλλαγές, ενώ παράλληλα προκαλεί το ερώτημα: «Τι τελικά πάει λάθος στην Ελλάδα;». Γιατί τόσες γυναίκες χαμένες άδικα...; Μήπως οι αρμόδιες Αρχές πρέπει να πάρουν πιο σοβαρά το θέμα; Διότι αυτό που αποδεικνύεται και μέσα από την αύξηση των περιστατικών είναι πως τα περιοριστικά μέτρα που έχουν μέχρι τώρα ληφθεί για το σοβαρό αυτό θέμα είναι μάλλον... ημίμετρα.
