«Το Αιγαίο δεν μπορεί να μετατραπεί σε μια κλειστή ελληνική λίμνη»... Αγαπημένο μότο προβεβλημένων πολιτικών, αναλυτών και δεξαμενών σκέψης για τα εθνικά μας θέματα. Κολλάει κατ’ αποκλειστικότητα σε οποιαδήποτε αναφορά ή υποψία τέτοιας, περί επέκτασης των χωρικών μας υδάτων ως τα 12 ν.μ., όπως είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας από το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας.
Εννοιολογικά εξαρχής λάθος, “λίμνη” μια θάλασσα όπως αυτή του αρχιπελάγους που από αρχαιοτάτων χρόνων καλείται Αιγαίο δε γίνεται, όσο κι αν αυτή είναι ημίκλειστη θάλασσα, μέρος ενός υποσυστήματος που ανήκει στην επίσης ημίκλειστη Μεσόγειο, την συμπιέσεις... Τρία κατά βάση τα ανοίγματα της ημίκλειστης Μεσογείου, από Δυσμάς τα στενά του Γιβραλτάρ, νοτίως η τεχνητή διώρυγα του Σουέζ, βορειοανατολικά τα Στενά του Βοσπόρου και ανάμεσά τους τρεις “χονδρικά” βασικοί δίαυλοι-πύλες, η είσοδος από τον Βόσπορο στο Αιγαίο, το πέρασμα μεταξύ Καρπάθου- Κάσου- Κρητικού για Σουέζ και το πέρασμα από τα Κύθηρα προς Σουέζ και Γιβραλτάρ.
Αν όμως το ευφυολόγημα των “ορθολογιστών” για το Αιγαίο, προς απάντηση προς τους υπερπατριώτες των χωρικών μας υδάτων από το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, είναι πως «το Αιγαίο δεν μπορεί να μετατραπεί σε μια κλειστή ελληνική λίμνη», τότε η λογική του επέκταση και συνάμα καίριο ερώτημα, προς τους “ορθολογιστές” του «έχουν κι άλλο λόγο στο Αιγαίο για τις ελεύθερες πλόες και διελεύσεις (αλήθεια αυτό για τα Στενά στον Βόσπορο δεν το λένε) Αμερικανοί, Ρώσοι, Τούρκοι κ.λπ.», είναι εξίσου απλό: Άρα, κατά τη λογική τους, «το Αιγαίο δεν μπορεί να μετατραπεί σε μια κλειστή ελληνική λίμνη», το Αιγαίο είναι μια διεθνής θάλασσα και εάν ναι, τότε γιατί τα 3.500 νησιά του πρέπει να είναι ελληνικά; Επιτέλους, κάποια στιγμή η απάντηση σε αυτό το φαιδρό επιχείρημα θα πρέπει να είναι τόσο χοντροκομμένη, μήπως και καταλάβουν αυτοί που πρέπει να καταλάβουν.
Όπως γνωρίζουμε, γεωγραφικά, γεωλογικά και νομικά, η Τουρκία μέσα στο Αιγαίο δεν έχει σχεδόν καθόλου υφαλοκρηπίδα, όπως και δεν έχει σχεδόν καθόλου ΑΟΖ, η οποία, πάλι όπως γνωρίζουμε, περιλαμβάνει και την υποθαλάσσια υφαλοκρηπίδα. Έχει δε στο Αιγαίο και νησιά-νησίδες σε ό,τι είναι αναγραφόμενο σε διεθνείς συνθήκες ως δικό της σε απόσταση 3 μιλίων, όχι 3 ναυτικά μίλια, αλλά 3 μίλια, έτσι σκέτα από τις ακτές της.
Ποιοι είναι, λοιπόν, αυτοί που στην Ελλάδα έχουν πρόθεση να “συζητήσουν”, δηλαδή να “διαπραγματευτούν” την καθ’ όλα ελληνική υφαλοκρηπίδα, αλλά και ΑΟΖ, μέσα στο Αιγαίο, με τους Τούρκους που δεν έχουν σχεδόν τίποτα στο Αιγαίο, αλλά εποφθαλμιούν το μισό Αιγαίο; Ποιοι είναι αυτοί που πιστεύουν στο αφήγημα της Τουρκίας για το Αιγαίο, περί δήθεν “υφαλοκρηπίδας της Ανατολίας”, που δήθεν “φτάνει έως τις ανατολικές ακτές της Ελλάδας”, και στην οποία επικάθονται ελληνικά νησιά;
Οι Έλληνες δεν ξέρουν ότι από το 1982 η έννοια της υφαλοκρηπίδας επί της ουσίας ενσωματώθηκε μέσα στη γενική και καθοριστική έννοια της ΑΟΖ, για την οποία 45 χρόνια τώρα φωνάζει ο πανεπιστημιακός καθηγητής από την Ουάσινγκτον Θόδωρος Καρυώτης, μέλος της ελληνικής αντιπροσωπίας στην ψήφιση του Δικαίου της Θάλασσας στην Τζαμάικα το 1982; Και δεν ξέρουν ότι μόνο οι Τούρκοι μιλούν ακόμα για υφαλοκρηπίδα και αγνοούν την ΑΟΖ; Ότι οι Τούρκοι δε δέχονται την UNCLOS και την ΑΟΖ που ορίζει;
Μάλλον είναι απίθανο να μην το γνωρίζουν. Ωστόσο, ακόμη και τώρα αρκετοί στην Ελλάδα μιλούν για “υφαλοκρηπίδα”, παίζοντας το παιχνίδι της Τουρκίας!
Ας μας πουν λοιπόν, με διεθνή επιστημονικά απτά ντοκουμέντα, ότι η Τουρκία διαθέτει υφαλοκρηπίδα μέσα στο Αιγαίο! Και να μας δείξουν πού, σε ποια σημεία μέσα στο Αιγαίο η Τουρκία έχει υφαλοκρηπίδα, που σε κανένα διεθνούς εμβέλειας επιστημονικό σύγγραμμα δεν αναφέρεται (μόνο κάποιου δήθεν Τούρκου «ενδιαφερόμενου επιστήμονα»)!!
Οι πάντες πλέον - και καλό θα ήταν μέσα σε αυτούς τους “πάντες” να βρίσκονται και οι Έλληνες πολίτες! - πρέπει να γνωρίζουν ότι στο Αιγαίο Πέλαγος, από τις ελληνικές ακτές Θερμαϊκού/Χαλκιδικής - Θράκης έως στα νότια τη Ρόδο/ Ικαρία/ Κρήτη, η Τουρκία διαθέτει μια ελάχιστη ΑΟΖ περίπου 7%, και μόνο σε τρία στενά σημεία μεταξύ Λήμνου και Λέσβου, Λέσβου και Χίου, Χίου και Σάμου (ειδικά τα δύο τελευταία άκρως στενά και ασήμαντα).
Πέρα αυτής της ελάχιστης ΑΟΖ μέσα στο Αιγαίο (και όταν λέμε “μέσα στο Αιγαίο” εννοούμε “δυτικά του τόξου νησιών Λήμνου-Ρόδου”), που περιλαμβάνει και υποθαλάσσια τις σχετικές “λωρίδες” υφαλοκρηπίδας, η Τουρκία δε διαθέτει απολύτως τίποτα!
Και ό,τι δηλώνει πως είναι δικό της είναι απλώς γιατί θέλει να το πάρει από την Ελλάδα, που είναι και η νόμιμη, γεωγραφική και γεωλογική ιδιοκτήτρια με τη βούλα ατράνταχτων επιστημονικών και νομικών τεκμηρίων.
Επαναλαμβάνουμε λοιπόν, «το Αιγαίο δεν μπορεί να μετατραπεί σε μια κλειστή ελληνική λίμνη», λένε Έλληνες “ναταβρουμενάκηδες”. Μα, τότε το Αιγαίο είναι μια διεθνής θάλασσα γενικώς (;) και εάν ναι, τότε γιατί τα 3.500 νησιά του πρέπει να είναι ελληνικά; Αυτό θα μας το απαντήσουν;
